Dit schenk ik Jou - Iris Johansen
Zoals Pablo Picasso de kunstwerken uit zijn Blauwe Periode, afwisselde met eerst een Roze Periode en vervolgens een Kubistische, zo heb ik zelf blijkbaar de gewoonte om in 'blokken' te lezen. Van de 'betere' (en vooral triestige) verhalen, naar de spannende boeken, om vervolgens heel veel ontspannende romans te lezen en uiteindelijk te blijven hangen bij de fantasy boeken.
Het is niet echt een bewuste keuze, maar eerder zoals je in een kledingwinkel ook onbewust naar je favoriete kleur grijpt. En ook al is het misschien een beetje vreemd, de laatste twee of misschien zelfs drie jaren heb ik vooral erg veel fantasy gelezen. Toen ik dit boek kreeg opgestuurd werd het echter hoog tijd om wat meer variatie in mijn leesgewoonten te brengen.
Eigenlijk had ik een beetje schrik dat het zou tegenvallen omdat ik nog volop met mijn gedachten in het andere genre zit. Maar ik heb vroeger altijd graag Iris Johansen's boeken gelezen en daar is blijkbaar nog niet veel verandering in gekomen. Al was ik het door al die fantasy-boeken precies een beetje vergeten. Ik kan dus nu wel toegeven dat ik heel blij ben dat er ook een thriller tussen de recensie-boeken zat die ik kreeg opgestuurd, want door dit boek begint het hier opnieuw enorm te kriebelen om ook de andere thrillers die in mijn kasten staan te gaan lezen.
Een vriendin had me aangeraden om eerst 'Drijfzand' te lezen en gelukkig heb ik haar goede raad opgevolgd. 'Dit schenk ik jou' pikt immers gewoon de draad op waar zijn voorganger eindigde. Nu ik dit boek eerst had gelezen en meteen verder wou lezen in zijn opvolger, was dit geen enkel probleem maar iemand die 'Drijfzand' nog niet gelezen heeft gaat daar wel last van hebben. Je vormt wel snel een band met de hoofdpersonages, maar van karakters die in eerdere boeken voorkwamen en nu terug opduiken ken je natuurlijk de voorgeschiedenis niet.
Net als in 'Drijfzand' worden Eve, Jane & Joe opnieuw de pionnen in een gestoord machtsspel, al is het dit keer niet Kistle, maar Jelak die hen tracht uit te dagen en opjaagt. Montalvo die een grote rol speelde bij hun strijd tegen Kistle komt dit keer minder ter sprake, maar die 'leegte' wordt wel opgevuld door Seth Caleb.
Eve en Joe hebben nog maar amper de tijd gehad om stil te staan bij hun vorige avontuur wanneer het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden. Naakt, doodgebloed langs haar opengesneden hals en met een rood bespatte drinkbeker naast haar lijk. Wanneer Eve vervolgens in haar koelkast eenzelfde gegraveerde drinkbeker vindt, tot de rand gevuld met bloed, beseft ze al snel dat deze nieuwe serie-moordenaar, Kevin Jelak zijn oog op haar heeft laten vallen.
Waar Eve en Joe in het vorige boek meer en meer uit elkaar gedreven lijken te worden, groeien ze in 'Dit schenk ik jou' opnieuw geleidelijk aan dichter naar elkaar toe. En dat is maar goed ook, Jelak speelt immers een dodelijk spel en Eve heeft net die paar mensen die ze liefheeft en volledig vertrouwt nodig om de waarheid te ontrafelen. En Joe, de uiterst rationele Joe, kan haar hulp eveneens goed gebruiken wanneer hij geconfronteerd wordt met het onverklaarbare.
Het enige min-punt is dat iemand die Iris Johansen voor het eerst leert kennen via dit boek, heel veel gaat missen . Zelf heb ik na het lezen van dit boek alleen maar meer zin om daar voor mezelf verandering in te brengen en de boeken van haar die ik nog niet gelezen heb nu wel uit de kast te nemen. Ik heb van beide boeken genoten, ik was echt vergeten hoe ontspannend het lezen van een spannend boek kan zijn. En vooral hoe snel je ze uitleest, het lijkt wel alsof je leestempo versnelt naarmate het verhaal vordert. Alsof je net als de hoofdpersonages wordt aangedreven, opgejaagd door de spanning van het verhaal.