Ik denk dat het jullie al wel is opgevallen dat ik lang niet alle boeken die ik lees recenseer. Dat komt vooral doordat ik geen functionerende timeturner in mijn bezig heb en ik de tijd die ik besteed aan het schrijven van boekbesprekingen dus niet kan terugdraaien om hem vervolgens al lezend door te brengen. Lezen doe ik nu eenmaal nog steeds net ietsje liever. Maar vaak schreef ik tijdens het lezen wel iets neer in een notitieboek waardoor ik dit soort telegram-recensies met jullie kan delen. Wanneer die notities een tijdje blijven liggen en je je niet meer alles van het verhaal herinnert lezen ze vaak als een bizarre en grappige memo.

Animal Attraction – Jill Shalvis

– iets teveel herhaling in het begin
– de dierenartsenpraktijk en de baasjes die misschien vaker langskomen dan nodig is omdat er zo’n knappe dokters werken waren dan weer wel grappig.
– Peanut die af en toe voor opheldering zorgde liet me af en toe glimlachen
– ik ga echt niet ontkennen dat ik ook dit keer vrolijker werd door het lezen van het verhaal maar toch sprak dit boek me minder aan dan de andere verhalen van Jill Shalvis die ik tot nu toe las. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal uit waaraan dat ligt.
– het vrouwelijke hoofdpersonage is nochtans ook een listomaniac. Zelfs nog extremer als ik.

Library Kiss – Kasie West

– misleidende cover
– hij ziet er prachtig uit en doet me – zeker in combinatie met de titel vermoeden dat boeken een belangrijke rol gaan spelen in het verhaal maar dat is dus niet het geval.
– meer zelfs, het vrouwelijke hoofdpersonage zit drie dagen vast in een bibliotheek én ze leest geen enkel boek maar zit in plaats daarvan zotte spelletjes te doen
– het feit dat ze haar vrienden niet in vertrouwen neemt vond ik niet bepaald bijdragen aan de geloofwaardigheid van het personage

A spoonful of magic – Irene Radford

– met momenten vrij chaotisch
– dochters lijken ouders dan ze zijn
– concept op zich wel origineel (de hele familie bestaat uit mensen met magische krachten, niet slechts één persoon)
– naar het einde toe steeds beter en dan wel in staat om mijn aandacht vast te houden
– niet evenwichtig: zowel vermakelijke als bedenkelijke fragmenten
– moederliefde kwam geloofwaardig over maar dat is eigenlijk het enige aspect in dit boek waarvan ik dat kan zeggen.

The Grendel Affair – Lisa Shearin

– het last-minute probleemoplossend denken van het hoofdpersonage zorgde er voor dat ze me aan Kitty Kat uit de Alien-series van Gini Koch deed denken.
– net als Kitty komt Makenna Fraser immers ook nietsvermoedend in een bizarre situatie terecht waarin ze ontdekt dat er heel wat voor de bevolking wordt verborgen.
– behoorlijk wat crazness, chaos én fuglies (aka horror-achtige wezens die gebaseerd zijn op een mythische legende)
– Yup, beide vrouwelijke hoofdpersonages zouden goed over een komen. Misschien kunnen de schrijfsters een keer samenzitten en hun karakters met elkaar laten kennis maken.