Tja, dat kan ik dus heel bondig samenvatten. Weinig! Heel weinig zelfs. In het begin van de maand ging ik er nog van uit dat het de klassieke après readathon leesdip was waar ik vrijwel iedere keer last van heb nadat ik aan zo’n leesuitdaging heb meegedaan. Dat bleek echter niet het geval te zijn. September zorgde er gewoon voor dat ik nog wat meer last én minder energie kreeg en dat is nu eenmaal een rampzalige combinatie wanneer je je op iets wil concentreren. Daardoor verbrak ik deze maand mijn persoonlijke maandrecord qua weinig lezen. Niet echt een record dat ik bewust probeerde te verbreken.
Wat las ik dan wel … Het mes van de sluipmoordenaar van Sarah J.Maas. Ondertussen verscheen mijn recensie van dit boek al en weten jullie dus dat het niet door dit boek komt dat ik weinig gelezen heb. Ik heb er immers van genoten. Tot mijn verbazing zelfs meer dan verwacht want vermits ik geen fan ben van kortverhalen had ik mijn verwachtingen proberen bij te stellen voor ik dit boek las.
Nadien besloot ik een boek uit de kast te halen dat al een tijdje op dat moment aan het wachten was. (List en Leugens van Leigh Bardugo) Ja, dat telt voor vrij veel boeken in mijn collectie maar dit keer was … de geluksvogel. Alleen ziet het er niet naar uit dat ik dit boek ga uitgelezen hebben tegen het einde van de maand. (Edit: nope, ik ben ongeveer halverwege geraakt dus dat wordt er eentje voor volgende maand) Laten we dus maar hopen dat oktober een fijnere leesmaand wordt.
Cijfertjes:
Goodreads: 70/100
Gelezen boeken: 1
Eigen boeken: 1
Bladzijden: 397p.
TBR: 123
Ooooh Bardugo! Nog maar onlangs ontdekt, maar die heb ik verslonden!! Mijn maand was ook niet gigantisch geweldig, door een combinatie van werk, een aantal non fictie boeken waarin ik graduin via Kobo+ en een Franstalig boek dat vrij traag vorderde, hoe dun het ook was. Misschien heb ik ook nog eens nood aan iets waar ik doorheen vlieg, om de gezapige trend wat te doorbreken.
Wel balen dat je je niet optimaal voelt en dat dat zo’n invloed heeft op iets waar je van houdt…
Tot nu toe lijk ik dit boek leuker te vinden dan de Grisha-trilogie. Het is echt zo’n boek dat ik anders in recordtempo zou uitlezen vermits het fascinerend en meeslepend is. Ja, ik vind het enorm frustrerend. Vooral omdat het vroeger net iets was waardoor ik die problemen kon vergeten en nu zorgt het er voor dat het lezen niet meer gaat. Hetzelfde met handwerk, dat was vroeger ook een afleiding en nu mag ik niet te lang achter elkaar breien of haken of mijn schouder, pols of vingers protesteren.
Balen…als je ontspanning een mega inspanning vraagt, dan moet dat best wrang voelen. Ik heb eerst deze reeks (het zijn er ook twee denk ik) gelezen, en dan pas de Grisha. Ik vond Grisha niet slecht, maar ik had ze beter wél in volgorde gelezen, want het gaat in stijgende lijn 🙂
Dat vind ik eigenlijk wel fijn want dan merk je als lezer echt hoe niet alleen een serie groeit maar ook de schrijfvaardigheden van de auteur.
Ik hoop met je mee!