Toen ik net begon met mijn blog had ik enkel contact via anderen per email. Ik moest dus al iemand kennen vooraleer ik ook online contact met hen had. Of ik moest hen via mijn blog beter leren kennen. Maar toen kwam er dus Facebook, enkele jaren later leerde ik ook Twitter kennen en in 2017 besloot ik ook Instagram een kans te geven. Hierdoor leerde ik heel wat mensen kennen die net als ik van boeken of Harry Potter houden. Een voordeel dus, maar niet helemaal.
Want ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik soms de periode mis waarin we gewoon elkaars blog bezochten en enkel via de reacties en persoonlijke berichten contact hadden met elkaar. Op die manier bleef het persoonlijk maar vooral ook overzichtelijk. De laatste tijd voelen al die verschillende Social Media – accounts voor mij persoonlijk immers steeds meer aan als een overdaad van informatie.
Ik heb vaak het gevoel dat ik door de bomen het bos niet meer kan zien én dus de echt belangrijke posts missen. Bovendien wordt ik op deze manier ook steeds meer gecon-fronteerd met al het onrecht in de wereld. Ik ben geen struisvogel die dit soort zaken wil negeren maar ik ben wel iemand die zich elk van die posts enorm aantrekt en zich dan schuldig voelt omdat ze het zelf beter heeft. Bijvoorbeeld doordat ik niet dagelijks met racisme te maken krijg. Of omdat ik niet elke dag schrik moet hebben voor een bomaanval. Of … Nu ja, ik vermoed dat jullie wel begrijpen wat ik bedoel. Natuurlijk besef ik dat er veel onrecht in de wereld is. Veel te veel … maar op deze manier lijkt het op de duur wel alsof de mensheid gek aan het worden is. Alsof er alleen maar slechte dingen gebeuren.
Nog een nadeel is dat auteurs van wie je de boeken heel graag gelezen hebt en nog steeds graag opnieuw leest veel makkelijker van hun sokkel vallen vermits ook zij allerlei zaken delen op Social Media. Zaken waar je het helemaal niet mee eens bent maar waardoor je soms wel het gevoel krijgt dat je je moet gaan verantwoorden omdat je nog steeds fan bent van die ene magische wereld ook al lijkt de persoon die deze wereld tot stand bracht met momenten veel weg te hebben van het personage waar ze haar lezers voor waarschuwt in haar boeken.
Hmmm, dat zijn wel veel minpunten hé. Waarom zit ik dan nog steeds op die Social Media – kanalen?
Sommige familieleden -en vrienden zie ik minder vaak dan ik zou willen en dankzij Facebook blijf ik in contact met hen.
Ik ben zo iemand die het idee heeft dat ze moet proberen om alles bij te houden. Niet zozeer omdat ik dat allemaal wil weten (want eerlijk is eerlijk, er staat veel tussen dat ik niet persé moet lezen of zien) maar omdat ik het idee heb dat ik het aan die mensen verschuldigd ben. Ja, ik weet dat het gek is. Er zitten wel meer kronkels in mijn hoofd.
Mijn wereld is veel groter geworden sinds ik op social media meer mensen heb leren kennen. Veel mensen die bovendien van dezelfde zaken houden die ik ook fijn vind.
Ik vind het leuk om boek of Harry Potter gerelateerde foto’s te maken (al heb ik de laatste tijd minder fut om ze ook daadwerkelijk te delen want wat moet je daar ook altijd bijplaatsen qua tekst hé).
Facebook:
– het eerste social media account dat ik had
– twee verschillende accounts (eerst enkel een persoonlijk, later ook één als blogger)
– ik wil eigenlijk enkel datgene zijn dat mensen bewust delen. Een status of foto dus. Maar niet welke spelletje ze spelen of wat ze leuk vinden bij iemand anders. Met andere woorden niet datgene waarvan Facebook besluit dat ik het moet zien.
– doordat Facebook denkt dat ik al die andere zaken ook moet zien mis ik de belangrijke posts
– ik gebruik het sporadisch en enkel via de computer. Niet via de app dus geen extra meldingen en afleidingen via de smartphone
Twitter:
– hier maakte ik ooit een account door een wedstrijd van Blossom Books maar eigenlijk merkte ik al snel dat Twitter niet mijn ding is.
– dat komt grotendeels door de chaos maar ook doordat er veel negativiteit verschijnt
– ik ben er dan ook niet langer actief op.
– al verschijnt er wel nog steeds een bericht wanneer ik een nieuwe blogpost heb gepubliceerd.
Instagram:
– mijn persoonlijke favoriet
– maar de laatste tijd minder vermits het niet meer enkel een feed van posts met foto’s en tekst is maar ook een veelvoud aan Insta Stories, Reels, Video’s, … hierdoor kan ik het weer totaal niet bijhouden en ik snap echt niet hoe mensen dat doen die 100-en tot 1000-en mensen volgen. Klikken die gewoon een hele dag door hartjes aan zonder de posts te bekijken of lezen?
– soms voelt het iets teveel aan als ‘Jij deelt mijn post dus ik deel die van jou’.
– voor vele lijkt het in tegenstelling tot wat ze zeggen toch grotendeels om het aantal likes te gaan wat voor mij de charme wat doet verdwijnen.
Soms vraag ik me dan ook af of ik niet beter maar één of twee dagen per week op die accounts zou komen want nu spendeer ik er veel te veel tijd aan in plaats van te lezen, knutselen, bloggen, … Ik merkt steeds vaker dat het eerder een energieverslinder is dan iets dat me energie geeft. Helemaal opgeven zie ik me niet doen vermits ik dankzij Facebook en Instagram (net als bij het bloggen) heel wat lieve mensen heb leren kennen maar minderen is waarschijnlijk wel een goed idee. Alleen blijkt het makkelijker gezegd dan gedaan.
Voelt Social Media voor jullie ook zo dubbel aan?
Ik moet eerlijk zijn dat ik deze post met heel veel herkenning heb gelezen. Vroeger had ik ook enkel Facebook terwijl Instagram er nu ook bij is gekomen. Al heel lang, al zeker vijf jaar geleden. Ik ben net in social media pauze geweest en ik keek er naar uit om terug online te komen. Maar aan de andere kant heb ik nu ook zoiets van; waar heb ik al die tijd eigenlijk naar uitgekeken? Zo speciaal is social media toch niet? Ik probeer het ook te beperken, maar aan de andere kant helpt social media me wel naar de kleine gelukjes te kijken. En juist nu heb ik die nodig, midden in die onderzoeken. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Ik ben ook nog boekenblogger geweest tot 2016 geloof ik, en vroeger werd er gehypet op boeken op blogs, terwijl dat nu steeds minder gebeurt. Ik heb ook een vrij persoonlijke blog en voor some reason voelt het veiliger om mijn ‘ei’ te storten op mijn blog dan op mijn social media. En toch, mijn blog is volledig openbaar terwijl ik op social media alles kan afschermen als ik dat wil. Gek toch? Ik heb mezelf ook verplicht om elke dag terug een halfuur te lezen sinds zaterdag. En ik heb in die twee dagen en een half (want we zijn nu maandagochtend) meer gelezen dan ik ooit heb gedaan de afgelopen weken. Dus die gewoonte mag blijven. Dus ja, het is dubbel. Ik heb door terug online te komen me ook gerealiseerd welk saai leven ik eigenlijk heb haha. Maar dat mijn leven niet boeiend is op social media trek ik me weinig van aan. Ik ben gelukkig ermee en dat is wat telt.
Hey Nikita! Ik ben blij dat ik hier aan de reacties merk dat ik niet de enige ben die er een dubbel gevoel bij heeft. Ik zou het fijner vinden indien je bij Facebook bijvoorbeeld enkel te zien krijgt wat anderen zelf posten. Maar nu krijg ik er zoveel reclame bovenop, plus wat ze bij anderen leuk vinden en dan denk ik telkens ‘Maar dat moet IK toch helemaal niet zien’. Ook bij Instagram wordt het gewoon teveel op de duur. Het begint als ontspanning en een leuke manier om mensen te leren kennen die net als bij van boeken of Harry Potter houden maar op de duur wordt je overladen door een stroom van informatie en geraak je helemaal overprikkeld. Het blijft dus echt zoeken naar de juiste balans en momenteel zit die bij mij duidelijk niet optimaal.
Ik snap trouwens wel wat je zegt over het verschil tussen je blog en social media. Die laatste zijn voor mij enkel een aanvulling op mijn blog maar ik vind het nog steeds het leukste om zaken via mijn blog te delen. Qua vergelijken is social media inderdaad ook gevaarlijk hé. Maar eigenlijk ben ik daar de laatste jaren wel beter in geworden. Mijn leven is misschien minder avontuurlijk dan dat van anderen maar zolang ik me daarzelf goed bij voel trek ik me dat niet aan. Ik ga wel op avontuur via de boeken die ik lees. Misschien moet ik dat van het half uur verplicht lezen per dag ook invoeren in een poging om uit mijn leesdip te geraken want die is deze maand enorm groot.
Zo herkenbaar!! Ik heb er ook een haat-liefde-relatie mee. En vaak ontvolg ik mensen die teveel dingen posten. Ook schakel ik heel veel stories uit.
Facebook staat ook niet op mijn gsm. Soms denk ik er over om instagram van mijn gsm te doen. Want ik besteed er soms teveel tijd op. Ik heb gelukkig wel een app die mijn online minuten registreert en ik wil niet meer dan 1 uur per dag tijd besteden aan mijn gsm dus dat helpt wel. Twitter kijk ik zelden tot nooit meer naar, idem met pinterest.
Nu ben ik wel benieuwd welke schrijver op welk personage lijkt. Je mag het me whatsappen, als je het hier niet wil schrijven 🙂
Ik heb gisteren nog meer stories uitgeschakeld dan voordien en ben ook enkele mensen gaan ontvolgen. Ook op Facebook heb ik een aantal pagina’s en profielen gesnoozed voor een maand. Ik registreer mijn tijd niet via een app of zo maar merk zonder ook dat ik er te vaak door word afgeleid. Soms is het wel eens leuk om gewoon verstand op nul wat mooie foto’s te bewonderen. Maar vermits ik er geen energie van krijg en er teveel tijd door verlies moet ik het anders gaan aanpakken. Zowel computergebruik als gsm. Pinterest ben ik de laatste tijd weer wat meer op geweest omdat ik er borden had samengesteld voor zowel de Halloween als Kerst-swap waar ik aan mee doe. Ik vind het wel handig dat je daar vrij doelgericht en op een snelle manier iets specifiek kan terugvinden. Alleen vind ik vervolgens meestal meer dan ik zocht en dan moet ik mezelf in de gaten houden of ik zit een uur later nog door te klikken.
Jaa ik heb er dus zelf ook iets over geschreven. Ik heb mijn Instagram-account weg gedaan, ondanks dat ik daar ook fijne contacten had maar dat woog voor mij toch niet op. De meeste mensen die ik wil horen, hoor ik nog wel via Whatsapp of mail en dat vind ik fijn. Mijn Facebook-account is al héél lang weg. Dat vond ik echt compleet nutteloos geworden.
Ik heb ook net als jij dat als ik negativiteit zie verschijnen ik me dat allemaal te erg aantrek en als je te veel mensen volgt wordt het enorme chaos en dat kan ik ook niet zo goed aan :p
Die negativiteit trekt me heel erg omlaag dus die probeer ik wat meer te vermijden. Soms lijkt het wel alsof er meer slechte zaken in de wereld gaande zijn dan positieve en zo wil ik echt niet gaan denken. Door zowel je Instagram als Facebook uit te schakelen heb je waarschijnlijk veel tijd én energie gewonnen. Ik ben er soms ook over aan het twijfelen hoor maar dan overheersen de voordelen uiteindelijk weer en doe ik het toch niet. Het zou volgens mij al een pak beter gaan indien ik niet langer het idee heb dat ik het verplicht ben aan de mensen die ik volg om alles te bekijken dat ze delen. Natuurlijk besef ik ergens wel dat dat een absurd idee is, maar mijn hersenen hebben precies wel meer van die bizarre kronkels.
Ik begrijp je volledig. Ik zit enkel op facebook, en dat is al meer dan genoeg. Ik vind het leuk om verre familie (letterlijk aan de andere kant van de wereld) te volgen, of fijne ex-collega’s, maar soms is het zo negatief. Ik laat me eigenlijk nog te vaak verleiden om commentaren te lezen onder artikels…. ik zou dat beter niet doen…. een mens wordt daar niet gelukkiger van.
Oh nee, van sommige reacties bij bepaalde artikels word je allesbehalve gelukkig. Dat ben ik helemaal met je eens. Ik heb zelf ook een vrij grote familie en vermits ik sommige van hen heel weinig in het echt zie vind ik het fijn om hun gezinnen op deze manier te kunnen volgen. Het is natuurlijk een ander soort contact maar zo kan je hen toch nog steeds volgen. Alleen lijkt het de laatste jaren steeds meer te worden waardoor ook mijn schermtijd steeds meer tijd in beslag neemt en de laatste tijd merk ik dat het gewoon teveel begint te worden. Het gekke is dat het vroeger zonder social media ook lukte én soms mis ik die tijd wel waarin je enerzijds minder van elkaar wist maar anderzijds wel meer echt contact had met een kleiner groepje mensen.
Oh, halleluja! Ja, ik volg je helemaal!
Ik heb facebook nooit echt gesnapt. Ik wordt zot van al die verschillende berichten en reclames en status updates en … Dus ik heb er nooit veel mee gedaan, noch persoonlijk, noch voor mijn blog.
Instagram vond ik fantastisch, maar de laatste tijd vind ik het ook wat minder. Om de 3 foto’s komt een ‘gesponserd’ bericht. Alles staat door elkaar, in volgorde waarvan instagram beslist dat ik die wil zien. Hierdoor mis ik vaak updates van ‘kleinere’ accounts, die vaak ook de mensen zijn die ik echt wil volgen, terwijl de grotere eerder interesse/inspiratie groepen zijn. Ik heb al getwijfeld om een tweede account te maken, eentje voor de mensen die ik echt wil volgen en eentje voor de interesses, maar dat lijkt me ook zo’n rompslomp.
Instagram wil te veel tegenwoordig en gaat helemaal de kant van facebook op…
Twitter ben ik nooit echt mee begonnen, ook al heb ik wel ergens denk ik een account. Ooit ook eens aangemaakt voor een event of zo, maar snel opgegeven omdat ik het te chaotisch vond.
Ik maakte nu onlangs ook een discord account aan voor een readathon, maar ook dat vind ik een beetje chaos.
Ik denk soms dat ik gewoon te oud ben voor al die dingen, lol. Ik ben zelfs slecht in het bijhouden van de blogs die ik wil lezen… Alles wordt snel te veel en te overweldigend, vind ik…
Dus ja, ik snap je tweestrijd voor de volle 100 procent!
Vroeger viel Facebook mee. Toen kon je immers ergens aanduiden dat je bijvoorbeeld enkel iemands status en foto’s wilde zien en verscheen er op die manier niets van spelletjes-resultaten of likes bij anderen in je feed waardoor het nog een beetje overzichtelijk bleef. Maar nu … pffft. Het lijkt wel alsof je omdat je iemand volgt echt ALLES van die persoon moet bekijken en dat spreekt me veel minder aan.
Instagram sprak me net daardoor in het begin meer aan maar dat begint nu inderdaad ook mis te lopen. Zoals jij aangaf voelt het voor mij ook. Het lijkt wel alsof ze steeds meer willen waardoor hun oorspronkelijke charme verdwijnt. Gisterenavond heb ik een heel deel stories verborgen en een aantal profielen ontvolgd maar dan nog kan je niets veranderen aan de chaotische volgorde waarop je je feed te zien krijgt. Het leek onlangs weer even chronologisch te verlopen maar dat heeft jammer genoeg niet zo lang geduurd waardoor ik momenteel weer heel veel niet te zien krijg.
Bij Facebook heb ik twee accounts omdat niet iedereen van mijn vriendenkring of familie evenveel van boeken houdt als ik. Op deze manier konden mensen zelf kiezen of ze me ook als Zwartraafje wilden volgen. Maar ik heb dus echt geen zin om op Instagram ook met een dubbel account te gaan werken. Dat lijkt inderdaad een te grote rompslomp.
Wel grappig dat je dat van het ’te oud zijn’ zegt want dat heb ik me dus ook al een paar keer afgevraagd wanneer ik me bedenk dat ik het vroeger fijner vond. Maar ergens is het wel zo dat je momenteel heel veel mensen kan volgen maar dat dat contact veel oppervlakkiger is dan toen je contacten zich voornamelijk offline bevonden. Ik heb nu ook slechts met enkele mensen met wie ik online contact heb een band die vergelijkbaar is met toen. Dubbel dus. Enerzijds fijn, anderzijds een energievreter.
Dit is heel erg herkenbaar! Ik vind social media aan de ene kant fantastisch want je leer zoveel mensen kennen. Maar aan de andere kant is er op dit moment ook heel veel ellende op social media en is het aspect sociaal ver te zoeken. Dus ik snap jouw post helemaal. ik heb nu een app die elke dag een aantal uur mijn social media blokt waardoor ik er zelf ook niet op kan. Gisteren voor het eerst gebruikt en ik moet zeggen dat het me wel bevalt.
Ik heb tot nu toe nog geen app gebruikt om het gebruik te timen of blokkeren maar ik merk wel dat ik het gewoon niet meer allemaal kan bijhouden. Soms lijkt dat meer als een verplichting aan te voelen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Eigenlijk vind ik de berichten via WhatsApp een pak leuker dan heb je echt een gesprek met een klein groepje mensen en dat is veel beter te volgen dan al die verschillende statussen en posts op social media. Ik weet natuurlijk wel dat het leven niet enkel uit zonneschijn bestaat maar door al die negatieve posts online lijkt het wel alsof er meer miserie in de wereld is dan positieve zaken en die indruk maakt me heel triest.
Ook voor mij heel herkenbaar! Facebook gebruik ik daarom eigenlijk nog alleen voor een aantal (lotgenoten)groepen waar ik wel iets aan heb en ook af en toe om advies kan vragen. Mijn Twitteraccount heb ik na mijn blogstop volledig verwijderd omdat ik zo meegesleurd werd in al die negativiteit en ik merkte dat ik er soms zelfs bijna op kickte (“Welk Twitterdrama kunnen we vandaag volgen?”).
Instagram blijft nog steeds mijn favoriete social medium vooral omwille van de inspiratie. Niet alleen op creatief vlak, maar ook bv. rond zelfzorg, zelfontwikkeling, … Alle accounts waar ik me meer dan één keer aan erger verwijder ik gewoon en ik doe sowieso regelmatig grote kuis.
Als je minder stories wilt zien, dan gaat dat via “Goede vrienden” zeker? We hebben het daar eens over gehad ooit, maar ik ben het compleet kwijt. De tijd die ik spendeer aan stories kijken die wil ik nl. echt niet weten…
Zowel Twitter als enkele Facebook-groepen lijken regelmatig van die popcorn-momentjes te hebben waardoor ik beide uit de weg ga. Instagram is hier ook de favoriet, net als jij heb ik onlangs mijn lijst weer eens opgekuist. Misschien moet ik dat wat vaker doen. Dat van die Goede vrienden heb ik nog steeds niet helemaal uitgedokterd maar ik heb ondertussen wel ontdekt hoe je de stories van bepaalde profielen kan dempen. Dat maakt al een groot verschil.
In het blogwereldje waarin ik vertoef is Twitter thé place to be, dan Instagram en eigenlijk zijn er weinigen heel erg actief op Facebook, dus ik heb ook deze volgorde aangehouden. Ik geef toe dat Twitter af en toe wel negatief kan zijn, maar ik meng me nooit in openlijke discussies en hou mijn mening in het algemeen voor mezelf. Als je low profile bent zoals ik en je negeert sommige berichten dan werkt het prima :-).
Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom er zoveel verschillende Social Media zijn hé. Niet iedereen houdt van hetzelfde en we hebben het geluk dat er veel variatie is zodat iedereen datgene kan kiezen wat voor hem/haar het beste werkt of aanvoelt.
Herkenbaar! Ik heb héél lang anoniem geblogd (en mijn huidige blog is niet meer zo héél anoniem, maar toch…) – maar dat betekende dat je al die social media ook apart moest koppelen. Was me echt te veel gedoe, en het stoort me ook dat de algoritmes beslissen wat mij interesseert. Aan de andere kant: het lijkt wel alsof je zonder die social media gewoon helemaal niet bestaat in blogland. Reageren gebeurt amper, zelfs al reageer je jezelf een slag in de rondte. Het is hard werken om wat binding te krijgen met lezers – dat was ‘vroeger’ (ugh… nostalgie) toch anders, dus daar ben ik nu van geschrokken.
Niet dat ik het mij nu aantrek, overigens, het is nu alweer een tijdje stil en binnenkort pak ik het terug op (ben vanalles aan het uitproberen en klaar aan het zetten achter de schermen). Wel zo rustig, als het moéten ervanaf gaat.
Overigens: Facebook en Instagram, maar beide niet voor de blog. Twitter waag ik me niet aan. Litsy vond ik super leuk, maar het ik vond er heel weinig taalgenoten, dus dat is ook wat doodgebloed.
Dag Ruth! Dankjewel voor je reactie. Dat apart koppelen doe ik zelf gelukkig enkel bij Facebook maar het is inderdaad extra gedoe en de algoritmes denken dat ze me kennen maar doen dat blijkbaar niet echt. Maar inderdaad ondertussen lijkt social media onlosmakelijk verbonden met het bloggen. Vaak verschuift het zelfs steeds meer naar daar waardoor bloggers soms actiever zijn op hun social media dan op hun blog.
Ik vind het zelf ook jammer dat het reageren op een blogpost daardoor minder wordt. Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik in het begin bij veel meer blogposts een reactie achterliet dan nu. Maar dan vooral omdat ik in het begin minder bloggers volgde en het makkelijker kon bijhouden. Nu is het gewoon niet meer bij te benen en dat is soms wel jammer.
Het moeten laten wegvallen maakt een groot verschil hé. Daardoor werk ik niet meer met een strakke blogplanning, las ik al eens een pauze in, probeer ik mezelf er steeds vaker aan te herinneren dat je niet op alles moet reageren, dat het iets is dat je mag en kan doen maar niet moet, … Van Litsy heb ik precies nog nooit gehoord dus ik heb geen flauw idee wat dat kanaal inhoudt.
Wauw, ongelooflijk herkenbaar!
Zeker ook dat ‘plichtsgevoel’ dat je beschrijft, het gevoel dat je alles dat anderen delen moet bijhouden/lezen, daar heb ik enorm veel last van. Het is voor mij dan ook makkelijker om helemaal niet op een social media-kanaal aanwezig te zijn dan een beetje… dat merk ik als ik op vakantie ben en alles een week helemaal aan de kant leg.
Ik probeer mezelf aan te leren om te aanvaarden dat ik af en toe gewoon wat dingen kan missen (zoals je nu eenmaal ook dingen mist als je iemand een tijdje niet ziet, terwijl je wel degelijk geïnteresseerd bent, maar je bent er nu eenmaal niet altijd bij!), maar dat is verdraaid lastig. De drang om een ‘opgeruimde’ feed te hebben – lees: ik heb alles gezien/gelezen – is heel sterk.
Dat ‘plichtsgevoel’ is hier inderdaad ook heel sterk. Gek eigenlijk hé want het is niet dat de wereld gaat vergaan of een vriendschap zou stuk gaan omdat je niet alles hebt gelezen wat iemand heeft gedeeld. Maar toch zit dat zo in mijn hoofd. Na een vakantie deed ik dus vroeger steeds in een inhaalbeweging om alles bij te lezen maar dat is ondertussen echt niet meer haalbaar vermits er zo veel verschijnt. Soms overweeg ik dan ook om heel veel mensen te ontvolgen maar dat vind ik dan ook weer zo triest.
Hopelijk lukt me dat op de duur ook. Gewoon niet meer proberen om alles bij te benen en slechts af en toe even een kijkje te gaan nemen ipv dagelijks (of meermaals per dag). Soms lijkt het me gewoon fijner om die social media terug te vervangen door mails en brieven. Dan krijg je minder impulsen te verwerken en de band die je hebt is hechter vermits je meer aandacht spendeert aan een mail of brief zonder de afleiding van twintig nieuwe posts die ondertussen verschenen zijn.
Dat heb ik ook al vaak gedacht! In real life heb ik ook al dat ik afspreken in grote groepen lastig vind omdat je ofwel in smalltalk belandt (ben ik niet goed in) ofwel moet proberen reageren op tien dingen tegelijk en wéét dat er dingen langs je heen gaan. Wat dat betreft lijkt social media vaak op een groot, druk feestje. 😛
Ja, exact dat dus. Dat voelt voor mij ook niet goed aan. Daar heb ik dus geen last van tijdens een rustig gesprek, privé-berichten via social media of mails. Dan ben je immers enkel op die ene persoon gefocust.
Ik kijk inderdaad ook met een soort heimwee terug waarin ik alleen met mede-boekennerds sprak via hun blog of berichten via Goodreads (ja, toen had ik daar veel mailcontact!), gek dat het nu zo is veranderd. Ik merk ook dat ik wat wil minderen met social media, want het levert vooral veel stress op en er is ook veel negativiteit (soms ook terecht, maar ik kan wel huilen als ik reacties op een nu.nl-Facebookbericht zie…). Ook de boekcommunity is vooral geschoven naar Instagram, wat ik eigenlijk ook vrij jammer vind, aangezien blogs toch minder interactie hebben. Maar goed, met een beetje minder op social media, en meer reageren op blogs, en dan heb ik hopelijk een wat fijnere balans 🙂
Hopelijk vind je snel die fijnere balans. Het is inderdaad meer en meer aan het opschuiven hé. Net als jij vind ik dat nogal jammer. Instagram is een leuke extra maar ik zie het nog steeds als een uitbreiding van mijn blog niet als een vervanging. Daar komt het voor mij zelfs niet in de buurt omdat het contact er in de meeste gevallen veel oppervlakkiger is.