Toen ik afstudeerde deed ik dat met een eindwerk over Leesbevordering door voorlezen. Dit onderwerp is me steeds bijgebleven en het is ook de reden waarom ik de laatste jaren telkens boekjes cadeau doe bij de geboorte van een kindje. Ik maakte eerder al eens een lijstje met Boeken voor jonge boekenwormen en jullie konden een tijdje terug ook al zien dat ik me misschien – een heel klein beetje – liet gaan toen ik geschenkjes kocht voor de geboorte van mijn metekindje. Nu ik meter ben van een heel lief meisje en tante van twee knappe kerels leek het me een leuk idee om hier af en toe een boek te tonen dat ik later héél erg graag aan hen wil voorlezen.
Dit is echt zo’n boek dat ik vroeger als kind heel graag zou willen lezen. Het speelt zich af in een bibliotheek en de hoofdrol is weggelegd voor een boek. Nu bestaan er natuurlijk wel meer boeken over boeken maar meestal wordt dan aan de hand van dat ene specifieke boek een ander verhaal verteld. Het boek zonder verhaal is wat dat betreft toch net ietsje anders. De hoofdrolspeler van dit prentenboek heeft niet enkel een harde kaft, prenten en bladzijden maar ook een eigen stem.
Voorlezen doet lezen. Dat is ondertussen al meermaals bewezen. Je merkt ook echt aan Het boek zonder verhaal dat dit het hoofddoel is van de auteur. Ze heeft het boek opgedragen aan haar neefje met de persoonlijke boodschap dat ze hoopt dat hij veel boeken gaat lezen. Maar ook het verhaal zelf zet aan tot lezen. Ik weet dat de titel iets anders doet vermoeden maar dit prentenboek heeft wel degelijk een verhaal.
Het laat kinderen kennis maken met de bibliotheek. Een plek vol boeken en verhalen over verschillende plekken, mensen en wezens. Elk boek heeft een verrassing in petto maar zodra de bibliotheek ’s avonds sluit komen deze boeken samen en vertellen ze elkaar verhalen over de lezers die hen mee naar huis hebben genomen.
Dusty kan hier echter niet over meepraten omdat hij nog nooit is uitgeleend. Dit maakt hem heel triest dus willen de andere boeken hem helpen en bedenken ze samen een plan om er voor te zorgen dat ook Dusty zijn eigen verhaal kan krijgen.
De illustraties zijn kleurrijk en licht zonder dat ze te druk worden. Soms zijn er ook leuke details in de tekeningen verwerkt. Zo herken je de boeken wanneer ze terug op hun plek in de boekenrekken staan en hebben ze elk een eigen karakter.
Ik vond dit echt een heel fijn boek. Misschien ben ik niet helemaal objectief vermits ik zelf een enorme boekenfan ben maar ik vind het heerlijk dat er een prentenboek bestaat waarin boeken een actieve rol spelen. Een verhaal waarin je iemand leert kennen die het plezier van lezen ontdekt. Een bibliotheek waarin de boeken ’s nachts uit de kasten kruipen en bij elkaar gaan zitten zou mijn fantasie als kind ongetwijfeld nog meer geprikkeld hebben en gaat ongetwijfeld datzelfde effect hebben bij andere jonge lezers.
Het boek zonder verhaal deed me denken aan de quote die zegt dat iedereen een lezer is maar dat sommige gewoon nog niet het juiste boek zijn tegengekomen. Alleen is dit verhaal geschreven vanuit het perspectief van een boek dat wacht op de juiste lezer.
Gegevens:
Titel: Het boek zonder verhaal
Auteur: Carolina Rabei
Uitgeverij: Memphis Belle
Pagina’s: 28p.
Prijs: 14,95€
Misschien klinkt het gek of raar, maar ik denk soms ook zo. Welke avonturen sommige boeken uit de bibliotheek hebben meegemaakt. Dat ze erover praten met elkaar is misschien te ver gezocht voor iemand van 21, maar ik heb wel fantasie genoeg. Dus ik vind het wel een grappig concept, en zeker origineel!
Nee hoor, dat klinkt niet gek. Bij vrijwel elk boek in mijn kast hoort een verhaal. Omdat ik het van iemand kreeg, of het op een bijzondere plek vond of las waardoor er herinneringen aan verbonden zijn. Vermits boeken in bibliotheken veel meer gelezen worden dragen ze nog meer van die verhalen met zich mee. Ik vind het ergens wel een fijn idee dat iedere persoon die dat boek geleend heeft het op een eigen manier heeft ervaren.
Wat een leuk boekje!
Daar ga ik ongetwijfeld nog uit voorlezen. Al ziet het er naar uit dat Ize ondertussen de liefde voor boekjes al lang ontdekt heeft.
Voorlezen is iets wat wij al doen sinds Eleanor geboren is. En nu er ook interactie terug komt van een 2.5 jarige wordt het natuurlijk alleen maar leuker 😉
Het lijkt me ook echt een band te scheppen wanneer voorlezen een terugkerend ritueel is in je gezin. Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat het nog fijner wordt wanneer er ook echt interactie ontstaat. Ik vind het heel fijn om dat bij mijn metekindje te zien. Die kan sommige boekjes al bijna zelf vertellen en vult de teksten vaak zelf aan.