Titel: Emily Wilde’s Encyclopedie der Feeën
Auteur: Heather Fawcett
Reeks: Emily Wilde #1
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Bladzijden: 348p.
Prijs: 25€
Bron: recensieboek

Cambridge-professor Emily Wilde is een nauwgezette onderzoeker en dé expert op het gebied van feeën. Bij haar boeken en haar hond Shadow voelt ze zich thuis – van mensen heeft ze niet zoveel begrepen. Dus wanneer ze besluit naar het dorpje Hrafnsvik af te reizen, is ze niet van plan om vrienden te maken. Nee, ze heeft maar één doel: het plaatselijke feeënvolk onderzoeken en haar encyclopedie afmaken.

Waar ze niet op heeft gerekend, is het gezelschap van haar academische rivaal Wendell Bambleby, die haar naar het Hoge Noorden is gevolgd. Vastbesloten om hem niet met de eer van haar onderzoek te laten strijken, stort Emily zich op het veldwerk. Terwijl ze dieper graaf in de verhalen van de feeën, komt ze ook een ander mysterie op het spoor: wie is Wendell echt? En wat wil hij van haar?

Mijn mening:

Ik moest even wennen aan Heather Fawcett’s schrijfstijl die in het begin net als het hoofdpersonage heel ernstig en niet bepaald toegankelijk aanvoelt. Mede daardoor (en doordat ik me nog steeds amper kan focussen) duurde het behoorlijk lang vooraleer ik in het verhaal kwam. Gelukkig heb ik ondanks die wat trage start wel verder gelezen want ik heb echt genoten van dit verhaal.

Het deed me qua sfeer wat denken aan Ontworteld en Zilvergaren van Naomi Novik maar ook aan Hartenbloed van Juliet Marilier en ongetwijfeld nog een aantal boeken waar ik me met veel plezier in heb ondergedompeld. Ondanks die gelijkenissen wist Fawcett er met haar eigen unieke schrijfstijl voor te zorgen dat haar verhaal zich van anderen kan onderscheiden én bracht ze in dit boek een fantasywereld tot stand die bijna tastbaar aanvoelt.

De titel is goed gekozen vermits haar onderzoek vooral bij de start van het verhaal de hoofdrol voor rekening neemt maar naarmate het verhaal vordert komt net haar groei als personage en de relatie tussen haar en Wendell meer naar voren. Haar dagboekfragmenten worden persoonlijker en haar rationaliteit krijgt het gezelschap van een vleugje empathie dat ze zelf niet als zodanig lijkt te willen erkennen. Emily is wel echt de spil en focus van het verhaal. Eentje met een goede inborst die met momenten pijnlijk eerlijk is en oh zo onhandig. Terwijl zij stelselmatig ontdooit lijkt de winter net steeds feller te worden in het Koude Noorden.

Ik hield van de korte feeën-verhalen die deel uitmaken van Emily’s Encyclopedie in wording, van de verschillende personages (zowel de inwoners als het dorp als Poe, Shadow en beide hoofdpersonages) die zich beetje bij beetje voor je weten te winnen en net daardoor geloofwaardig overkomen, van de magische wereld die zowel betoverend als gevaarlijk aanvoelt en van haar rationele benaderingen in een onderzoek naar iets wat net het tegenovergestelde van rationeel is.

Veel redenen dus om heel benieuwd te zijn naar wat er ons nog te wachten staat in deze sprookjesachtige en intrigerende wereld. Gelukkig hoeven we daar niet lang meer op te wachten want vandaag verschiijnt Emily Wildes Atlas der Anderlanden al.