Titel: Duistere Dageraad
Serie: Nimmernacht #3
Auteur: Jay Kristoff
Uitgeverij: LS Amsterdam
Prijs: 32,99€
Bladzijden: 719
Bron: recensieboek

Nadat de grootste spelen in de geschiedenis van Godsgraf eindigden met de meest gewaagde moorden van de Itreyaanse Republiek, is Mia op de vlucht voor de Klingen van de Rode Kerk en de soldaten van het Legioen van de Luminatii. De kans is klein dat ze de Stad van Bruggen en Beenderen levend uitkomt.

Haar mentor Mercurio is nu in de greep van haar vijanden. Haar eigen familie ziet haar liever dood dan levend. En haar aartsvijand, consul Julius Scaeva, is nog maar één stap verwijderd van totale heerschappij over de Republiek.

Maar onder de stad ligt een duister geheim verscholen. Samen met haar minnares Ashlinn, broertje Jonnen en een mysterieuze weldoener die is teruggekeerd van voorbij de sluier des doods, moet ze een levensgevaarlijke reis door de Republiek maken, op zoek naar het antwoord op het laatste raadsel van haar leven.

Het timmerduister nadert. De nacht valt voor de Republiek, misschien wel voor de laatste keer.

Mijn mening:

Wat was ik blij toen de vertaling van Duistere Dageraad werd aangekondigd. Die liet immers wat langer op zich wachten dan bij het tweede deel en ik was heel benieuwd naar de ontknoping van deze trilogie.

Gelukkig was Jay Kristoff zo sympathiek om het geheugen van zijn lezers even op te frissen voor hij de draad van het verhaal weer oppikte. Die vrij beknopte opfrissings-cursus is even doeltreffend als een duik in Dumbledore’s pensieve. Heel welkom ook vermits er behoorlijk wat tijd verstreken is sinds ik Godsgraf las.

Geen cliffhangers maar antwoorden. Dat belooft de schrijver bij het begin van het boek én hij maakt deze belofte ook waar in deze mooie apotheose. Het was een opluchting om te merken dat de vertrouwde elementen nog steeds aanwezig zijn. Sarcasme alom bijvoorbeeld en dat kan ik alleen maar toejuichen. De humor in deze reeks is is minstens zo zwart als Mia’s schaduw. Ik vind het vooral heel knap om te merken hoe mooi de balans is tussen die humor, de grimmige omstandigheden en gruwelijke gebeurtenissen die deel maken van Mia’s avontuur.

Daarnaast blijf ik ook fan van hoe de auteur zijn lezers aanspreekt. Niet enkel in de intro maar ook via de voetnoten en het verhaal zelf. Niet iedereen is fan van die voetnoten. Sommige lezers slaan ze gewoon over maar ik vind ze net heel leuk. Er zitten een hele hoop anekdotes in verwerkt en een grote dosis humor. Ze deden me dan ook meermaals lachen. Als er enkele bladzijden geen voetnoten opduiken mis ik ze en dat terwijl ik er bij het eerste deel echt aan moest wennen.

Een wel heel bijzondere bibliotheek waar je boeken kan ontlenen die nergens anders te vinden zijn maar ook de pech kan hebben om een boekenwurm tegen te komen. Niet het soort boekenwurm waarmee je met veel plezier boekentips uitwisselt. Deze boekenwurmen kregen een iets andere invulling dan wat wij er doorgaans onder verstaan. Het belang van vrienden, tegenslagen, doorzettingsvermogen en angst maar evengoed woedende goden, wilde golven, nietsontziende piraten, bloeddorstige monsters, … Net als zijn voorgangers is Duistere Dageraad grimmig, genadeloos en bloederig en komt er heel wat – vaak meesterlijke – manipulatie te pas aan het overleven in deze wereld.

Dit boek heeft met momenten ook wat weg van Inception. Maar dan in boekvorm. Dat kan ik eigenlijk niet uitleggen zonder spoilers prijs te geven. Laat me me daar dus niet maar niet aan wagen. Wanneer je het boek leest merk je ongetwijfeld wel waar dat wazige stukje in mijn recensie op sloeg. 🙂

 

“Kijk nooit weg. Wees nooit bang. En vergeet nooit, nooit!”

Iets zegt me dat dat laatste geen probleem gaat zijn bij deze reeks. Zowel de personages als de wereld en bijzondere schrijfstijl gaan me ongetwijfeld bijblijven. Enerzijds ben ik heel blij dat Duistere Dageraad een overtuigend en verdienstelijk einde is geworden voor Mia’s indrukwekkende avontuur. Anderzijds vind ik het tegelijkertijd heel jammer om afscheid te nemen van Mia en haar kompanen.