Het is ondertussen een gewoonte geworden om jullie op deze dag een Fijne Kerst te wensen. Het is jammer genoeg nog steeds niet haalbaar om voor ieder van jullie een kaart te knutselen en verzenden. Al helemaal niet nu de prijzen van de postzegels nog maar eens stijgen. Laat staan dat ik al die wensen met de hand zou kunnen schrijven. De 60+ kerstkaarten die ik nu geschreven heb waren al een uitdaging op zich.

Maar wat ik dus gelukkig wél kan doen is mijn wensen hier met jullie allemaal delen.

Lach,
Feest
Koester
Wens
Heb lief
Verwonder

En zowel Kerst als het nieuwe jaar
worden heel bijzonder.

Natuurlijk kan je niet alles weglachen en is niet elke dag een feest. Maar ik ben er wel van overtuigd dat de combinatie van koesteren wat we hebben, blijven dromen/wensen, de mensen/dieren/natuur om ons heen lief te hebben én ons te blijven verwonderen over soms heel kleine zaken er voor kunnen zorgen dat ook die minder fijne dagen draaglijker worden. Dat is dan ook wat ik jullie allemaal van harte wil toewensen.

Natuurlijk laat ik jullie ook graag weer even zien wat er dit jaar in mijn tijdelijke Hallmark-fabriekje in elkaar werd geknutseld.

Elk jaar opnieuw neem ik mezelf voor om het me wat makkelijker te maken én ieder jaar opnieuw lijkt dat een grotere uitdaging dan verwacht. Dit jaar kwam er echter geen wiskundige berekening aan te pas zoals vorig jaar én besloot ik om niet langer voor iedereen een kaart te knutselen. Het werd dus een combinatie van geknutselde én gekochte kaarten.

De eerste fase is uiteraard de basis. In dit geval sneed ik daar rechthoeken voor met exact dezelfde afmetingen als de kaart. Deze werden vervolgens diagonaal in twee gesneden en er werden telkens twee verschillende maar wel bij elkaar passende prints samengevoegd voor elke kaart.

Tegen dat die allemaal vastgelijmd waren moest de raaklijn overdekt worden met washi-tape. Jammer genoeg bleek niet alle washitape even degelijk te zijn. Extra werk dus en heel misschien ook wel een paar “Potvolpitjes nog aan toe”. Maar dat is een kindvriendelijke manier van ventileren dus dat kan geen kwaad. Heel boos naar tegenwerkende rolletjes washitape kijken mag trouwens ook. Niet dat ze zich er plots beter door gaan gedragen maar toch.

Zodra alles netjes op zijn plek wilde blijven zitten kon ik de restjes washitape wegknippen en was het tijd voor de volgende fase. Het snijden van vierkanten in bijpassende kleuren.

Om dan bij de waarschijnlijk moeilijkste fase van deze kerstkaarten uit te komen … het recht vastplakken van die vierkanten. Recht én in het midden van de kaart. Yup, zonder twijfel de grootste uitdaging.

Hierna was het de beurt aan het uitsnijden én embossen van al deze knapperds. Ook daar kroop behoorlijk wat tijd in.

Ik had het mezelf makkelijker kunnen maken door foamstickers van kerstkransen te gebruiken maar uiteraard was de volgens mij mooiste optie ook de meest tijdrovende.

Voor enkele bevriende Potterheads werd het hert vervangen door Hedwig die een uitnodiging voor het kerstdiner op Hogwarts kwam bezorgen.

Zowel de herten als Hedwig werden met foamstickers bevestigd zodat ze ietsje hoger lagen. Weer wat meer werk maar het zorgt ook voor meer dimensie wat mij een pluspunt leek.

Nu zowel Hedwig als de herten zweefden kwam het einde stilletjes aan in zicht.

Eerst nog even alle hoekjes afronden. Door drie lage karton heen ponsen vraagt – voor wie het zich afvroeg – toch wel wat spierkracht.

Om op het einde af te ronden (nee, die woordkeuze is niet opzettelijk) met het bestempelen van de kaarten.

Het enige nadeel was dat ik dan even heel opgelucht was dat ze allemaal tijdig klaar waren geraakt om vevolgens te beseffen dat ik ze nog allemaal moest beschrijven én adresseren.