Titel: Gewist
Reeks: Gewist #1
Auteur: Teri Terry
Uitgeverij: Imagebooks Factory bv
Bladzijden: 428p.
Prijs: 15€
Bron: recensieboek

Kyla heeft geen verleden meer.
Haar persoonlijkheid is uigevlakt, haar herinneringen zijn voor altijd verloren.
Ze is gewist.

Volgens de regering was ze een terrorist en verdient ze een tweede kans – zolang ze zich aan de regels houdt. Maar door Kyla’s hoofd galmen echo’s van vroeger. Ze wordt voorgelogen, niets is wat het lijkt. Wie kan ze vertrouwen in haar zoektocht naar de waarheid?

Mijn mening:

Recycleren is belangrijk voor het milieu maar Kyla’s regering neemt dit wel heel letterlijk. Waar het normaal voorwerpen zijn die een tweede leven krijgen in een kringloopsysteem doen zij het bij mensen. Als een computer waarvan de harde schijf volledig gewist wordt alvorens hij tweedehands wordt doorverkocht wordt haar geheugen verwijderd. Wanneer ze bijkomt in een ziekenhuis weet ze niets. Ze ontwaakt zonder herinneringen en dat lijkt me heel eng.

Ze moet opnieuw starten. Alles terug aanleren terwijl ze nauw in de gaten wordt gehouden. Zo draagt Kyla net als de andere gewisten een smartwatch die haar persoonlijke waarden in de gaten houdt. Dalen deze te ver dan wordt ze uitgeschakelt. Dat klonk vrij herkenbaar als diabeet. Wanneer mijn suikerwaarden te extreem dalen en ik niet tijdig kan ingrijpen verlies ik immers net als Kyla het bewustzijn en kom ik in een coma terecht.

Maar de rest van Kyla’s omgeving was minder herkenbaar. Wanneer je vroeger een boek las waarin het geheugen van mensen werd gewist dan zou het boek een ‘Dit is te gek voor woorden’-gevoel bij je oproepen als lezer. Nu doet het dat niet meer. Misschien heb ik teveel fantasie maar zaken die vroeger te ver gezocht leken lijken nu veel realistischer wanneer je ziet hoe onze maatschappij evolueert en net dat maakt de invalshoek van dit boek behoorlijk eng.

Dat niet alleen trouwens. Ik vond het ook heel beangstigend dat het merendeel van de bevolking de gang van zaken heel normaal leek te vinden. Er zijn zoveel vragen en tegenstrijdigheden maar niemand lijkt er van op te kijken. De meeste mensen lijken amper te reageren op het overdadig machtsvertoon van de regering en laten het gewoon toe. Ze lijken alles klakkeloos te accepteren.

Eigenlijk zou Kyla dat ook moeten doen. Na het wissen van haar geheugen zou ze een soort makkelijk te manipeleren robot moeten zijn die alles wat haar verteld wordt blindelings gelooft en opvolgt. Alleen duiken er bij haar zaken op die ze niet mag hebben. Herinneringen en kenmerkende karaktertrekken. Zaken die haar de gang van zaken in vraag doen stellen.

Teri Terry hanteert naast een beangstigend concept ook een vlotte schrijfstijl en korte hoofdstukken waardoor het tempo van het boek behoorlijk hoog ligt. Door deze combinatie komt het verhaal snel op gang en is het verhaal heel vlot leesbaar maar na deze start lijkt het verhaal wat te stagneren. Waar het begin me het gevoel gaf dat dit boek iets helemaal anders was door het originele concept deed het me nadien meer aan andere YA boeken denken. Ik ben dan ook benieuwd naar hoe de reeks gaat evolueren. Of het vernieuwende gaat overwegen of het herkenbare.