Je zou denken dat ik naast bloggen, breien, haken, kruisjes-steek (autocorrect blijft dit keer op keer aanpassen naar kruismes-steek maar daar hou ik me dus NIET mee bezig), scrapbooking en kaarten maken al voldoende zaken heb die me op een creatieve manier bezig houden maar blijkbaar was dat nog niet voldoende. Dat ik graag creatief bezig ben toont voorgaande opsomming al aan. Dat ik daarnaast ook een grote fan ben van echte post weten jullie ongetwijfeld ook. Van lange brieven of al dan niet zelfgemaakte kaarten tot scrapbooking albums of zelfs een heus swappakket.

Ik hou er van om iemand op die manier te verrassen en uiteraard vind ik het daarnaast ook heel erg fijn om zelf met leuke post verrast te worden. Een hobby waarbij beide zaken gecombineerd worden is me dan ook helemaal op het lijf geschreven.

Vorig jaar deed ik voor het eerst mee aan een postkaartenruil. Ik noemde het een tijdje foutief postcrossing maar dat is het dus niet vermits ik al op voorhand weet van wie ik post ga krijgen én zelfs welke kaart(en) ik mag verwachten. Alleen zijn het dit keer mensen die ik niet persoonlijk ken en wonen ze zo’n beetje over de hele wereld.

De eerste persoon met wie ik kerstkaarten ruilde woont in Amerika en die swap-ervaring was zo fijn dat ik me had voorgenomen om het dit jaar wat vaker te doen. Dankzij lieve Veronique die me een paar tips gaf van mensen waarmee zij al goede contacten achter de rug had pikte ik de draad in februari opnieuw op en sindsdien verzond ik versierde postkaarten naar ondermeer Duitsland, Letland, Tsjechië, Oekraïne, Nederland, Engeland, …

In totaal verzond ik op deze manier dit jaar al 35 kaarten en er liggen er momenteel nog 18 klaar om verzonden te worden zodra ik bericht krijg van de mensen met wie ik swap. Terwijl ik dit typ kreeg ik ook nog een verzoekje van iemand met wie ik al tweemaal kaarten ruilde met de vraag of ik dat nogmaals wilde doen.

Nee, ik had toen ik mezelf een extra Instagram-account aanmaakte om het allemaal goed te kunnen opvolgen niet verwacht dat er zoveel respons op zou komen maar ik vind het wel heel héél fijn. Het is immers iets dat minder aandacht vraagt (wat bij het lezen nog steeds een probleem is) én waarbij ik mijn vooraad stickers, washi-tape en knutselmateriaal goed kan gebruiken.

Iedereen pakt het een beetje anders aan. Sommige mensen willen enkel blanco kaarten, andere versieren het een beetje en nog andere maken er heuse kunstwerkjes van. Er zijn mensen die zoveel mogelijk op een kaart proberen te schrijven (natuurlijk zit ik in deze categorie) en mensen die er amper iets op zetten. Dat zou ik zelf dan weer jammer vinden vermits het net fijn is om via deze weg iemand wat beter te leren kennen.

Maar ergens is die variatie net ook een voordeel vermits je niet tot in de puntjes weet wat je kan verwachten. Bepaalde zaken worden duidelijk vooraf afgesproken. Bijvoorbeeld of je postkaarten al dan niet in een envelop zal verzenden, of iemand wil dat het echt als een postkaart wordt ingevuld (dus met adres én postzegel of decoratieve zegel). Maar andere zaken blijven een verrassing tot de post bij je aankomt.

Zo voegen sommige mensen er iets kleins aan toe. Een theezakje of enkele stickers. Anderen voegen dan weer net heel veel toe. Ik probeer mezelf meestal wat in te tomen maar bij dat Ron Weasley kaartje liet ik me een beetje gaan. Tja, je moet toch betalen voor die envelop dus dan kan je er evengoed nog wat kleinigheden aan toevoegen. In dit geval was er ook vlek vermits het maar om één postkaart ging.

Je kon in vijf van de fotocollages al enkele voorbeelden zien van hoe ik de achterzijde van mijn postkaarten versier. Meestal is er door al die decoratie nog maar heel weinig plek over om te schrijven waardoor ik me in tegenstelling tot bij mijn blogposts soms heel erg moet inhouden. Of belachelijk klein moet schrijven. 🙂

Zelf probeer ik de enveloppen ook te versieren en zoals je kan zien gebruik ik ook vrolijk gekleurde zelfgemaakte enveloppen. Of ik bestempel een effen gekleurde envelop waardoor die er plots ook een pak fijner uitziet. De Harry Potter envelop bij de intro van deze blogpost vond ik bijvoorbeeld heel tof.

Wat ik ook leuk vind is dat mijn vake me vroeg of ik hem wilde helpen met het opwerken van zijn oude postzegels. Die mag je nog tot eind 2027 gebruiken maar daarna mag je enkel nog de zegels kleven waar de waarde in Euro op vermeld staat.

Dus hij is blij dat de postzegels worden gebruikt en ik ben blij vermits ik er zo minder moet kopen én omdat de enveloppen er plots veel fascinerender uitzien met een hele reeks oude postzegels in plaats van eentje met onze koning er op. Want laat ons eerlijk zijn, tegenwoordig moet je al veel geluk hebben om een mooie postzegel te vinden in het postkantoor waar je niet extra voor moet betalen.

Geef mij dan maar de mooiere oudere zegels. Al helemaal wanneer ze een prent in postthema bevatten. Of eentje met boeken of zo.

Dit zijn enkele van de postkaarten die ik de voorbije weken mocht ontvangen. Mochten jullie tot nu toe nog niet begrijpen waarom ik dit zo’n fijne hobby vind dan is de kans groot dat er nu verandering in komt.

Boekige kaarten, maar ook dassen (Hufflepuff!), raven, een heuse bibliotheek en zelfs een raaf op een typemachine die me meteen aan mijn blog deed denken.

Plus natuurlijk ook Harry Potter kaarten.

Zoveel mooie magische kaarten die ik hier niet snel in een winkel of webwinkel zal tegenkomen maar dankzij het postkaarten ruilen nu wel aan mijn collectie kan toevoegen.

Misschien stel ik nog wel eens een blogpost samen met een overzicht van alle mooie kaarten die ik al bij elkaar heb verzameld. Tot nu toe kregen jullie immers nog maar enkele van mijn favorieten te zien.