Titel: Gebroken
Reeks: Gewist #2
Auteur: Teri Terry
Uitgeverij: Imagine
Bladzijden: 445
Prijs: 17,5€
Bron: recensieboek

Kyla hoort zicht niets te herinneren van voordat ze werd Gewist. Maar de duistere geheimen uit haar verleden zitten nog ergens diep in haar verstopt. Als haar oude en nieuwe leven zich met elkaar vermengen, raakt ze verstrikt in een levensgevaarlijke strijd tegen de Hoeders – zonder enig idee wie ze wel en niet kan vertrouwen. Ondertussen heeft ze maar één missie: Ben vinden.

Mijn mening:

Het eerste deel van deze serie kende in mijn ogen een trage start en leek niet ontzettend veel actie te bevatten. Desalniettemin wist het boek er door de combinatie van een fascinerende wereld en de vele vragen die het verhaal bij me opriep voor te zorgen dat ik verder wilde lezen in deze serie.

Ik leek veel sneller in het verhaal te komen tijdens het lezen van deze opvolger. Net als bij de meeste vervolgdelen frist de schrijfster ook hier het geheugen van haar lezers op bij de start van het verhaal. Vaak voelt dit aan als een geforceerde terugblik maar bij Gebroken leek deze korte opfris-cursus heel natuurlijk op te gaan in het verhaal.

Waar Gewist vrij oppervlakkig bleef en de focus grotendeels op Kyla lag wordt het verhaal in Gebroken meer uitgediept. Kyla’s geheugen is nog steeds in de war. Het lijkt misvormd te zijn en dat komt ongetwijfeld grotendeels door de medische procedure van het wissen maar er lijkt meer aan de hand te zijn. De flashbacks die in haar dromen opduiken botsen vaak met de realiteit. Ze vormen een aaneenschakeling van botsende signalen en roepen nog meer vragen bij haar op.

In de loop van het verhaal worden meer en meer puzzelstukjes omgedraaid. Sommige door haar flashbacks, andere door een persoon uit haar verleden die opnieuw opduikt. Alleen liggen al die losse puzzelstukken nog niet op hun juiste plek en beschikt Kyla nog niet over voldoende informatie om het gehele plaatje te vormen. Dat merk je natuurlijk ook als lezer. Sommige vragen worden beantwoord maar net als aan het einde van Gewist laat ook Gebroken de lezer achter met een aantal onopgeloste mysteries.

Alsof die chaos in haar hoofd Kyla’s leven nog niet moeilijk genoeg maakt moet ze continu voorzichtig en alert zijn zodat ze niet laat merken dat ze anders is dan de andere gewisten. Ze mag niet tonen dat ze weet dat er iets niet klopt en dat zorgt uiteraard voor een gevaarlijke situatie waarin onzekerheid een constante aanwezige is. Al helemaal doordat ze niet weet wie ze wel/niet kan vertrouwen.

Het moet echt zo’n bizar en frustrerend gevoel zijn om meer en meer te beseffen dat je de antwoorden op heel wat vragen al hebt maar ze niet kan bereiken in je geheugen. De chaos in haar hoofd komt ergens ook wel terug in het verloop van het verhaal. Deels doordat je net als Kyla niet alle antwoorden kent maar ook doordat er in dit boek meerdere verhaallijnen worden uitgediept en het niet duidelijk is wie waar thuishoort. Bovendien worden er ook een aantal nieuwe pionnen toegevoegd en deze nieuwe gezichten zorgen voor zowel extra diepte als variatie in Kyla’s avontuur.

De voorbije jaren las ik heel wat vervolgdelen die sneuvelden onder de symptomen van het second book syndrom maar Gebroken bleek net het tegenovergestelde te doen. Waar Gewist moeilijker mijn aandacht wist vast te houden en het boek me toen nog niet helemaal kon overtuigen slaagde Teri Terry daar dit keer wel in. Gebroken bevat meer intriges, meer spanning en meer actie en had er daardoor totaal geen moeite mee om me bij de les te houden.