Titel: Hereniging
Reeks: Eve Dallas #14
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 15,99€
Bladzijden: 366p.
Bron: recensieboek
Precies om half acht ’s avonds komt Walter Pettibone thuis op zijn verjaardag. Daar wordt hij opgewacht door meer dan honderd vrienden en familieleden: een surpriseparty, maar de echte verrassing moet nog komen. Om kwart voor acht drukt een vrouw met groene ogen en rood haar hem een glas champagne in handen. Na één slok is hij dood.
Niemand op het feest weet wie ze is, maar Eve Dallas herinnert zich haar maar al te goed. Tien jaar geleden was ze persoonlijk verantwoordelijk voor de opsluiting van Julianna Dunne. En nu ze wegens goed gedrag weer op vrije voeten is, heeft ze nog steeds niets goeds in de zin. Het lijkt erop dat ze haar zinnen heeft gezet op een hereniging met Eve – eentje die ze niet snel zal vergeten.
Mijn mening:
Er zijn heel wat zaken die ik enorm waardeer bij de boeken rond hoofdpersonage Eve Dallas. Dat zal niet echt een verrassende uitspraak zijn vermits ik ondertussen al toe ben aan het veertiende boek.
Het nadeel van het bespreken van zoveel delen is dat ik steeds meer het gevoel heb dat ik in herhaling val. Langs de andere kant kan ik precies niet genoeg benadrukken hoeveel ik van deze personages hou. Nora Roberts slaagt er immers perfect in om deze heel geloofwaardig neer te pennen en naarmate de serie vordert gaan haar karakters steeds meer vertrouwd aanvoelen en zie je ze boek per boek zichzelf verder ontwikkelen.
Een van de eerste zaken die opvalt wanneer je Eve leert kennen is haar gedrevenheid. Dit boek start vrij kort na het einde van het vorige verhaal wanneer Eve en Roarke terugkomen van een ontspannende vakantie. Hoeveel ze ook houdt van het even alleen zijn met haar man, ze is nog gelukkiger wanneer ze terug kan gaan werken. Voor haar geen Chanel No. 5. Nee, Eve’s favoriete geur is blijkbaar de verschraalde lucht van een drukbemand politiebureau. Zodra ze terugkeren staat er al weer een nieuwe zaak op haar te wachten en ditmaal is de dader een oude bekende.
Net als in de eerdere boeken van J.D.Robb wordt al snel bekend gemaakt wie de dader is en heb je binnen de kortste keren door hoe het verhaal gaat eindigen. Het lijkt ondertussen wel een handelsmerk geworden te zijn. Het plot van deze boeken is steeds snel duidelijk maar de weg ernaar toe blijft fascinerend zelfs al is de spanningsboog niet hard aangespannen.
Dit komt grotendeels door de dynamiek tussen de personages en door de manier waarop Eve kan wegduiken in de gedachten van misdadigers. Hoe ze hun tactiek kan ontrafelen, hun drijfveer kan achterhalen en hun volgende stap kan voorspellen.
Naast de nieuwe zaak waarin Roarke uiteraard opnieuw betrokken geraakt heeft dit boek echter ook nog wat leuke extra’s in petto. Zo krijgen we bijvoorbeeld de kans om Peabody’s alternatieve Free Age ouders te ontmoeten. Zowel haar vader als moeder blijken over een fascinerend talent te beschikken waar in het geval van haar moeder slechts heel weinig mensen tegen zijn bestand. Ik vond het ook leuk dat Louise opnieuw een gastoptreden mocht maken vermits zij een leuke toevoeging is als personage doordat ze even mondig is als Eve en net als Roarke perfect lijkt te weten hoe ze met haar moet omgaan. Daarnaast krijgt Peabody de kans om haar eerste zelfstandige zaak af te ronden en dat lijkt haar adoratie voor haar grote voorbeeld alleen maar groter te maken.
Ook wordt Eve opnieuw met haar verleden geconfronteerd waneer ze de stad bezoekt die haar haar achternaam opleverde. Dit is best een confronterende scene en ik vermoed dat dit voor enkele mensen een serieuze trigger kan vormen. Het lijkt alsof dat verleden in de voorbije delen steeds prominenter aanwezig is, alsof ze er nog vaker mee wordt geconfronteerd ten op zichte van het begin van de serie maar ik blijf dit ergens wel knap vinden vermits het me iets lijkt dat je ook in het echte leven steeds met je mee zou blijven dragen.
Ook dit keer was het geen verrassend boek maar was het verhaal desondanks meeslepend door de sterke personages en hun groei, loyaliteit en geloofwaardigheid. Zij zorgen er voor dat deze reeks me blijft bekoren.
Ik ga deze reeks toch eens moeten proberen, geloof ik!
Als je dat doet mag je me zeker laten weten wat je ervan vindt. Onlangs heb ik één van mijn favoriete reeksen (De Anderen van Anne Bishop) getipt aan mijn nicht die op zoek was naar leuk leesvoer en ik was echt super blij toen ik nadien een berichtje van haar kreeg om me even te melden dat ze het een heerlijk boek vond en dat ze er al naar uitkeek om verder te lezen. Zeker bij favoriete boeken is het toch altijd even spannend afwachten of anderen hen ook zo leuk gaan vinden.
Ik heb ook nog een boek ervan liggen, misschien moet ik er gewoon dringend eens aan beginnen. So many books, so little time haha.
Dat is echt zo’n herkenbaar probleem hé. Tot nu toe is mijn tbr dit jaar vrijwel steeds hetzelfde gebleven maar ooit hoop ik dat aantal serieus te laten zakken. Stiekem ben ik eigenlijk al heel blij dat het aantal momenteel in evenwicht blijft in plaats van te blijven stijgen. 🙂