Bij sommige zaken ben ik er vrij snel bij terwijl het bij andere zaken net andersom gaat. Neem nu Lego. Als kind was ik wel een grote Duplo-fan. Ik herinner me dat ik één jaar verschillende kamers cadeau kreeg met de feestdagen. Eerst ééntje van de Sint, dan een van zowel mijn meter, peter én ouders zodat ik tegen Nieuwjaar het volledige huis kon maken. Wat ik trouwens super vaak gedaan heb in allerlei mogelijke vormen. De ene keer als loft, een andere keer met een mezzanine, … niet dat ik als kind die termen kende maar toch. In die periode leek ik een klein beetje weg te hebben van een architect die allerlei speciale constructies wilde uitproberen. Maar waar velen nadien de overstap naar Lego maken viel het bij mij stil.

Mijn broers speelden wel graag met Lego maar zelf begon ik toen meer te lezen en knutselen. Het begon echter te kriebelen toen ik enkele jaren terug zag dat er Harry Potter Lego-sets uitkwamen. Corona en dan vooral de lockdown zorgde ervoor dat er uiteindelijk toch een set gekocht werd. Dat was de Astronomy Tower set én die bleek slechts het startschot te zijn.

Eerder deelde ik al blogposts over Honeydukes, de Three Broomsticks, mijn adventskalender van vorig jaar, Attack on the Burrow en het grote Hogwarts – kasteel.

Vandaag toon ik jullie graag al een eerste post over mijn meest recente aanwinst … de grote Diagon Alley-set. Ik heb tijdens het in elkaar steken van dit pakket zoveel foto’s gemaakt dat ik besloten heb om elk gebouw apart te delen.

Ik kijk uiteraard heel erg uit naar het maken van Flourish & Blotts maar heb me toch maar braaf aan de volgorde van de set gehouden. Gelukkig voor mij begon die met een tweede favoriet van Diagon Alley namelijk Ollivanders én Scribbulus. Toverstaffen én stationary.

Dat men begon met de benedenverdieping van Scribbulus vond ik een duidelijk teken dat stationary op de eerste plek komt én onmisbaar is. Toch?

Je zal al snel merken dat er ook bij deze set héél veel oog voor detail is. Ik vond het dan ook heel fijn om deze gebouwen te zien groeien en al die kleine details te ontdekken. Van de sierlijke schrijfpennen tot de kleine potjes inkt en perkamentrollen.

De oplettende onder jullie merken waarschijnlijk al meteen dat ik een onderdeel vergeten ben. Dat het nog heel lang duurde vooraleer ik dat zelf ook doorhad toont aan hoe moe ik de laatste tijd ben. Blijkbaar loopt het zelfs mis bij het samenstellen van iets dat stap voor stap wordt uitgelegd.

Hier had ik het dus nog steeds niet door. Maar toch zie je de winkel al mooi tot stand komen. De uithangborden tegen en aan de gevel, het erkerraam, de afhellende blokjes waar de naam van de winkel op werd geplakt, de kleine fakel naast de voordeur, … De stickers bleken ook bij deze set een uitdaging te zijn voor iemand die niet goed kan inschatten of iets recht of scheef hangt.

De bovenverdieping van Scribbulus wordt verhuurd aan iemand die toekomstvoorspellingen aanbiedt en daar precies maar amper mee rondkomt gezien de staat van de afgeleefde zetel. Met zo’n doodshoofd op je kast ga je de meeste eventuele klanten uiteraard eerder wegjagen in plaats van uitnodigen. Ik vond het wel heel knap hoe ze zelfs in zo’n kleine ruimte een leefruimte weten te creëren. Inclusief tapijt én open haard.

Ollivander’s winkel bevatte echter nog meer details. Dozen met toverstaffen in de vitrines, een kasregister en bureau in de winkel met daarachter een volgeladen kast met nog meer toverstaffen. Wat je niet kan zien op deze foto is dat er ook een losse doos tussen zit. Wanneer je het bruine doosje met beige deksel uit de kast haalt kan je het openen en er een toverstaf uithalen.

Dat is ook het geval met enkele van de dozen onderaan deze trap. De winkel komt echt over zoals het in de boeken omschreven wordt. helemaal volgeladen, een beetje chaotisch. Enkel het stof is niet aanwezig maar dat zou er ongetwijfeld vanzelf komen indien ik de set lang genoeg in het zicht laat staan in plaats van ze terug af te breken en op te bergen. Ollivander zelf vond ik ook heel herkenbaar door het kapsel en zijn outfit.

Het andere figuurtje dat bij dit eerste gebouw zat was Hermione. Ook zij moest dus nog even wachten op haar bezoekje aan Flourish & Blotts.

Er kwamen heel wat kleine ramen bij kijken maar het eindresultaat is prachtig. Toch. De combinatie van de afgeronde ramen, kleuren en de baksteen bouwstukjes in het midden maken de winkel heel herkenbaar en uitnodigend. Zoals je kan zien moesten er hier zelfs nog wat meer stickers recht worden geplakt. 🙂

Uiteraard kreeg ook Ollivanders zijn eigen uithangbord aan de gevel. Onder nauwkeurig toezicht van enkele bezoekende uilen zelfs. Ik kon het niet laten om door de ramen heen foto’s te trekken vermits ik het er zo uitnodigend vond uitzien. De dakgoot maakt de gevel helemaal af

en de bovenverdieping doet hetzelfde voor de achterzijde want hoe knus ziet het er niet uit door de houten ballustrade, het laddertje, de zetel, het bureau met openstaande schuif en de gevulde kast. Op elk vrij plekje vind je dozen met toverstaffen tegen en ook hier kan je weer eentje uit de kast halen en openen. Waardoor je indien je niet alleen Lego-sets bouwt maar er ook mee speelt scènes uit het boek kan naspelen.

Kijk nu toch hoe mooi. Er werd zelfs aan een mooi afgewerkte dakgoot én scheve schouw gedacht. Bovendien komt er ook net postuil aangevlogen om een nieuwe krant te bezorgen.

Ja hoor, ik had het nog steeds NIET door.

Ik kwam zelfs geen foto tegen van nadat ik het merkte én had aangepast. Wat ik wel heb zijn enkele foto’s om aan te tonen dat deze set echt deed wat ik had verwacht.

In deze blogpost omschreef ik dat ik dit jaar nog niet door Diagon Alley in de Studio Tours zou kunnen wandelen maar dat ik de gelijknamige Lego set wel kon kopen én die riep meteen heel wat herinneringen op aan mijn eerste bezoekje aan deze magische plek.

Volgend jaar is het eindelijk zo ver maar ondertussen werk ik verder aan de lijst van de blogpost die ik net vermelde én geniet ik nog wat na van fijne herinneringen.