In plaats van wekelijks of twee wekelijks deel ik deze terugkerende rubriek nog maar eenmaal per maand waardoor er doorgaans heel wat foto’s op jullie te wachten. Kijken jullie weer even mee naar wat ik de voorbije maand naast lezen nog allemaal heb uitgestoken …

De vermoeidheid begint – zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben – ook steeds meer effect te hebben op het bloggen. Zowel op het schrijven als lezen van blogposts. Doordat ik me amper kan concentreren is dit nog maar de vierde blogposts van deze maand. Ik hoop dat daar nog verandering in gaat komen en dat het niet iets blijvends is maar het lijkt met de dag frustrerender te worden vermits de lijst met zaken die ik wil/moet doen langer blijft worden naarmate dat energiepeil blijft dalen. Nu ja, ik ben jullie dus niet vergeten maar er zullen dus waarschijnlijk nog even wat minder vaak blogposts verschijnen.

Wat ik de voorbije weken wel deed kan je hieronder ontdekken …

Ik profiteerde van één van de voordelen van lekkere verse thee door na het drinken de gewelde vruchten op te smullen.

Probeerde voor het eerst een pasta op basis van kikkererwtenmeel uit en vond die vrij droog en wat zwaarder vallen dan de klassieke pasta.

Zowel deze kleurrijke pokebowl als de kom met stukjes verse mango vielen gelukkig niet zwaar.

Een tijdje terug verkochten ze in de supermarkt kleine Belgische watermeloenen en die waren heel lekker.

Toen ik onlangs nog eens in de bibliotheek kwam om een boek te lenen voor de leesclub – waar ik vervolgens niet naar toe kon gaan (awoe averechts lichaam) besloot ik dit boek van Petra Doom wat meer in de spotlight te zetten.

Ik hou van kersen. Zeker wanneer het van die super donkere zijn.

Van insectenbeten hou ik dan weer niet. Maar die beestjes lijken spijtig genoeg wel van mijn bloed te houden.

Het gaat hier waarschijnlijk weer helemaal de mist in gaan qua chronologische volgorde maar in welke volgorde dan ook er werden blijkbaar weer wat meer foto’s van het eten gemaakt. Door het warmere weer werden er meer salades en andere gerechten klaargemaakt waarvoor ik niet al te lang voor het fornuis moest staan en de oven overbodig was.

Een salade met meloen en parmaham, een kant-en-klare paella die enkel nog moest worden opgewarmd, een zoete aardappelcurry met falafalballetjes en Every Flavour Beans die ik bij Olleke vond. Alleen bevatten deze zakjes naast een leuke illustratie en quote enkel snoepjes met lekkere smaken. Geen oorsmeer dus in deze zakjes. Al vond ik ze zelf minder lekker dan die van Jelly Beans.

Ik ging met de trein naar Antwerpen in de hoop er een hittegolf-bestendige zomerjurk te vinden en dacht dat het die dag wel rustig zou zijn vermits de solden zo goed als gedaan waren. Niet dus, het was er zo druk dat ik zelfs niet aan passen ben toegekomen en de hele tijd mijn mondmasker heb opgehouden.

Wat die dag toch nog leuk maakte was dat ik tijdens de lunch Annelies en haar papa tegenkwam, dat er bij thuiskomst een jurk op me lag te wachten die mijn moeke voor me heeft aangepast zodat hij nu wel mooi past (dankjewel moeke!) én dat ik alvast wat herfst/halloween decoratie voor de Swap van Kwante tegenkwam. Plus een pakje briefpapier voor mezelf.

We deden ook een keer gourmet toen het wel warm was maar niet extreem qua temperatuur, aten een kleurrijk eenpansgerecht, een salade met kaasburgers (valt het ook dat ik een deel kerstomaten tijdig moest opwerken?) en ik ging een keer met mijn nichtje uit eten bij Colmar (want airco) en ontdekte toen dat 500g mosselen echt niet veel is qua eten. Lekker waren ze wel.

Ja, die tekst hangt ondertussen al heel lang op mijn letterbord maar ik blijf dat geheugensteuntje nodig hebben nu mijn dagen steeds minder productief zijn.

Ze hebben in het ziekenhuis nog steeds geen vampieren aangenomen dus werd het weer een zoektocht toen ze de laatste keer bloed moesten trekken.

Ben ik de enige die het idee heeft dat de lettertjes op etiketten steeds kleiner worden? Alsof ze bij firma’s denken ze kunnen ons dan wel dwingen om de inhoud er op te zetten maar niemand heeft gezegd dat het te lezen moet zijn. Met andere zaken heb ik geen problemen maar bijsluiters en dit soort etiketten doen me soms vermoeden dat ik misschien toch eens een bril in huis moet halen.

Zou ik het hele jaar toekomen met mijn bullet journal? Of gaat het nipt worden? De bladzijden trekken wel behoorlijk scheef door de stickers en washi-tape.

Er werd ook weer wat post verzonden. Nog een keer kamppost. Dit keer voor het dochtertje van een vriendin en het andere voor de mama van een vriendin.

Hufflepuff-modus op het terras met een dekentje en bijpassende beker.

Ik gebruikte voor het eerst deze schattige Harry Potter stempel en probeerde de prent wat levendiger te maken door er enkele fijne lijntjes aan toe te voegen. Misschien moet ik een blogposts uitwerken rond het uiteindelijke resultaat van dit scrapbooking project want daar was ik zo blij mee dat ik even overwogen heb om het zelf te houden.

Vinden jullie het ook zo fijn wanneer stiften of kleurpotloden op kleur gesorteerd zijn? Opgerommelde kasten lijken me op de één of andere manier steeds rust te brengen.

Wanneer focussen niet lukt kan je best iets doen waarbij dat niet nodig is. In dit geval werd dat het verwerken van de bladzijden van een planner (waarvan ik enkel de omslag nodig had voor een knutselproject) tot briefpapier. Oftewel blad na blad het stuk met de ringetjes er af snijden. Tja, je moet natuurlijk wel bezig blijven hé.

Manga’s lezen gelukkig een pak makkelijker dan leesboeken. Al deed de mooie cover vol boeken van dit exemplaar me wel meteen denken aan alle ongelezen boeken die nog op me staan te wachten.

Sinds ik mijn boekenkast gedeeltelijk reorganiseerde valt dit schattige popje tussen de jeugdboeken veel meer op.

Terwijl heel wat mensen (ondanks de hittegolf) naar Antwerpen trokken voor de Pride Parade verschuilde ik me thuis met Lego-blokjes in alle kleuren van de regenboog. Telt dat ook? Weasley’s Wizard Wheezes was zonder twijfel het kleurrijkste gebouw van de hele set.

Toen mijn nicht op bezoek kwam met haar neefje maakte ik een hele stapel croques klaar vermits hij die graag bij Tante Liesbet komt eten.

Hij tekende die dag een strip voor me waarin tante Liesbet eerst een Star Wars Rebel is, nadien getraind wordt van Padawan tot Jedi en vervolgens zelfs een Jedi Knight wordt én een paars lichtzwaard krijgt. Geef toe, dat heeft niet iedereen aan zijn keukenkast hangen hé.

Tja, ik moest een grote gele courgette op tijd opwerken dus besloot ik hem te raspen en vervolgens in de pan te bakken. Normaal verwerk ik courgette in soep of een ovenschotel maar voor beide was het die dag veel te warm. 

Wanneer de chronische pijn je zelfs in de Kringloopwinkel achtervolgt. Gelukkig kom ik er meestal leukere dingen tegen.

Dit Hogwarts theelichtje heb ik er bijvoorbeeld ook zien staan maar ik heb het uiteindelijk toch maar braaf teruggezet vermits er vooraan een kleine beschadiging was én achteraan een grotere.

Voor de mensen die eens een iets andere salade willen klaarmaken … deze bevat sla, fijne reepjes komkommer, mango, wortel en kaas (het oorspronkelijke recept vroeg om Pecorino) plus pistachenoten en rozijntjes.

Diagon Alley is ondertussen helemaal af. Hopelijk kan ik daar binnenkort eens een blogpost over uitwerken.

Ik ben nog steeds fan van de leuke olifant-vaas die bij de kine in de gang staat.

Maar ook van pokebowls om kleine restjes in te verwerken

en het ontdekken van fijne vegan-combinaties die hittegolf bestendig zijn. In dit geval tabouleh met perzik en vegan stukjes met kipkruiden.

Waar ik ook heel erg fan van was was om Kwante na 2,5 jaar eindelijk nog eens in het echt te ontmoeten. We spraken in Antwerpen af en deden eigenlijk niets anders dan ons ergens rustig installeren en vervolgens uitgebreid bijpraten. Heerlijk!

Die van Aldi zijn dan weer minder heerlijk want die lijken te denken dat enkel kinderen of volwassenen met kleine voeten van Harry Potter sokken houden. Met mijn 41 (soms 42 pas ik uiteraard niet in die leuke sokken.

Het leek al herfst toen we in het bos gingen wandelen. Zo bizar om dat bladertapijt te zien liggen en ondertussen in de schaduw te moeten wandelen vermits het veel te warm is.

Nog zoiets gek dat ik steeds leuk vind … wanneer je eten bij je outfit past.