Titel: De eeuwige tijd
Auteur: Deborah Harkness
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 21,99€
Bladzijden: 445p.
Bron: recensieboek

Op het slagveld van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog ontmoet de jonge chirurg Marcus MacNeil de mysterieuze Matthew Clairmont. Matthew doet Marcus een aanbod dat hij niet kan weigeren: een kans op een nieuw leven, een eeuwig leven. Marcus grijpt zijn kans, maar het leven van een vampier is niet zo zorgeloos als hij dacht.

Driehonderd jaar later valt hij als een blok voor de jonge Phoebe Taylor. Het lijkt het beste als Phoebe ook een vampier wordt, maar algauw blijkt dat het leven van een nieuwe vampier in het moderne Londen net zo zwaar is als in het Amerika van de 18e eeuw. Marcus realiseert zich dat de schaduwen waar hij driehonderd jaar geleden aan dacht te zijn ontsnapt hem misschien wel eeuwig zullen achtervolgen.

Mijn mening:

De eeuwige tijd vertelt het verhaal van Marcus en Phoebe. Een verhaal over twee wedergeboortes met enkele honderden jaren er tussen en in totaal verschillende omstandigheden. Zo weet Phoebe van bij het begin waaraan ze begint terwijl Marcus totaal niet leek te beseffen waar hij aan begon.

De contrasten tussen hun ontstaan als vampier zijn heel groot. De eeuwige tijd omspant dan ook een lange periode. Zo volgen we Phoebe en Marcus zowel in het heden en leren we ook Marcus voorgeschiedenis kennen. Die speelt zich af in een woelige periode met belangrijke historische gebeurtenissen en daar blinkt de Deborah Harkness in uit.

De schrijfster is een professor Geschiedenis en ik zou vroeger echt heel graag les van haar hebben gekregen. Ze weet je aandacht probleemloos vast te houden en geeft je een duidelijk beeld van hoe het er in die periode aan toe ging. Geen verbloemingen maar een realistische weerspiegeling van twee revoluties. Zowel hun explosie als de naschokken en de grote impact die ze veroorzaakten. Een Amerikaanse oorlog met een slagveld waarin dokters even onmisbaar zijn als soldaten en de pokken even dodelijk als het verzet. Maar evengoed een Franse revolutie waarin de bevolking de onderdrukking beu is en zich verzet tegen de adel.

Verschillende perspectieven en tijden worden met elkaar verweven en dat vond ik wel heel toepasselijk vermits Diana, het vrouwelijke hoofd-personage uit de trilogie die hieraan vooraf ging, een tijdwever is. Ik raad trouwens ten zeerste aan om deze reeks eerst te lezen vooraleer je aan dit boek begint. Indien je dit niet doet ga je heel veel missen van de relaties tussen de karakters die vermeld worden in De eeuwige tijd.

Het was leuk om het gezin van Diana en Matthew opnieuw te ontmoeten en te ontdekken hoe het ondertussen met hen gaat. Hun kinderen die zowel een vampier als heks als ouders hebben zorgen voor de nodige verrassingen. Persoonlijk vond ik het fijn dat we niet enkel de perspectieven van Phoebe en Marcus volgen maar ook dat van Diana. Op die manier zien we veel bekende persoanges opnieuw langskomen.

In tegenstelling tot de drie boeken uit de Allerzielen-trilogie die vooraf gingen aan dit nieuwe verhaal lijkt De eeuwige tijd niet echt ergens naar toe te leiden. Het is een fantastisch verhaal en de schrijfster slaagt er in om je het gevoel te geven dat je een tijdreis maakt maar het voelde tegelijkertijd een beetje onwennig aan vermits er in het verhaal van Matthew en Diana steeds ergens naar toe werd gewerkt. Hier is dat niet het geval. De eeuwige tijd is echt een perfect voorbeeld van een verhaal waarin de reis belangrijker is dan de eindbestemming. Geen spannend einde of verrassende ontknoping maar wel een heerlijk verhaal.