Titel: Kleine Gelukjes
Auteur: Audrey Adelin
Uitgeverij: Best of YA
Bladzijden: 284p.
Prijs: 18,99€
Bron: eigen collectie

Als Ada gaat studeren naan de universiteit in Gent, wil ze dolgraag haar plek in de wereld vinden na een moeilijke periode op de middelbare school. Die zoektocht gaat misschien gepaard met vallen en opstaan (en kotsende huisgenoten, om een voorbeeld te noemen), maar Ada ontdekt al snel dat er altijd onverwachte dingen op pad kunnen komen. Zoals pasta-pesto-geluk met diezelfde liefdevolle huisgenoten, een leesclub met gelijkgestemde studiegenootjes die al snel als familie voelen, niet-romantische speeddate en Mara met haar warme glimlach en liefde voor chocolade en sjaals.

Mijn mening:

Ik begon dit boek in de trein te lezen terwijl ik op weg was naar een afspraakje om een lieve vriendin te herdenken. Heel toepasselijk vermits Audrey de schrijfster van Kleine Gelukjes ook bevriend was met Nancy. Meer zelfs, ze heeft dit boek mede aan haar opgedragen en haar daarnaast ook een plekje gegeven in zowel het dankwoord als het boek zelf.

Voor ik Gent Dampoort (Ja, ik was ook nog eens op weg naar Gent waar dit boek zich grotendeels afspeelt) bereikt had was ik al enkele hoofdstukken verder maar na Nancy te zijn gaan bezoeken bleef het boek meer dan een week binnen handbereik liggen zonder dat ik het over mijn hart kreeg om het op te pikken.

Al van bij de start merkte ik immers dat ik snel meeging in Ada’s verhaal. Haar dromen, angsten, … en ik was eerlijk gezegd wat bang voor mijn wanneer ik Nancy terug zou tegenkomen. Dit keer tussen de bladzijden van een boek als personage. Echt iets voor haar en een warm eerbetoon maar tegelijkertijd ook confronterend voor wie haar heeft gekend.

Tegen dat ik de moed gevonden had om het boek weer open te slaan zat ik er ondanks een grote pauze meteen weer in. Audrey hanteert immers een fijne vlot lezende schrijfstijl en slaagt er in om een mooi evenwicht te vinden tussen humor, ernst, verdriet, … Een heel spectrum aan gevoelens passeert de revue. Dat laatste voelde ik ook echt tijdens het lezen. Lachen, huilen, Ada met momenten in een troostende omhelzing willen omarmen, …

Jezelf volledig kunnen herkennen in een personage is denk ik onmogelijk. Toch herkende ik heel wat van Ada in mezelf. Haar onzekerheid, het feit dat ze zich graag laat omringen door mensen bij wie ze zich goed in haar vel voelt, haar liefde voor chocolade en boeken, het schrijven van allerlei lijstjes, goed voorbereid willen zijn, steeds op zoek gaan kleine gelukjes, het nodeloos twijfelen en piekeren (zijn er ondertussen al lidkaarten voor die We-Denken-Allemaal-Te-Veel-Joehoe-club want dan wil ik er zelf ook wel eentje), …

Ik hou van de warme kleurencombinatie in de mooie cover, van de fijne schrijfstijl, de verschillende referenties, het feit dat dit verhaal zich dicht bij huis afspeelt in een stad die ik dankzij dit verhaal eens op een andere manier kon herontdekken en het prachtige eerbetoon aan een lieve vriendin.