Titel: De schaduw van de Sha
Reeks: Overstekers #2
Auteur: Petra Doom
Uitgeverij: Lannoo
Bladzijden: 510p.
Prijs: 20,99€
Bron: eigen collectie

Wanneer Mirabel haar huis en bedrijf dreigt te verliezen, neemt ze noodgedwongen een nieuwe opdracht aan. Snežana, de machtigste Oversteker in de onderwereld van Westpoort, ligt onder vuur. Een signaal voor Mirabel om te bemiddelen. Terwijl Mirabel Westpoort tracht te behouden voor een bendeoorlog, moet ze ook nog de diatonische invloed in haar leven onder controle krijgen.

Mijn mening:

Het handige van een gesigneerd boek is dat je meteen ziet hoelang het in je kast heeft gestaan voor je er aan toe bent gekomen. Hmmm, correctie … het confronterende aan een gesigneerd boek is dat je meteen ziet hoelang het in je kast heeft staan wachten tot je er aan toekwam. In het geval van dit boek is dat bijna twee jaar.

Niet erg verrassend dus dat ik me niet meer alles van zijn voorganger kon herinneren. Op de achterzijde staat dat je de boeken van deze serie afzonderlijk kan lezen maar dat zou ik zelf precies niet meteen aanraden. Deels doordat je dan een heel deel voorgeschiedenis mist maar voornamelijk doordat je heel wat leuks mist.

In De schaduw van de Sha krijgt Mirabel ‘an offer she can’t refuse’. Letterlijk dan en nee dat aanbod komt niet van Don Corleone maar wel van iemand die zich net als die bekende maffioso niet zomaar laat afschepen. Dit aanbod brengt de bal aan het rollen en binnen de kortste keren lijkt er steeds meer uit de hand te lopen.

Terwijl we Mirabel in haar avontuur volgen ontmoeten we niet alleen vertrouwde gezichten en nieuwe personages maar vooral heel wat bijzondere magische wezens. Het leuke aan deze boeken is dat er niet gekozen wordt voor de wezens die je met vaste regelmaat tegenkomt in fantasy boeken. Geen weerwolven of vampieren dus. Ik weet dat ik dat bij mijn bespreking van het eerste deel ook al heb benadrukt maar ik vind het heel fijn dat Petra Doom de diversiteit op dat vlak veel groter is.

In Westpoort is de kans bijvoorbeeld veel groter dat je Pùca (ja, ik weet dat het accent anders moet staan maar ik heb geen flauw idee hoe ik dat gedaan moet krijgen, Snežana was al een uitdaging) tegenkomt, niet die van de thee maar de kleine wezens die er plezier in scheppen om mensen te plagen en uit te dagen. Maar ook Satori, Rusalka, Colocolo, Nàga, Kerberiden, Faunen, Sha, Sylphiden, Phaistion, Tezcatten, Oneiriden, Hellehonden, … passeren de revue en van sommige van hen had ik zelfs nog nooit eerder gehoord.

Van de bijzondere stamboom waar Mirabel deel van uitmaakt krijgen we opnieuw enkele glimpen te zien. Ik merk dat ik heel benieuwd ben naar het derde deel waarin we ongetwijfeld nog meer over haar familie en Aeterna, de wereld achter het portaal gaan te weten komen. In dit tweede deel neemt het tempo stelselmatig toe en lijkt de spanningsboog naar het einde toe steeds strakker te staan. De finale van De schaduw van de Sha liet me vooral achter met het gevoel dat er me nog heel wat te wachten staat.

Toen ik de cover van dit tweede deel voor het eerst zag had ik het idee dat het minder magisch overkwam dan Een kracht ontwaakt maar het omslagontwerp van het boek past perfect bij het verhaal én de inhoud bevat zoals de lange lijst bijzondere wezens je onwaarschijnlijk al doet vermoeden meer dan voldoende magie. In deze wereld komen dan misschien geen leylijnen voor en ook Jenks of Rachel heb ik tot nu toe nog niet zien opduiken. Toch doet de schrijfstijl en de sfeer van Petra’s boeken me nog steeds aan die van Kim Harrison denken.

Hou je net als ik van urban fantasy? Dan is de kans heel groot dat deze serie van eigen bodem je gaat kunnen bekoren.

Misschien moet ik jullie wel nog even waarschuwen dat ik bij de fragmenten die zich op Mirabel’s plukboerderij afspeelden steeds zin kreeg in bosbessen en vervolgens besloot om deze bosbessen-kruimeltaart nog eens te te maken. Heel leuk leesvoer dus maar niet meteen dieet-vriendelijk.