Sinds ik deze foto-update door een drukkere blog-planning slechts tweewekelijks post, staat er hier doorgaans een heel aantal foto’s op jullie te wachten. Ook de voorbije twee weken heb ik weer wat foto’s voor jullie verzameld. Hopelijk vinden jullie het leuk om te zien wat ik naast lezen nog allemaal uitsteek.

Ja hoor, zeemeerminnen houden ook van ijs.

Mijn moeke maakte mondmaskers voor me zodat ik buiten kan gaan wandelen.

Ik verstuurde nog wat post om mensen op te vrolijken én een gelukkige verjaardag te wensen. Zelf kreeg ik ook lieve post (Dankjewel Marcia!) en ook bij mij heeft dat een opvrolijkend effect.

Manlief bracht frambozen voor me mee van de supermarkt en die moet je nu eenmaal op deze manier opsmullen. Ongeacht je leeftijd. Ik vond het wel grappig toen mijn broer me later die dag een foto stuurde waaruit bleek dat mijn metekindje exact hetzelfde deed.

Eigenlijk stonden er nog een aantal klusjes in de agenda maar het was mooi weer en ze hadden al aangekondigd dat dat niet ging blijven duren dus verhuisde ik naar de tuin. Braaf in de schaduw zodat ik niet als een Phoenix in vlammen kan opgaan. Nee, dat is niet overdreven. Echt niet. Mijn huid is blijkbaar supergevoelig voor de zon.

Uiteraard werd er heel wat gekookt. Dit pangerecht met prei, champignons en spekreepjes bijvoorbeeld. Maar ook een quiche waarin ik restjes had verwerkt. Er werden ook mondmaskers gekookt al kwamen die nadien niet op het menu terecht. Oh en Smosh vermits het grijs weer was en ik wel een van mijn lievelingsgerechten (dat me steeds opnieuw aan mijn grootmoe doet denken) kon gebruiken om me op te vrolijken.

Ik knutselde twee kaarten vermits ik geen geschikt alternatief in huis had om te versturen. Het ene een verjaardagskaart, het andere een condoleance-kaart. Heel bizar om die zo vlak na elkaar te maken en verzenden. Voor de eerste kaart vroeg ik het juiste huisnummer aan mijn vader en die had zich blijkbaar vergist. In het weekend stond er immers plots een man aan de deur met die kaart. Hij wilde een fietstochtje doen en besloot om meteen ook even bij me langs te komen vermits hij de geadresseerde niet kende en het bij hem bezorgd was. Uiteindelijk bleek dat hij de mensen wel kende en ze zelfs schuin over hem wonen. Hij was zo lief om voor te stellen om het zelf bij hen te posten. Vervolgens bleek ook dat zijn zoon bevriend was met de echtgenoot van de persoon voor wie de kaart bedoeld was én toen besefte ik dat hij de papa was van een ex-klasgenoot van me en dat we 20 jaar geleden ooit bij hen in de tuin hebben gevierd dat de humaniora er op zat. Zo grappig hoe klein de wereld soms kan zijn.

Wachten tot het donker wordt (het was in werkelijkheid trouwens al donkerder dan deze foto doet vermoeden) vermits ik dit boek moest lezen wanneer het donker was. De titel was dan ook heel toepasselijk voor deze O.W.L.’S opdracht.

Zo blij dat ik nu weer af en toe naar buiten kan gaan. Al zijn mijn spieren er minder blij mee. Wekenlang binnen zitten én vooral ook vaak stilzitten waren niet zo goed voor me. Dus zijn het tot nu toe kleine wandelingen die ik geleidelijk aan een beetje langer hoop te kunnen maken.

Ja hoor, nog meer post (Merci voor de opkikker Nancy!). Zowel verzonden als ontvangen. Ik heb echt zo’n lieve vriendinnen. Ondertussen stond de hele dressoir vol met kaarten dus besloot ik linten op te hangen om ze aan te bevestigen zodat ze mooi tot hun recht komen. Er hangen enkele kaarten tussen die ik eerder al kreeg toegestuurd maar het merendeel ontving ik de voorbije weken.

De voorbije twee weken werd er niet enkel gekookt maar ook gebakken. Zo bewerkte ik een recept waar oorspronkelijk espresso in moest tot Chai Latte repen en …

lukte het me eindelijk om Fieke’s recept voor Hazelnoot chocoladetaart uit te proberen. Het is super lekker dus stom dat ik daar zolang mee gewacht heb. Al is het me niet gelukt om hem helemaal veganistisch te bereiden vermits onze plaatselijke supermarkt geen vegan slagroom heeft. Ik zal hem dus nog eens opnieuw moeten maken wanneer ik dat ingrediënt wél te pakken heb gekregen.

Dankzij Joany kwam ik op de website van Bonprix terecht en zag ik enkele leuke jurken. Vooral die paarse overgooier spreekt me aan door de kleur en het feit dat hij sustainable zou moeten zijn. De stippenjurk ik echter nog steeds niet beschikbaar dus ben ik nog wat aan het wachten zodat ik ze ineens allebei kan bestellen.

Post van een lieve Hufflepuff-huisgenoot en een mondmasker dat aantoont dat mijn moeke haar Hufflepuff/Potterhead-dochter goed kent.

We kregen ook drie lieve kaartjes én een knutselwerk (van de dochter van een vriendin) voor onze huwelijksverjaardag en dat vond ik echt super lief.

Ik bestelde misschien een Harry Potter woordzoeker boek. Misschien vulde ik ook als eerste de Hufflepuff-puzzel in met een Hufflepuff-balpen terwijl ik in een Hufflepuff-outfit vlak naast mijn Hufflepuff-deken zat. Misschien hé.

De dag voordien dook er plots een rosse kat op in onze tuin. De twee katten van de buren waren precies zo vastberaden om er voor te zorgen dat die niet opnieuw hun terrein zou binnendringen dat ze gingen samenwerken.

Zo ziet ons wasmachine er blijkbaar van binnen uit. Het ziet er naar uit dat het besloten heeft om op pensioen te gaan. Niet zo geweldig qua timing maar ergens wel begrijpelijk vermits dat toestel al bijna 18 jaar meegaat. Als ik me het goed herinner is het immers nog steeds het exemplaar dat we kochten toen we gingen samenwonen.

Het begint wel op te vallen dat dezelfde elementen steeds terugkeren in deze Foto-updates. Dus bij deze hebben jullie weer een hoeveelheid post/boeken/gebak/maaltijd en Harry Potter gerelateerde foto’s te zien gekregen.