Titel: A Curse So Dark And Lonely
Reeks: A Curse So Dark And Lonely #1
Auteur: Brigid Kemmerer
Uitgeverij: Bloomsbury
Bladzijden: 477p.
Bron: eigen collectie

Prince Rhen, the heir to Emberfall, is cursed. Forced to repeat the autumn of his eighteenth year over and over, he can only be freed if a girl truly falls for him, and after so many failures his kingdom and its people are barely holding on.

Harper’s life has never been easy, but she’s learned to be tough enough to survive the streets of Washington, D.C. When she is sucked into Rhen’s world, nothing is as it seems. Powerfull forces are standing against Emberfall … and it will take more than a broken curse to save it from utter ruin.

Mijn mening:

Het leuke aan hervertellingen is dat ze vaak een heel ander licht werpen op je favoriete verhaal. De ene keer door een klein detail aan te passen, een andere keer door het verhaal op een andere locatie te laten plaatsvinden. Al die aanpassingen zorgen ervoor dat een bekend verhaal en plots helemaal anders uitziet terwijl je toch nog steeds vertrouwde elementen tegenkomt.

Rhen zit al heel lang vast in de vervloeking die over hem werd uitgesproken. Een vloek die ervoor zorgt dat hij steeds opnieuw hetzelfde meemaakt. Een die slechts op één manier verbroken kan worden en daar lijkt hij maar niet in te slagen. Die herhaling zorgt ervoor dat hij het ver op automatische piloot ondergaat maar al snel merkt hij dat die methode niet aanslaagt bij Harper. Hierdoor lijkt hij opnieuw wakker geschud te worden en ontdekt hij dat hij zijn handelswijze best kan aanpassen vermits zijn vaste routine niet aanslaagt én Harper zijn laatste kans is om de vloek te breken.

Voor Harper zelf is het ook behoorlijk wennen want – en dat is het originele aan dit verhaal – zijn komt onverwachts van een hedendaagse wereld terecht in een historische en magische setting. Die invalshoek gaf een behoorlijke twist aan het gekende verhaal vermits de contrasten tussen beide personages nu nog groter werd.

Wat me opviel was dat het verhaal heel vlug op gang kwam. Ik kon al snel mee opgaan in het verhaal van Harper, Rhen en Grey maar ondervond gelukkig dat het verhaal niet moest onderdoen voor dit snelle tempo. Zo was er geen sprake van instant love en veranderen de personages niet plots heel hun instelling. Net als bij het originele verhaal (dus niet de Disney-versie) komt er in dit verhaal ook een oorlog aan bod met de bijhorende politieke rompslomp (in beperkte mate) en krijg je meer te zien van degene die verantwoordelijk is voor de vervloeking.

Ook opvallend is dat een heel deel van de vaste elementen uit Beauty and the Beast niet voorkomen in deze hervertelling. Zo is Harper geen booknerd, ontmoeten we geen geanimeerde meubelstukken en krijgen we zelfs geen gigantische bibliotheek te zien. Desondanks vond ik A Curse so Dark and Lonely heel fijn leesvoer. Brigid Kemmerer zorgde voor een meeslepend verhaal met sterke personages die je doorheen het verhaal steeds beter leert kennen terwijl zijzelf hetzelfde lijken te doen.

De diversiteit bij de personages vond ik zeker een pluspunt. Ik vond het ergens ook wel fijn dat dit verhaal duisterder is en daardoor niet te vergelijken valt met de vrolijke betovering van Disney. Maar ik vond het ook heel knap hoe Harper’s fysieke beperking verwerkt werd in het verhaal. Ik vind het fijn hoe deze wel vermeld wordt maar niet het verhaal overheerst. Het is gewoon een aspect van haar leven en daardoor van het verhaal zonder dat het geforceerd aanvoelt. Bovendien overschaduwt ze haar beperking ruimschoots met haar strijdlust en loyaliteit.

De schrijfster wist mijn aandacht even goed gevangen te houden dan dat de vloek Rhen in de ban houdt. Alleen vond ik het een beetje spijtig toen aan het einde bleek dat het niet om een standalone ging. Begrijp me niet verkeerd, ik wil heus wel verder lezen, maar ik heb desondanks het idee dat dit verhaal het nog beter had gedaan wanneer het werd afgerond in één deel.