Titel: Legendes & Lattes
Auteur: Travis Baldree
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Bladzijden: 327p.
Prijs: 20€
Bron: recensieboek
Na jaren vol gevaar en bloederige avonturen is de dappere ork-krijger Viv toe aan iets nieuws. Ze hangt haar zwaard aan de wilgen en besluit een koffiehuis te openen in het havenstadje Thune. Klein probleempje: niemand in de stad weet wat koffie is. Gelukkig krijgt ze hulp uit onverwachte hoek van de handige kluskabouter Cal, de mysterieuze succubus Tandri en de stiller raskin Thimble die de beste kaneelbroodjes bakt. Al snel weet Viv veel bezoekers te trekken, maar oude en nieuwe rivalen doen er alles aan om haar succes te dwarsbomen. Viv zal opnieuw moeten strijden om te beschermen waar ze het meest om geeft.
Mijn mening:
Naar dit boek was ik om de één of andere reden heel erg benieuwd zodra ik het online tegenkwam. Of het nu door de uitnodigende cover kwam of door de personages die er intrigerend uitzagen ik heb alleszins geen moment spijt gehad nadat ik het boek begon te lezen.
Op het feit na dat ik geen absoluut geen koffie lust en dus liever een theehuis had bezocht heb ik immers niet veel op dit boek aan te merken. Ik heb er echt van genoten om het verhaal te volgen dat ontstaat wanneer Viv besluit om de tijdelijkheid van haar leven als avonturierster (telkens onderweg, geen vaste stek en de grote kans dat haar tijdelijke bestaan een korte levensduur kent) in te ruilen voor iets standvastiger.
“Dat iets op een bepaalde manier begint, wil niet zeggen dat het ook zo eindigt.”
Het vluchtige van onderweg zijn vormt echter een groot contrast met de drukte van een stad waar je nooit alleen lijkt te zijn maar je desondanks wel alleen/eenzaam kan voelen. Gelukkig komt er snel een einde aan die eenzaamheid wanneer de ork Viv haar droom stap voor stap werkelijkheid ziet worden terwijl ze steeds meer kompanen ontmoet.
Eén van de redenen waarom ik zo van dit boek genoten heb is dat het integendeel tot veel van de fantasyboeken die tegenwoordig verschijnen niet gejaagd aanvoelt. Het is niet gefocust op in een sneltempo afstevenen op het plot maar kabbelt rustig voort zonder ooit traag aan te voelen. Op dat vlak deed het me wat denken aan De Anderen van Anne Bishop.
Je lijkt de sfeer van de zaak echt aan te voelen. Zaken worden zo omschrijven dat je ze bijna kan ruiken en proeven. Ik mag dan wel geen koffie lusten maar de gebakjes op de menukaart van Legendes & Lattes spreken me wel enorm aan.
Ook de personages wisten zich voor me te winnen. Laney, Cal, Tandri, Thimble, Amity, … De karakters zijn op zich al fijn maar het is nog leuker om hen samen bezig te zien. Niet alleen omwille van hun dynamiek, maar ook omdat hun karaktertrekjes dan nog meer naar voren lijken te komen.
Volop genieten dus van dit cozy fantasy verhaal dat me heel benieuwd heeft gemaakt naar het tweede boek dat binnenkort verschijnt maar evengoed naar andere boeken binnen dit genre.
Ik vond het echt oprecht jammer dat ik het niet zo leuk vond.
Ik laat het je zeker weten wanneer ik een ander cozy fantasy boek ontdek waarvan ik denk dat het wel jouw ding zal zijn.
Ik heb het al een paar keer in mijn handen gehad. En nu wil ik het lezen!!
Hoi Maaike,
Dan hoop ik dat je er net als ik enorm van zal genieten.
Ik ben altijd heel terughoudend wanneer een boek universeel geliefd lijkt te zijn, gezien ik zo vaak bedrogen uitkom. Deze wil ik tegelijk wel als niet lezen, dus dit is dan ook één van de weinige populaire boeken die ik nog niet heb gekocht, lol. Misschien lees ik die ooit wel eens.
Heel fijn te lezen dat jij deze zo goed vond!
Bij cozy fantasy moet ik trouwens altijd aan T.J. Klune denken.
Ik las nog maar één boek van hem (The House in the Cerulean Sea), maar vond het fantastisch. Toch blijf ik treuzelen op zijn andere boeken. Eentje heb ik zelfs in de kast staan (In the Lives of Puppets), maar dus nog niet aan toe geraakt.
Mijn huidige desinteresse in boeken helpt ook niet echt goesting en energie te vinden om een nieuw boek te beginnen 🙁 Hopelijk betert het snel!
Bij een hype ben ik zelf ook steeds met een klein hartje aan het afwachten of het wel degelijk de moeite is. Het tweede boek van de Fourth Wing kon me bijvoorbeeld totaal niet bekoren. Net als jij heb ik het ook al een paar keer meegemaakt dat de door andere fans gecreeërde hoge verwachtingen niet werden waargemaakt. Van T.J.Klune las ik tot nu toe nog niets maar hij staat wel op mijn Ooit eens – lijstje. Het is echt frustrerend hé zo’n aanhoudende leesdip. Ik kamp er ondertussen al een hele tijd mee. Lezen gaat zo moeizaam dat ik er met momenten tegenop zie en dan toch maar weer teruggrijp naar een fanfictie verhaal dat doorgaans wel lukt. Gelukkig heb ik nog andere hobby’s die tot nu toe wel lukken. Maar ik mis het wel enorm om zo echt te kunnen wegduiken in een verhaal.