Er is alweer een maand voorbij. Enerzijds ben ik daar blij om vermits het ondertussen lente is geworden en ik waarschijnlijk niet de enige was die daar naar uitkeek. Anderzijds lijkt de tijd veel te snel vooruit te vliegen. Zo snel dat de winter denkt dat het alweer terug tijd is om wat sneeuw te laten vallen. Het lijkt erop dat we de maartse buien meteen kunnen inruilen voor aprilse grillen. Het lezen heeft hier trouwens ook nog steeds regelmatig last van grillen.

De ene keer lukt het me heel vlot en een andere keer doe ik bijna een maand over één boek. Ok, Huis van Lucht & Adem van Sarah J.Maas is met zijn 988 bladzijden natuurlijk wel een extra omvangrijk boek maar toch. Waar ik bij het eerste deel na een 150-tal bladzijden door het boek leek heen te spurten leek mijn leeservaring bij het tweede deel meer weg te hebben van strompelen.

Ik deed er dan ook heel lang over en toen ik in Antwerpen had afgesproken met een vriendin en het echt niet zag zitten om dat zware boek mee te nemen schoof ik het even opzij en ruilde het in voor een lichter exemplaar.

Grappig genoeg bleek ik bij All the feels van Olivia Dade wel binnen de kortste keren in het verhaal te kunnen opgaan waardoor ik het boek op twee dagen uitlas wat tegenwoordig – voor mij alleszins – behoorlijk snel is. Niet dat we tegen de klok moeten lezen uiteraard maar het contrast tussen beide boeken was wel heel groot.

Hierna las ik eerst Huis van Lucht en Adem uit en vervolgens genoot ik van De walvisbibliotheek, een graphic novel die ik leerde kennen via Fieke. Ik kocht én las hem in dezelfde maand wat mijn tbr uiteraard heel erg fijn vind. Bovendien snap ik nu helemaal waarom Fieke er fan van was.

De genres bleven elkaar afwisselen. Na een geeky hedendaags romantisch verhaal, een uitvoerig fantasyboek en een graphic novel koos ik opnieuw voor fantasy maar ditmaal voor een Young Adult publiek. Gallant van V.E.Schwab  zag er niet alleen mooi uit (zowel qua cover als binnenin) maar zorgde ook voor een bijzondere leeservaring. Het boek deed me aan heel wat zaken denken (een grimmige Tim Burton sfeer bijvoorbeeld) maar vertelde vooral zijn eigen verhaal. Het enige dat ik jammer vond was dat de ontknoping plots nogal snel moest worden afgerond.

Hierna besloot ik weer wat verder te lezen in The Ascendance of a Bookworm manga-serie. Eerst las ik het 6de en 7de volume van deel 1 en ik sloot de maand af met het eerste volume van het tweede deel. Tot nu toe ben ik nog steeds van deze reeks aan het genieten en ik hoop dat dat zo blijft vermits het verhaal nog niet is afgerond.

Het voorlaatste boek dat ik las was If the shoe fits van Julie Murphy en ik heb enorm genoten van deze moderne hervertelling van Assepoester met een grappig/mollig/innemend vrouwelijk hoofdpersonage en de dynamiek tussen haar en haar mannelijke tegenspeler. Maar evengoed van enkele van de nevenpersonages. Zo blij dat ze hier niet het klassieke patroon volgen en niet enkel voor diverse personages kozen maar ook voor een einde dat goed aanvoelde.

Misschien moet ik gewoon meer boeken in dit genre gaan lezen want zowel dankzij Olivia Dade als Julie Murphy leek ik even geen last te hebben van concentratieproblemen.

Oh én ja, ik las – nog steeds – ook een aantal fanfictieverhalen. Deze maand hield ik het iets minder nauwkeurig bij dan anders maar het lijkt er op dat ik voor het eerst in lange tijd terug meer bladzijden in fysieke boeken las dan digitale fanfics.

In het kort:

All the feels – Olivia Dade – 398p.
Huis van Lucht en Adem – Sarah J.Maas – 988p.
De walvisbibliotheek – Judith Vanistendael & Zidrou – 96p.
Gallant – Victoria Schwab – 302p.
The ascendance of a bookworm – Miya Kazuki & Suzuka – Part 1, Volume 6 – 192p.
The ascendance of a bookworm – Miya Kazuki & Suzuka – Part 1, Volume 7 – 192p.
If the shoe fits – Julie Murphy – 292p.
The ascendance of a bookworm – Miya Kazuki & Suzuka – Part 2, Volume 1 – 192p.

Cijfertjes:

Goodreads: 24/30
Gelezen boeken: 8
Recensieboeken: 2
Fanfictie: ja hoor
Bladzijden: 2652p. (plus +/- 1924p. fanfics)
TBR: 147 —> Dat is dus minder dan 150 hé. Applaus voor mezelf!

Mocht iemand het zich afvragen … het is me gelukt om Huis van Lucht & Adem te lezen zonder de rug van het boek te breken of mijn pols te blesseren. Al heb ik om dat laatste te vermijden wel onhandige leeshoudingen moeten aannemen. Die boeken zijn echt veel te zwaar.