Titel: De heksen
Auteur: Roald Dahl
Uitgeverij: De Fontein
Bladzijden: 200p.
Prijs: 20€
Bron: recensieboek
“Wek met kinderen, rrroei ze oit!
Kook hun botten, braad hun hoid!
Alle heksen zain dan pas
in hun nopjes en hun sas.
Dit is geen sprookje. Het gaat hier om échte heksen. Je zult in dit boek niet lezen over rare zwarte puntmutsen en bezemstelen. Echte heksen hebben gewone kleren aan en zien er net zo uit als gewone vrouwen. Ze wonen in gewone huizen en hebben gewone banen … en onder leiding van de allergruwelijkste Opperheks smeden ze snode plannetjes om kinderen te laten verdwijnen!”
Mijn mening:
Ik hield als kind al van de boeken van Roald Dahl. Niet van elk van zijn verhalen maar degene die ik toen graag las, (her)lees ik nu nog steeds met veel plezier. De Heksen is daar één van en riep dus meteen een nostalgisch gevoel bij me op.
Waar ik het boek als kind een beetje eng maar vooral ook heel avontuurlijk vond vallen me nu heel andere zaken op wanneer ik mijn favoriete Roald Dahl boeken herlees.
Bijvoorbeeld het feit dat de auteur een leuke schrijfstijl heeft maar eveneens best angstaanjagend, duister én grillig kan zijn in zijn omschrijvingen. Tijdens het lezen van dit verhaal kon ik me moeilijk van het idee ontdoen dat Roald Dahl in zijn sas zou zijn mocht hij met een pillamp onder zijn kin een spookverhaal kunnen vertellen tijdens een nachtelijk kampvuur.
Het fijne is dat hij die enge elementen afwisselt met veel humor. Sommige omschrijvingen deden me als kind gniffelen en nu nog steeds betrapte ik mezelf er regelmatig op dat ik moest glimlachen. Door zijn versjes bijvoorbeeld, maar ook door het accent van de heksen. Al vraag ik me soms wel af of dat voor sommige jonge kinderen niet vrij moeilijk te ontcijferen is. Als volwassene kan je perfect fonetisch lezen maar als kind moet dat heksendialect soms weghebben van een codetaal.
Daarnaast bevat het boek ook een aantal morele lessen. Het hoofdpersonage heeft een goede inborst en is vindingrijk en die combinatie zorgt er in Dahl’s werelden voor dat vrijwel alles mogelijk is. Maar een hebzuchtig personage daar heeft hij totaal geen medelijden mee. Op zo’n moment lijkt Roald Dahl vrij genadeloos.Dat is ook een terugkerend fenomeen in zijn boeken. Denk maar aan Sjakie en de chocoladefabriek waarin hebzuchtige kinderen binnen de kortste keren een straf krijgen. Het boontje komt om zijn loontje-principe komt duidelijk naar voren in zijn verhalen.
Ik vond het als kind ook heel vreemd dat het jongetje in dit boek geen naam lijkt te hebben. Eigenlijk vind ik het nog steeds vreemd om een heel boek lang een personage te volgen zonder dat je zijn naam te weten komt. Een naam heeft het jonge hoofdpersonage nog steeds gekregen maar in deze mooie feesteditie naar aanleiding van de 35ste verjaardag van De Heksen werden de bekende illustraties van Quentin Blake wel ingekleurd én kreeg het boek een groter formaat.
Ik ben net begonnen in het boek, dus ik heb je blogpost nog niet gelezen uit schrik voor spoilers 🙂
Oh, is het de eerste keer dat je De Heksen leest? Benieuwd wat je er van zal vinden.
Ik vond het zeer aangenaam om te lezen. Heel graag gelezen. En nu ik je blogpost lees, het was me zelfs niet opgevallen dat het jongetje geen naam heeft 😀
Hihi, wel grappig dat ik nogmaals het hele boek had doorgebladerd vermits ik dacht dat ik ergens over zijn naam heen zou hebben gelezen terwijl jij de afwezigheid pas nadien opmerkte. Ik herinner me dat ik dat als kind heel vreemd vond. Op de een of andere manier voelde het toen niet juist aan dat ik dat hele verhaal kon volgen zonder te weten wie die jongen was.
Ja, had ik het hier niet gelezen dat hij geen naam had, dan had ik het nooit geweten. Ik had er niet eens bij stil gestaan 🙂
Grappig toeval dat we dit boek op Goodreads net lezen als maandboek van november (samen met Orlando van Virginia Woolf). Dat tweede las ik al, The witches moet ik nog in de bib halen (of het gewoon kopen, eigenlijk, zo’n klassieker, die mag wel gewoon in de kast 🙂 ).
Ja hoor, De heksen verdient zeker een plekje in de kast. Ik heb het boek zelf nog nooit in het Engels gelezen. Matilda heb ik zowel in het Engels als Nederlands in de kast staan maar De Heksen enkel in het Nederlands.