Titel: De kleuren van licht
Reeks: De kleuren van magie #3
Auteur: V.E.Schwab
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 24,99€
Bladzijden: 654p.
Bron: recensieboek
“De gevoelige balans tussen de vier Londens staat op het punt te breken. De ooit zo vereerde magie werpt zijn duistere schaduw over Rood Londen en maakt de weg vrij voor een ander Londen om de macht te grijpen. Kell moet besluiten waar zijn loyaliteit ligt en Lila moet leren haar magie te beheersen, voordat de magie haar beheerst.
Intussen verzamelt kapitein Alucard Emery zijn bemanning en bereidt hij zich voor op een race tegen de klok om het onmogelijke voor elkaar te krijgen. In de schaduwen keert een oude vijand terug om de kroon op te eisen, terwijl een gevallen held een wereld probeert te redden die voor zijn ogen uiteen lijkt te vallen.
Wie zal de macht grijpen? Wie zal roemloos ten onder gaan?”
Mijn mening:
Al van bij het eerste deel van deze trilogie was ik fan van de wereld die V.E.Schwab tot leven liet komen. Het spreekt dan ook voor zich dat ik benieuwd was naar hoe het verhaal zou eindigen. Zouden alle vragen beantwoord worden en alle losse draden ingestopt?
Bij de start van dit slotdeel slaagt de feestelijke overwinnings-roes waarmee het vorige boek eindigde binnen de kortste keren helemaal om in zowel de stad als het paleis. Wat in de schaduw verborgen zat en jarenlang geluidloos zijn kans heeft afgewacht stapt nu naar voren, het licht in, om zijn duisternis te verspreiden. Een duisternis die overleeft op chaos en de magie uit balans brengt. In De kleuren van licht krijgen Kell en co te maken met een vijand die niet volgens de regels (van magie) speelt waardoor plots alles mogelijk lijkt en de toekomst heel onzeker en onvoorspelbaar wordt.
Er was al zoveel gebeurd in de eerdere delen. Zoveel is veranderd sinds de start van dit magische avontuur. Ook in dit derde deel krijgen de personages amper de tijd om tot rust te komen. Magie, verraad, opoffering, vriendschap, afscheid, liefde, vertrouwen en verlies zijn slechts enkele van de zaken die aan bod komen in De kleuren van licht. Het is een boek waarin de hoofdpersonages zichzelf beter leren kennen en wij hen. Sommige van de karakters lijken zo’n grote persoonlijke groei te kennen, dat het lijkt alsof ze nu pas helemaal in de rol terechtkomen die al van bij de start van het eerste deel op hen stond te wachten. Jammer genoeg is die groei niet bij iedereen evenredig.
“Een mythe zonder stem is als een paardenbloem zonder wind. De zaadjes kunnen zich niet verspreiden.”
In dit slotdeel krijgen we veel inzicht in het personage van Holland, maar Kell lijkt bijvoorbeeld minder te groeien of prijs te geven. In vergelijking met Holland blijf zijn personage meer op de oppervlakte. Rhy evolueert dan weer wel en Lila, … tja, die blijft zichzelf. Roekeloos, onvoorspelbaar, iemand die het hele leven als een avontuurlijk en uitdagend spel lijkt te beschouwen. Ik ben blij dat ze het grijze Londen achter zich kon laten want Delilah is alles behalve grijs maar ik maakte me tijdens het lezen ook enkele keren de bedenking dat onverschrokken zijn bewonderenswaardig is maar dat roekeloos gedrag iets helemaal anders is.
“Het gaat er niet om dat je de regels kent.” …
“Het gaat erom dat je ze weet te omzeilen.”
Daarnaast viel het me op dat een aantal personages het boek meer kleur geven maar inhoudelijk amper invloed hebben op het verhaal. Enerzijds snap ik het wel vermits een verhaal nu eenmaal kleur en diepte nodig heeft maar anderzijds voelde sommige van de kleine verhaallijnen een beetje aan als opvulling.
Die bedenkingen waren echter geen belemmering voor mijn leesplezier en ook dit keer slaagde V.E.Schwab er opnieuw in om me mee op sleeptouw te nemen. Om me met haar personages te laten meeleven terwijl ze op zoek gaan naar een middel om zichzelf te verdedigen tegen een nieuwe vijand. Om er voor te zorgen dat ik er van genoot om samen met hen op stap te gaan terwijl ze op zoek gaan naar een manier om de chaos om te zetten in evenwicht en dat in een genadeloze wereld waarin vertrouwen een uiterst zeldzaam en daardoor heel kostelijk iets is. Net als bij de eerdere boeken was ik ook hier fan van de interactie tussen de personages en van het feit dat de liefdesverhalen het avontuur niet overheersten.
Ik heb hem gisteren uitgelezen en wil hem nu al weer herlezen 😉 Maar je hebt wel gelijk wat sommige personages betreft
Van sommige series weet je meteen dat je hen ooit nog eens wilt herlezen hé. Alleen komt dat er doorgaans niet van bij mij vermits er nog zoveel ongelezen boeken op me staan te wachten. 🙂