Titel: De Notenkraker
Auteur: E.T.A.Hoffmann
Illustraties: Sanna Annukka
Uitgeverij: Blossom Books
Bladzijden: 94p.
Prijs: 18,99€
Bron: eigen collectie

Op dat moment zag Marie iets wat niemand nog was opgevallen. Helemaal achter op de tafel stond een eigenaardig mannetje, heel onopvallend, alsof hij geduldig op zijn beurt wachtte.

Het is Kerstavond. Fritz en Marie kunnen niet wachten om hun cadeautjes open te maken. Tussen alle geschenken vindt Marie een vreemd uitziende notenkraker. Nog vreemder: hij komt ’s nachts tot leven. Voordat ze het weet is Marie het middelpunt van een gevecht tussen de Muizenkoning en het andere speelgoed en wordt ze meegenomen naar een wereld van suikerkastelen, chocoladekoningen en echte liefde.

Mijn mening:

Ik heb vroeger heel vaak naar de muziek van Tsjaikovski geluisterd en maakte zelfs een eindwerk over de openingscène van het Zwanenmeer toen ik nog muziekschool volgde. De Notenkraker leerde ik dan ook als kind kennen tijdens een balletvoorstelling. Ik wist toen echter niet dat het ballet een uitwerking was van een sprookje. Zelfs toen ik dat later wel besefte had ik nog niet door dat het ballet niet werd gebaseerd op het originele verhaal maar op een bewerking van niemand minder dan Alexandre Dumas.

Pas nu, zoveel jaren later ontdekte ik het echte verhaal en blijkbaar was ik al heel veel details vergeten. Ik herinnerde me uiteraard nog wel de grote versierde kerstboom, de notenkraker en zowel het muizenleger als dat van de tinnen soldaatjes. Dat er ook een vloek bij kwam kijken wist ik echter niet meer. Of dit door mijn slechte geheugen komt of doordat het verhaal leest als een fantasierijke droom weet ik niet zeker.

Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat ik het heel fijn vond om dit bekende sprookje te herontdekken in deze hedendaagse uitvoering. Ik vind het leuk dat het boek echt een kerstsfeer uitstraalt vermits ik dit verhaal steeds aan deze periode link. De prachtige illustraties van Sanna Annukka maken het verhaal nog betovender. Eigenlijk zijn het eerder patronen dan prenten vermits ze illustratrice vaak gebruik maakt van terugkerende elementen zoals cirkels en driehoeken. Op zich zijn ze heel eenvoudig en vrij abstract. Er wordt ook geen veelvoud aan kleuren gebruikt bij de illustraties in dit boek en eigenlijk is dit net een pluspunt. Eenvoud siert is hier immers echt wel van toepassing. Mijn persoonlijke favorieten waren die waarin de kleur groen naar de voorgrond komt.

De ene keer deden de prenten me aan Scandinavië denken, een andere keer aan Rusland. Dat laatste kan natuurlijk een bewuste keuze geweest zijn om zo ook de link te maken met het bekende ballet van de Russische Tsjaikovski. Ik hoorde tijdens het lezen ook meermaals het bekende thema uit Tsjaikovski’s compositie in mijn hoofd.

Het verhaal lijkt opgebouwd te zijn uit scènes in plaats van hoofd-stukken. Misschien ligt het aan het feit dat ik het verhaal ontdekt heb als ballet maar het veel me op dat er heel veel beweging in het verhaal zit. Niet zo zeer qua leestempo maar in de omschrijvingen van handelingen en gebeurtenissen. In sommige stukken worden geluiden uitgeschreven en die fragmenten deden me dan weer een beetje denken aan teksten van Paul van Ostayen.

Ik vond het fijn om dit klassiek verhaal te herontdekken in een hedendaagse uitvoering met prachtige illustraties die De Notenkraker ondanks de aanwezigheid van tijdgebonden elementen toch een tijdloze uitstraling geeft.