Een hele fantasy trilogie in één blogpost bespreken. Ja hoor, dat kunnen we. Het mezelf makkelijk maken door mijn leeservaringen gewoon in puntjes op te sommen in plaats van die eerst te transformeren tot een samenhangende én soepel lezende recensie kan ik blijkbaar ook. Want waarom zou ik het mezelf moeilijker maken wanneer dat niet nodig is. Toch?

De prins van toorn – Kerri Maniscalco

⭐ Naast de cover van dit boek was het vooral het concept dat me aansprak.
⭐ Ik ben sowieso een fan van fantasy-boeken maar vind het extra fijn wanneer er eens andere soorten personages en wezens aan bod komen.
⭐ Dit keer geen vampieren maar eens iets helemaal anders. Demomen, een gevallen engel, de duivel, …
⭐ Personages die we kennen uit de bijbel. Alleen heeft Kerrie Maniscalco deze elementen uit dat helige boek genomen en er een heel ander verhaal rond heen geweven.
⭐ Wat ik ook fijn vond is dat je Emilia doorheen dit eerste deel echt ziet groeien als personage.
⭐ Ik heb altijd een zwak gehad voor boeken waarin eten een belangrijke rol speelt. Ok, vroeger had ik dat nog meer dan nu maar toch. Het was fijn om Emilia in haar sas te zien wanneer ze in een keuken aan de slag kon gaan. De omschrijvingen zorgden ervoor dat je het eten bijna kon ruiken én proeven. Maar dan zonder er van bij te komen.
⭐ Ik vond het vooral heel fijn dat het boek me deed uitkijken naar het vervolg. Dat ik meer wilde te weten komen over de wereld maar ook over de intrigerende prinsen van de hel

De prins van trots – Kerri Maniscalco

⭐ Ik herinner me dit niet van bij het eerste deel maar tijdens het lezen van De prins van trots struikelde ik meermaals over bepaalde zinsconstructies en kleine foutjes.
⭐ Geen idee of de zinsconstructies door de vertaling kwamen of de oorspronkelijke schrijfwijze. Maar het was wel jammer vermits het me telkens uit mijn sowieso al tragere leesritme haalde.
⭐ Zodra ik meer en meer in het verhaal kwam viel het me gelukkig minder op.
⭐ Ik vond het heel fijn om in dit vervolgdeel meerdere personages te leren kennen én degene die in De prins van Toorn aan bod kwamen beter te leren kennen. Maar vooral ook van he feit dat we nu te zien krijgen wat er zich achter de poorten van de hel bevindt en afspeelt.
⭐ Ik genoot er zelfs zoveel van dat ik aan het einde besloot om meteen deel drie uit de kast te nemen dus ja … ik hou nog steeds van het concept

De koning van de hel – Kerri Maniscalco

⭐ Nog steeds stroef aanvoelende zinnen
⭐ Het boek lijkt niet in balans te zijn
⭐ Enerzijds veel antwoorden maar anderzijds valt het ook regelmatig stil
⭐ Afwisselende scènes leken het tempo er soms uit te halen
⭐ Het wist me met momenten opvallend minder aan te spreken / boeien dan zijn voorganger
⭐ Combinatie van behoorlijk wat herhaling en soms wat teveel zaken door elkaar in het verhaal willen opnemen
⭐ Plus het feit dat de erotische scènes de verhaallijn ondermijnen
⭐ Net zoals dit slotdeel dat jammergenoeg ook met de trilogie lijkt te doen en dat is zo jammer
⭐ Personages zijn plots zo veranderd dat ze niet meer overtuigend overkomen, de verhaallijn moet het onderspit delven voor de vele vrijscènes, … op dat vlak lijken auteurs te vergeten dat minder vaak meer kan zijn. Ik vond het eerste deel bijvoorbeeld veel spannender / opwindender net doordat er naar toe werd gewerkt. Maar nu lijkt het eerder een wedstrijd om zoveel mogelijk erotische scènes in één deel op te nemen
⭐ Geen grote ontknoping, geen einde met een grote knal. Nee, deze trilogie sloot naar mijn gevoel af met een sisser
⭐ Normaal vind ik het fijn wanneer een beeldende schrijfstijl wordt gehanteerd en je daardoor een wereld voor je tot stand ziet komen maar je hoeft dat nu ook weer niet zo ver door te trekken dat je lezers verdwalen tussen de visuele details;
⭐ Gedachten worden te vaak herhaald. Want ook al formuleer je ze lichtjes anders het blijft herhaling.
⭐ Of en ik heb niets tegen vrijscènes in boeken. Op voorwaarde dat ze gecombineerd worden met hartverwarmende fragmenten waaruit je kan opmaken dat de personages elkaar echt graag zien en niet enkel uitkijken naar het eerstvolgende moment waarop ze tussen de lakens kunnen kruipen.

Ondanks het originele concept, het veelbelovende begin en de prachtige gelimiteerde edities die Uitgeverij Boekerij voor ons samenstelde eindigde deze trilogie voor mij jammer genoeg in mineur.