Titel: Volwassen worden is optioneel
Auteur: Marloes De Vries
Uitgeverij: Blossom Books
Bladzijden: 112p.
Prijs: 15€
Bron: eigen collectie

Wat als je leeftijdstechnisch wel volwassen bent, maar daar lak aan hebt? Wat als iedereen om je heen baby’s krijgt, maar jij amper een vetplantje in leven kunt houden? Wat als je auto’s mag besturen, maar er liever eentje van Lego bouwt? En is het erg dat je liever M&M’s eet als ontbijt dan overnight oats met havermelk en chiazaad?

Nee hoor, in ‘Volwassen worden is optioneel’ laat Marloes De Vries aan de hand van vreselijk herkenbare situaties zijn dat volwassen worden is wat je er zelf van maakt. En dat kan prima met pannenkoeken met stroop in plaats van hors d’oeuvres met olijven (want wie houdt überhaupt van olijven?!).

Mijn mening:

Ondertussen volg ik Marloes al een tijdje via Social Media en ik hou enorm van haar tekenstijl en de eerlijke en openhartige houding die er in wordt weerspiegelt. Het kinderlijke enthousiasme van haar hoofdpersonage is heel innemend. Het is hartverwarmend én herkenbaar om te zien hoe dat personage heel gelukkig kan worden van kleine zaken. Maar het karakter wordt nog sterker vermits ook haar twijfels en onzekerheden aan bod komen.  Ik vind het persoonlijk vooral heel indrukwekkend hoe Marloes iets vrij eenvoudig maar oh zo raak weet samen te vatten in een kort beeldverhaal.

Dat bleek ook het geval te zijn bij deze bundeling. Waar de ene bladzijde me aan het denken zette zorgde een volgende er voor dat ik luidop moest lachen. Bij enkele prenten leek het zelfs alsof ik in een spiegel keek. In gedachten vul ik de titel van dit boek trouwens steeds meteen aan met ‘Gelukkig maar!’. Het zal jullie dan waarschijnlijk ook niet verbazen dat ik mezelf meermaals heb herkend tijdens het lezen van dit boek. Ok, ik heb geen Netflix of Tinder en heb (denk ik alleszins) nog nooit in bed gegeten wanneer ik niet in een ziekenhuis lag maar toch … er is echt zoveel waarin ik mezelf herken wanneer ik de cartoons van Marloes zie. Het begint zelfs al tijdens het lezen van de flaptekst. ( Copyright illustratie @marloesdevee )

Zo heb ik bijvoorbeeld een hekel aan olijven. Maar ook andere zaken deden een belletje rinkelen. Een artistieke Jamie Fraser die gitaar speelt, liever rustig binnen blijven in plaats van naar een druk feest te gaan, de miserabele timing van pakketbezorgers, je een uur lang afvragen waarom mensen zo vreemd naar je kijken en pas later ontdekken dat je iets genant voorhebt (én dat niemand je daarvan heeft verwittigd – wat ik dus wél zou doen), je afvragen waar die cookies blijven vermits je ze wel degelijk hebt goedgekeurd, de magnetische aantrekkingskracht van de bodem van een handtas op sleutels, bij het opstaan onleesbare notities ontdekken op je nachtkastje, kledingadvies van moeders, waarom yoga niet mijn ding is, zomer versus winterkleding, … Dat laatste ben ik gewoon, dat van die nieuwe e-mail is ook een geloofwaardige weerspiegeling van mezelf en die cartoon over boeken kopen tja, dat lijkt dus wel een spiegel te zijn in plaats van een cartoon. Iets herkennen is de eerste stap hé. Je er niet voor schamen de tweede.  ( Copyright illustratie @marloesdevee )

Volwassen worden is optioneel kan ik dan ook het beste omschrijven als een bloemlezing vol herkenning. Deze hoge herkenningsfactor zorgt ervoor dat je nog meer beseft dat je niet alleen staat. Dat je zeker niet de enige bent die liever kiest voor super lekker in plaats van super food. Dat het feit dat je liever wegkruipt onder een dekentje in plaats van weg te duiken in een mensenmassa niet betekent dat je een eenzaat bent. Valt het op dat ik hou van herkenning? ( Copyright illustratie @marloesdevee )

De cartoons van Marloes zijn heel toegankelijk en herkenbaar. Ik hou ook van haar iets langere, openhartige stukken waarin ze zichzelf voorstelt, maar ook tips geeft over omgaan met kritiek en het belang van relativeren en jezelf accepteren.