Eigenlijk iets waar ik totaal niet over kan meepraten al stel ik me er wel vrij regelmatig vragen bij. Zo heb ik het altijd erg grappig gevonden dat je al in januari een nieuwe lente-collectie in de rekken kan terugvinden. Natuurlijk is het wel interessant dat je tijdens de wintersolden effectief winterkledij kan aanschaffen want zeker dit jaar heel goed van pas kwam omdat die winter maar geen plek wil ruimen voor de lente. Maar voor de mensen die nu nog op zoek zijn naar een warme sjaal en muts om die koude lente-temperaturen iets aangenamer te maken, is het natuurlijk niet zo leuk dat je momenteel in de winkels enkel terecht kan voor zonnige outfits in fluo-tinten of pastelkleuren. Maar goed dat ik niet meteen op zoek moet naar nieuwe kleding want fluotinten mogen zich voor mij echt wel beperken tot de fluo-vestjes om op te vallen in het verkeer en pasteltinten vind ik minstens even wansmakelijk.
Nachtmerries
Als kind was mijn grootste nachtmerrie dat ons huis zou afbranden. Niet zo zeer uit angst voor het vuur, ik ging er om de één of andere reden van uit dat we die brand zonder problemen zouden overleven. Wat me wel verschrikkelijk leek was om je thuis te verliezen, niet de materiële zaken. Meubels en kleding zijn immers vervangbaar. Het waren echter de herinneringen die ik niet wou kwijt spelen. Brieven, foto’s, … Nu ja ik droomde er niet van, dus kan ik het eigenlijk ook geen nachtmerrie noemen. Ik lag er echter wel van wakker en lag dan in gedachten een lijst op te sommen van alle zaken die ik zou moeten missen.
Littekens
Ze zeggen wel eens dat je je eigen lot niet in handen hebt maar dat je wel zelf kiest hoe je er mee om gaat. En er schuilt veel waarheid in die uitspraak. Natuurlijk zou ik sommige dingen liever anders hebben gezien maar ik besef echter al te goed dat tegenslagen vaak gezelschap krijgen van meevallers die voor wat tegengewicht zorgen.
Zoals bijvoorbeeld die dag dat ik me heel slecht voelde en na een voormiddag boodschappen doen en nadien nog langs het containerpark en de bibliotheek fietsen helemaal uitgeput thuiskwam en het niet meer zag zitten. Waarna ik de computer opstartte en rustig ging neerzitten om te bekomen, waarna ik in mijn inbox een mailtje zag staan om me proficiat te wensen met het boek dat ik gewonnen heb. Niet dat ik me daar plots fysiek beter door voel, maar ik zit hier toch gegarandeerd met een glimlach naar mijn scherm te kijken. Dat dubbele komt vaak opnieuw terug …