De Teruggekeerden - Jason Mott
Titel: De Teruggekeerden
Auteur: Jason Mott
Uitgeverij: Harlequin
377p.
“Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds acht jaar oud.
En Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijk een keuze moeten maken.”
In 'De Teruggekeerden' volgen we de gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven. Het zijn echter voornamelijk Jacob en zijn ouders, die je als lezer mee in het verhaal trekken. Al vond ik het wel mooi dat de hoofdstukken werden afgewisseld met de invalshoeken van andere (in het begin vaak onbekende) Teruggekeerden.
Jason Mott heeft in dit debuut allereerst een heel origineel idee uitgewerkt. Hij deed dat bovendien op zo'n mooie manier dat het resulteerde in een poëtisch boek met een ingetogen einde. Ik hou erg van zijn mooie schrijfstijl, maar nog meer van het feit dat dit boek je echt aan het denken zet.
Wat als je je ware liefde verliest maar die dan jaren later plots weer opduikt? En hoe moet het dan wel niet zijn voor die mensen die plots terugkomen in hetzelfde lichaam, maar ontdekken dat hun geliefden vijftig jaar ouder zijn geworden en soms zelfs elk bewijs van hun leven uit hun leven hebben gebannen tijdens hun rouwproces?
Hoe reageren mensen wanneer ze na die eerste opluchting en gelukzaligheid, beseffen dat niet enkel hun geliefde is teruggekeerd. Wanneer ze worden geconfronteerd met het onherroepelijke feit dat er steeds meer mensen terugkeren en men geen flauw idee heeft hoe dit komt? Of wanneer er een einde aan zou komen? Maken we dan opnieuw dezelfde fouten waarvan we jaren geleden al hebben gezworen dat ze nooit meer zouden voorvallen?
Persoonlijk vind ik het einde ook wel erg bij het boek passen. Blijkbaar zijn niet alle lezers er even gelukkig mee omdat ze een uitgebreide verklaring of een ophelderende afsluiting hadden verwacht. Jason Mott roept met zijn verhaal immers veel vragen op, maar dicteert zijn lezers niet wat ze moeten geloven. Eigenlijk vult iedere lezer dus zijn eigen persoonlijke antwoord in tijdens het lezen. Ik vond 'De Teruggekeerden' alleszins een heel mooi en origineel debuut en ben eigenlijk wel van plan om Jason Mott's gedichten eens op te zoeken.