Afgelopen zondag was het zover. Toen reden we naar Kasteeldomein Groenenberg in Sint-Pieters-Leeuw dat volledig werd getransformeerd voor de Forbidden Forest Experience die opende op 5 november. Zo meteen kunnen jullie in dit verslag lezen wat ik van dit evenement vond maar voor ik daar mee begin wil ik jullie wel verwittigen dat deze blogpost heel veel SPOILERS bevat. Wil je (nog) geen beelden zien van dit magische evenement en enkel lezen wat ik er van vond dan kan je best je ogen dichtknijpen en doorscrollen tot het einde. Voor de mensen die last hebben van arachnofobia … geen schrik er zijn geen spinnen te zien in deze blogpost.

Zodra ik de aankondiging zag verschijnen waarin stond dat de Forbidden Forest Experience naar België ging komen wist ik dat ik er naar toe wilde. Vermits het al heel lang geleden is sinds de Harry Potter Exhibition naar de Expohallen in Brussel kwam én er behoorlijk wat Harry Potter fans zijn ging ik er vanuit dat de ticketverkoop heel snel zou gaan. Daarom hadden we ons op de wachtlijst gezet waardoor we een dag voor de officiële ticketverkoop van start gingen al tickets konden bestellen. Dat die behoorlijk prijzig waren ga ik niet ontkennen. De toegangsprijs ligt een pak hoger dan de tickets voor de Exhibition van enkele jaren terug maar ik ga er vanuit dat alle evenementen en optredens sindsdien duurder zijn geworden. Alleen kan ik dat zelf niet zo goed vergelijken vermits we maar zelden grotere events bezoeken. De prijs viel alleszins op en dus waren we heel benieuwd of de Forbidden Forest Experience die prijs ook waard zou zijn.

Wat me meteen opviel toen ik bij aankomst even naar de wc ging was dat de organisatie oog had voor detail. Er hing immers tegen de zijkant van het wc-hokje een bord waarop stond dat je geen sanitaire maandverbanden of persoonlijke dagboeken in de wc mocht werpen. Dat ze er zelfs op die locatie aan hadden gedacht om naar mijn favoriete magische wereld te verwijzen deed me vermoeden dat de uitwerking de moeite zou zijn. Voor ik jullie door middel van foto-collages laat zien of dat al dan niet het geval was geef ik eerst nog even wat praktische informatie mee die minder magisch is maar wel handig voor wie nog naar daar wil gaan.

Het evenement werkt met tijdsloten en vermits de kans groot was dat we vertraging zouden oplopen door file waren we al vroeg vertrokken. Uiteraard verloopt dan onderweg alles vrij vlot waardoor we er ruim op tijd waren. Ik vreesde dat we hierdoor nog een tijd zouden moeten staan wachten maar we mochten eigenlijk meteen binnen wandelen. Het eerste dat je tegenkomt zijn de wc’s en vervolgens enkele kraampjes waar je zowel drinken als eten kon kopen. Daarnaast stonden er ook enkele picknicktafels.

We gingen er vanuit dat men bij de ingang naar het bos wel zou controleren welk tijdslot er op ons ticket stond maar dat was niet het geval. Ik denk dat het voor hen belangrijker is dat de bezoekers stelselmatig aan het parcours beginnen dan dat je het juiste tijdslot volgt. Of wij hebben gewoon geluk gehad dat we er wat sneller aan mochten beginnen.

Ik had vooraf schrik dat je het hele parcours zou moeten afleggen onder begeleiding van iemand die je in het Frans rondgidst. Gelukkig was dat niet het geval. Wel wordt je verwelkomt door een gids die je even aan de praat houdt zodat de groep die je vooraf ging al wat kan doorschuiven. Dit systeem werkte goed om opstoppingen te voorkomen. Ze benadrukten ook dat je op de paden moet blijven maar dat je het parcours in je eigen tempo mag afleggen en dat je indien je vragen hebt steeds iemand van het evenement mag aanspreken.

Vooraleer we bij het verwelkomingscomité aankwamen mochten we door deze tunnel vol lichtjes wandelen. Ook hier was weer op de details gelet vermits het niet zo maar lichtjes waren maar dat elk licht op zich een volle maan in het Forbidden Forest uitbeeld. Ik ben trouwens heel blij dat ik hun electriciteitsfactuur niet moet betalen want die moet immens zijn.

De eerste bekende gezichten die we tegenkwamen waren Hagrid en Fang. Nu ja, Fang want Hagrid stond met zijn rug naar ons gedraaid klaar om ons rond te leiden in zijn favoriete bos.

Doorheen het parcours worden zowel muziekfragmenten als geluidseffecten en stukjes uit de films afgespeeld. Bij dat laatste werden de originele geluidsopnamen gebruikt. Geen Frans sprekende personages dus maar Engelse.

Na Hagrid en Fang dook ook Hedwig op én met hem een groot aantal andere uilen. Het is echt de moeite om het parcours rustig af te leggen en goed rond te kijken zodat je geen enkel klein detail mist. Sommige vallen vrij snel op door de belichting maar andere zijn subtieler.

Buckbeak mocht uiteraard niet vergeten worden. Hij was zelfs zo lief om zijn hoofd te buigen nadat bezoekers dat eerst voor hem deden. Bij hem stond trouwens een medewerker opgesteld om toezicht te houden zodat mensen achter de afscheiding zouden blijven in plaats van net als Harry even van een rondvlucht met Buckbeak te genieten.

Deze lichtgevende én van kleur veranderende paddestoelen zorgden dan weer voor een mooi spektakel dat begeleidt werd met muziek.

Hierna kwamen we opnieuw enkele banken, kraampjes met eten en drank én wc’s tegen. De warme chocomelk hielp tegen de koude. Ik had er immers totaal niet bij stilgestaan dat mijn Hufflepuff mantel open is van voor. Jaja, dat klinkt als een slap excuus om die Hufflepuff (want gele sprinkles bovenop de slagroom) chocolademelk goed te praten. De Brookie was dan weer om zakkende suikerwaarden te voorkomen vermits kou én wandelen bij mij op dat vlak geen goede combinatie is.

Wat de gebakjes betreft was ik na het zien van de in thema versierde snacks op de Studio Tours een beetje teleurgesteld. Ze kregen wel allemaal een magische naam zo waren er Cornish Pixies Pastries, Pygmypuff Cookies, Pumpkin donuts en nog veel andere zaken waaronder deze Deathly Hallows Brookies. Alleen blijft het beperkt tot een magische benaming en was het gebak niet of weinig versierd.

Om teleurstelling te voorkomen toch ook even meegeven dat deze brookie in de categorie “uit de oven” stond maar niet warm was. Ik heb hem na twee hapjes dan ook ingepakt en mee naar huis genomen waar ik hem de dag nadien even heb opgewarmd waarna hij veel lekkerder was van smaak.

Zowel de warme als koude dranken werden meegegeven in eco cups waar je bij aankoop van je drank 2 euro voor betaalde. Je kon deze echter aan het einde van het parcours terug inwisselen. Op deze manier werd zowel sluikstorten als glasscherven voorkomen maar ergens vind ik het wel jammer dat je niet de optie had om hier of nadien in de winkel een flesje Butterbeer te kopen als aandenken.

Het tweede deel van het parcours begon met de optie om een Patronus op te roepen en zoals je kan zien was dat ditmaal niet mijn vertrouwde egeltje maar niemand minder dan Moony.

Wie geen zin heeft om aan te schuiven voor deze activiteit kan trouwens meteen verder wandelen. Ook daar werd rekening mee gehouden.

De verlichting zorgde vaak voor een prachtig én magische kleurenpalet. De vele magische wezens die we onderweg tegenkwamen uiteraard ook. Al waren sommige wat schuchter zoals deze eenhoorn en ja als we een bord tegenkomen waar “Beware strange creatures are active at night” opstaat dan moet ik daar uiteraard als grapje naast gaan staan.

Al dan niet bewegende beelden werden aangevuld met projecties op schermen maar soms ook elementen zoals deze projecties die om de beurt oplichten. Waardoor je indien je snel wandelt de helft zou missen. De Hufflepuff cup moest uieraard sowieso op foto vereeuwigd worden.

De Ford Anglia kwamen we tegen aan de voet van een helling waarvan ik me afvroeg in hoeverre het haalbaar was om dit gedeelte met een rolstoel af te leggen. Er waren wel hulpstukken voorzien zodat je om hoog kon rijden maar het leek me behoorlijk lang en steil om een volwassen persoon daar omhoog te duwen. Naast de Ford Anglia stonden echter wel twee gidsen voor een afrastering dus ik vermoed dat rolstoelgebruikers langs daar een binnenweg konden nemen. Alleen moeten ze dan wel een leuk stuk van het parcours missen.

Een stuk waarin het bos nog meer betoverende kleuren kreeg maar we ook zowel dwaallichtjes als oplichtende ogen tegenkwamen en het wandelpad er door projecties bijzonder uitzag.

Die oplichtende ogen hebben natuurlijk meer effect wanneer je ondertussen ook geluidsopnames van gegrom en krakende takken hoort.

Op de helling kwamen we echter ook heel wat minder bedreigende magische wezens tegen. Schattige pygmypuffs bijvoorbeeld en deze speelse en ondeugende Cornish Pixies.

Maar ook spelende bowtruckles en Nifflers met grijpgrage pootjes die een vreugdedansje leken te doen bij hun indrukwekkende schat.

Dit bekende gezicht was dan weer net extra groot in plaats van klein en schattig. Nu weten we meteen ook dat Hagrid en Fang aan het begin van het parcours klaar stonden voor een familiebezoekje.

Geen schrik, ik kom niet op mijn woord terug. Als de organisatie van de Forbidden Forest Experience zo vriendelijk is om bezoekers de kans te geven om Aragog’s nest voorbij te wandelen indien ze zelf schrik hebben van spinnen en/of nachtmerries bij hun kinderen willen voorkomen dan ga ik hier zelf ook geen beelden van het nest delen. Het spinnenrag tussen de bomen zag er echter zowel mooi als griezelig uit.

Ik had er jammer genoeg niet aan gedacht om appels mee te nemen voor de Thestrals maar aaien was natuurlijk wel een optie. Als ik een raaf tegenkom moet ik er uiteraard ook even gaan naast staan. Wel fijn om te weten dat ik er eigenlijk de hele tijd door ben.

Na deze opstelling werden we weer even aangesproken door een gids die ons even aan de praat hield om opstopping bij het einde van het parcours te voorkomen. Hier heb ik meteen ook even 50 punten verdiend voor Hufflepuff waarna ik werd aangesproken door een mede-Hufflepuff naast me die het super vond dat we nu ook eens punten kregen.

Zowel de locatie als de aankleding zorgden voor een magische wandeling waar ik enorm van genoten heb. Ok, van het stuk omhoog wat minder want dat vonden mijn spieren en gewrichten niet zo fijn maar de prachtige kleuren, magische wezens, projecties, grappige borden, mooie verlichting, muziek, geluiden, … Die maakten er heel fijne ervaring van.

Na het parcours kwam je bij de winkel terecht. Ik had me er al wat op voorbereid na vlogs te hebben gezien van de Forbidden Forest Experience in Engeland maar toch was ik nog steeds ontgoocheld door het aanbod in deze winkel. Naast enkele producten die speciaal voor het evement zijn gemaakt (notitieboekjes, een oplichtende armband, kleding met een opdruk van de Experience, … ) werden er immers enkel producten aangeboden die je evengoed bij Olleke kan bestellen terwijl ik had gehoopt om er bijvoorbeeld chocolate frogs of ander magisch snoepgoed in de originele verpakking te kunnen kopen. Zaken die je wel kan kopen bij de Studio Tour of de officiële Harry Potter webshop maar niet bij andere winkels. Dat was jammer genoeg niet het geval.

Wanneer je de winkel uit wandelde kwam je uit bij het plein voor het kasteel waar allerlei kraampjes stonden. Enkele daarvan stonden ook voor en halverwege het parcours maar hier stond ook nog een kraam in Honeydukes kleuren waar je snoepgoed kon kopen. Marshmallows bijvoorbeeld die je vervolgens kon roosteren boven een vuurtje dat in het midden van het plein stond. Of het kraam waar je een hartige maaltijd kon bestellen. Hier had je trouwens ook de mogelijkheid om in een overdekte ruimte met tafels en banken van je eten of drank te genieten.

Op weg naar de parking passeerden we ook nog het kraampje waar je de eco cups kon omruilen.

Voor degene die ondertussen met half dichtgeknepen ogen van onderaan terug naar boven aan het scrollen zijn … vanaf hier is het veilig.

De laatste foto is immers volledig spoilervrij en eigenlijk zelfs geen foto maar een screenshot uit een filmpje dat manlief maakte. Ik zie er altijd wat ongemakkelijk uit wanneer ik poseer voor een foto. Nog meer wanneer er onbekenden op staan te kijken terwijl ze hun beurt afwachten. Dit screenshot is een pak spontaner én het toont perfect aan dat ik enorm genoten heb van dit magische evenement.

Nog even in het kort voor wie meteen naar hier is gescrold …

De parking is bedekt met metalen platen waardoor je zelfs bij slecht weer makkelijk in en uit kan stappen en vlot met een rolstoel of buggy naar de ingang kan rijden.

Je komt vrijwel meteen na aankomst wc’s tegen plus de optie om iets van eten of drinken te kopen. Er zijn ook een aantal picknicktafels voorzien.

Er wordt met tijdsloten gewerkt om opstoppingen te voorkomen maar het tijdstip op ons ticket werd niet gecontroleerd.

Je wordt verwelkomt door een gids maar mag het parcours zelfstandig én op eigen tempo afleggen. Indien je vragen hebt kan je steeds één van de medewerkers aanspreken.

De paden tijdens het parcours zijn vlot bewandelbaar en je komt onderweg meermaals een bank tegen.

Al vrij snel (na minder dan een halve kilometer) kom je opnieuw enkele eet -en drankstanden plus wc’s tegen.

Het totale parcours is volgens manlief zijn inschatting niet langer dan 1,5 kilometer.

Op een gegeven moment moet je een helling op wandelen. De treden zijn voorzien van kleine metalen hellingen zodat je een buggy of rolstoel omhoog kan duwen maar het is wel een vrij lang stuk. Aan de voet van de helling stonden echter twee gidsen voor een afrastering dus ik vermoed dat je dat stuk kan overslaan indien het niet haalbaar is.

Ook bij Aragog’s nest staan medewerkers én een bord dat aangeeft dat je hen kan aanspreken indien je arachnofobia hebt en dit stuk liever wil overslaan.

Aan het einde van de wandeling kom je eerst de winkel tegen waarna je op een pleintje uitkomt waar nog meer drank -en eetopties te vinden zijn plus een overdekte tent met picknicktafels en opnieuw wc’s.

Zowel warme als koude dranken worden meegegeven in een eco cup waar je 2€ voor betaalt. Je kan deze echter aan het einde van het evenement terug omwisselen voor datzelfde bedrag indien je ze niet mee naar huis wil nemen.

Mocht je nog vragen hebben dan mag je die uiteraard stellen. Indien ik ze kan beantwoorden doe ik dat met plezier.