Titel: Ezelsvel
Auteur: Cécil Roumiquière
Illustraties: Alessandra Maria
Uitgeverij: Clavis
Prijs: 29,95€
Bladzijden: 63p.
Bron: Recensieboek

Als de koningin sterft, hangt er een vreselijk lot boven het hoofd van de prinses. En het gevaar komt van de kant van haar eigen vader. Maar de prinses weigert lijdzaam mee te gaan in zijn plan en met hulp van haar peettante neemt ze haar toevlucht tot listen.

Mijn mening:

Ezelsvel is het derde boek dat ik las in deze serie onder artistieke leiding van Benjamin Lacombe (één van mijn favoriete illustratoren). Eerder las ik De tovenaar van Oz (mijn favoriet tot nu toe) en De avonturen van Pinokkio (ook een heel mooie editie). Het fijne bij deze reeks is dat de illustrators zelf mee het verhaal mogen kiezen zodat ze een verhaal kunnen selecteren dat hen persoonlijk aanspreekt. Het verhaal van De tovenaar van Oz en de tekenstijl van Benjamin Lacombe passen bijvoorbeeld perfect bij elkaar. De auteurs zorgen er dan weer voor dat een bekende klassieker zo herschreven wordt dat het verhaal minder gedateerd aanvoelt.

Dat was alleszins het geval bij de twee boeken die ik eerder las. Beide verhalen lazen heel vlot en voelden vrijwel tijdloos aan maar ze bleven wel trouw aan het origineel. Misschien niet aan elk klein detail maar in het geheel voelden de verhalen heel vertrouwd aan. Bij dit boek had ik dat gevoel veel minder. Het is natuurlijk al jaren geleden sinds ik dit verhaal als kind hoorde maar toch leek het heel wat elementen te bevatten die ik me totaal niet herinner.

Een vader die na het overlijden van zijn echtgenote doordraait en met zijn eigen dochter wil trouwen. Ja, dat herinner ik me. Een dochter die vervolgens steeds moeilijkere opdrachten voor hem bedenkt in de hoop dat hij ze niet kan vervullen en zij zo aan het gedwongen huwelijk kan ontsnappen? Ja, dat herinner ik me ook. Een prinses die enkel met een prins wil trouwen wanneer al zijn onderdanen overstappen op een veganistische levensstijl? Nee, dat dan weer niet.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb helemaal niets tegen veganisme. Ik vind het zelfs bewonderens-waardig dat mensen heel hun voedings-gewoonten veranderen om een steentje bij te dragen aan het milieu én dierenleed te bestrijden. Maar om een klassieker zo te gaan aanpassen dat het verhaal aanvoelt als een promocampagne voor veganisme en het behouden van onze bossen en oceanen … tja, dat gaat me precies toch een stapje te ver. Daardoor heeft deze herziene editie immers meer weg van een fanfictie verhaal dan van een sprookje.

Ook in de illustraties komt wordt de focus op de natuur gelegd. In het verhaal zelf vlucht het hoofdpersonage de natuur in om zich te herbronnen in het bos. In de prenten zelf zijn het vlinders, bloemen, planten en bomen. Alessandra Maria combineert verschillende technieken in haar werk.

Fotocollages in combinatie met houtskool en inkt. Maar ook bladgoud wordt aangewend om haar werk meer tot leven te laten komen. Knap gemaakt daar niet van maar ik merkte dat deze stijl mij minder aansprak. Waar ik het bij de Tovenaar van Oz en Pinokkio heel moeilijk vond om een favoriete illustratie uit te kiezen ging me dat hier veel makkelijker af omdat er slechts enkele prenten waren die echt mijn aandacht trokken.

Het viel me ook op dat deze illustraties mij minder aan een sprookje deden denken dan het werk van bijvoorbeeld Benjamin Lacombe. Anderzijds vind ik het net fijn dat elk verhaal een heel eigen stempel krijgt. Maar ik kan niet anders dan bekennen dat deze editie mij persoonlijk opmerkelijk minder aansprak dan de eerdere delen.