Titel: Huis van Aarde & Bloed
Reeks: Crescent City #1
Auteur: Sarah J.Maas
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 22,99€
Bladzijden: 933p.
Bron: recensieboek

Crescent City is een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven. De stad strekt zich uit over zeven districten, van het knusse stadshart en chique woonwijken, tot duistere uithoeken en de beruchte markt waar van alles te koop is, van vers vlees tot smokkelwaar.

Bryce Quinlan – half mens, half fae – geniet samen met haar vrienden volop van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar als de stad wordt getroffen door een wrede moord, komt er abrupt een einde aan haar zorgeloze leven. Bryce krijgt de opdracht de dader te ontmaskeren, samen met de beruchte huurmoordenaar Hunt Athalar. Maar hun verwoede poging het mysterie op te lossen zet meer in beweging dan ze lief is.

Mijn mening:

Crescent City is een mengelkroes. Een chaotische mengeling van zowel mensen als een grote variatie aan magische wezens. Bryce is zelf half mens, half fae. Ze heeft een weerwolf en faun als vriendinnen, een tovenares als bazin en een vuurelfje als collega. Het aanbod magische wezens is heel divers in dit verhaal.

Hier stopt de diversiteit trouwens niet. Zo volgen we het verhaal vanuit drie perspectieven. Komen er verschillende thema’s aan bod (onderdrukking bijvoorbeeld, maar ook slavernij, machtsmisbruik, politieke spelletjes, …) en roept het boek ook heel wat verschillende gevoelens bij je op. De contrasten zijn ook vrij groot. Neem nu de setting van dit boek. Crescent City is een urban setting. Een hedendaagse stad met torenhoge flatgebouwen, smartphones en computers. Maar dit boek bevat daarnaast ook zoveel magische elementen dat je ondanks de aanwezige technologische snufjes soms gewoon vergeet dat je je in een gedeeltelijk herkenbare wereld bevindt.

Ik had nog maar een negende van het boek gelezen of ik vreesde al voor wat Bryce nog allemaal te wachten stond. Soms lijkt het wel alsof Sarah J.Maas een hekel heeft aan de karakters die ze zelf tot leven heeft gebracht want mijn god, wat laat ze hen afzien.

De start van het boek verloopt vrij traag doordat je een massa informatie te verwerken krijgt. De structuur van de stad, de hiërarchie, politiek, geschiedenis, de vele soorten magische wezens (die in vier verschillende huizen worden ingedeeld én nee Crescent City is GEEN pseudoniem voor Hogwarts), hun onderlinge intriges, … Waar De glazen troon – serie zowel qua wereld als personages geleidelijk aan groeide bevat dit boek al van bij de start een massa intriges. Niet zo zeer het aantal personages is moeilijk om op te nemen maar wel de elementen die ik eerder al aanhaalde namelijk de hiërarchie en hun opdeling in groepen, huizen, districten, …

Ondanks de tragere start (pas na een 150 tal bladzijden kwam het verhaal sneller op gang) voelde Huis van Aarde en Bloed voor mij aan als een heel toegankelijk en meeslepend boek. De laatste tijd lukt het me maar zelden om mezelf te verliezen in een verhaal en bij dit boek was dat geen probleem. Ik vloog dan ook veel sneller door het boek heen dan het volume deed vermoeden.

Ok, sommige stukken hadden ongetwijfeld wat korter mogen zijn en naar het einde toe is er plots kantelmoment dat nogal stroef overkwam maar desalniettemin deed Sarah J.Maas het weer. Ze liet me wegduiken in een fascinerende wereld, ze slaagde er ook dit keer in om haar personages tot leven te laten komen, om de lezer met hen te laten meeleven en hen in stilte te zitten aanmoedigen wanneer ze verschrikkelijke zaken meemaken. Ze slaagde er zelfs in om me aan het huilen te krijgen.

Ondanks die trage opbouw werkt ze zoals we van haar gewoon zijn toe naar een knallend einde. Dit keer gelukkig zonder een cliffhanger van jewelste. Ik vond het heel fijn om Bryce van een schijnbaar oppervlakkig iemand te zien uitgroeien tot een sterk personage. Nog fijner is dat dit niet enkel voor haar telt maar dat je verschillende personages ziet evolueren. Ik vond het symbolisch ook mooi hoe Bryce doorheen het verhaal in een afgrond lijkt te vallen en daar vervolgens beetje bij beetje uit tracht omhoog te klauteren. Vermits dat heel veel overeenkomsten vertoont met een ritueel dat belangrijk is in haar wereld.

Het stijgende tempo, de aangename schrijfstijl, de combinatie van een moderne hedendaagse setting doorweven met magische elementen, een onvoorwaardelijke vriendschap, … er zijn echt zoveel zaken die er voor zorgden dat ik deze emotionele rollercoaster ontzettend graag gelezen heb en er ook behoorlijk van onder de indruk was.