Toen ik negen jaar was kreeg ik mijn allereerste dagboek. Als diabeet moest ik immers na elke meting mijn suikerwaarden noteren. Dat allereerste dagboekje was dus niet meteen een standaard exemplaar. Het was vooral een saai boekje dat ik elke dag MOEST invullen. Ongeveer één à twee jaar later ben ik aan een persoonlijk dagboek begonnen en dat hield ik vol tot ik achttien werd. In die periode verzamelde ik tientallen gepersonaliseerde notitieboekjes die werden volgeschreven met lange ononderbroken dagelijkse epistels. Jammer genoeg heb ik ze nadien allemaal vernietigd. Echt waar! Daar ben ik nog steeds een beetje boos om.
