Titel: Koninklijke Magie
Reeks: Overstekers #3
Auteur: Petra Doom
Uitgeverij: Hamley Books
Bron: eigen collectie
Bladzijden: 636p.

Mirabel heeft haar plekje in de mensenwereld gevonden. Ze zorgt ervoor dat Overstekers – wezens als faunen, waternimfen en frieten – ongemerkt onder de mensen kunnen leven.

Wanneer een magisch Portaal wordt vernietigd, moet ze terugkeren naar Aeterna om te achterhalen wat er is gebeurd. Aan het hof is niets meer zoals het was: de verzegeling van het Portaal naar de daimonenwereld vertoont steeds meer scheuren en de koningin heeft zich uit de troonzaal teruggetrokken …

Is Mirabels bemiddelaarstalent genoeg of moet ze een beroep doen op de gave die ze nooit had mogen aanvaarden?

Mijn mening:

Het duurde een tijdje vooraleer ik er aan toe kwam om het slotdeel van de Overstekers trilogie van Petra Doom te lezen. Gelukkig kwam daar onlangs verandering in want wat heb ik genoten van Koninklijke magie. Waar het eerste deel van de serie het best kan omschreven worden als Urban Fantasy waarbij magische elementen en wezens opduiken in de wereld zoals wij hem kennen volgen we Mirabel in dit derde boek naar Aeterna waardoor het urban-aspect meer naar de achtergrond verdwijnt en we nog meer worden ondergedompeld in de magie.

Ik was al fan van bij het eerste deel en merk dat ik de trilogie in stijgende bewondering zag evolueren. Het slotdeel kan wat mij betreft dan ook vergeleken worden met een het grote boeket aan het einde van een vuurwerkshow. Eindigen met een grote extra indrukwekkende knal is wat Petra Doom voor de Overstekers-trilogie deed met Koninklijke magie.

De schrijfster slaagt er in om heel gedetailleerd te omschrijven zonder dat de schrijfstijl overdadig gaat aanvoelen. Al moet je er soms wel je aandacht bijhouden om niet in wat langere zinnen te verdwalen.

Ik vind het heel knap wanneer een auteur er in slaagt om zo’n omvangrijk verhaal en wereld tot stand te brengen zonder ergens de mis in te gaan. De schrijfstijl, wereld, wezens, het meeslepende verhaal, de overtuigende personages, … volgens mij was er helemaal niets dat me niet aansprak in deze finale.

Mirabel zoekt de juiste woorden en uitspraken via een visuele woordentrein maar haar geestelijke moeder lijkt er nooit naar op zoek te moeten gaan en weet de juiste woorden vervolgens ook nog eens zonder probleem naadloos aan elkaar te weven tot een boeiend en magisch avontuur.

Mijn besprekingen van de twee voorgaande delen kan je hier terugvinden:

Een kracht ontwaakt
De schaduw van de Sha