Titel: De kaart der dagen
Reeks: De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine #4
Auteur: Ransom Riggs
Uitgeverij: Clavis
Bladzijden: 527
Prijs: 22,95€
Bron: recensieboek

De bijzondere wereld en de gewone wereld lijken te versmelten. Jacob Portman is terug in zijn eigen Florida, maar ditmaal samen met zijn vrienden en mevrouw Peregrine. De jongen die zich altijd een outsider heeft gevoeld, moet er nu voor zorgen dat de bijzondere kinderen onopvallend opgaan in het normale bestaan.

Maar dan ontdekt het stel dat Jacobs overleden grootvader Abe een geheim had. Een verborgen bunker, maar vooral een verborgen verleden. Jacob en de kinderen zien geen andere optie dan opnieuw in het avontuur te springen. Ook als ze daarvoor dwars door Amerika moeten reizen. En ook als dat volstrekt tegen de zin van mevrouw Peregrine is.

Mijn mening:

Het was alweer even geleden sinds ik de eerste drie boeken van deze serie las maar vermits ik ergens had opgevangen dat dit de start van een nieuwe trilogie was die je ook losstaand kon lezen ging ik er vanuit dat dat geen probleem zou vormen. Ergens klopt dat wel maar ik zou lezers toch aanraden om te beginnen met het oorspronkelijke drieluik en de boeken in volgorde te lezen. Ik vermoed dat het anders voor nieuwe lezers een heel chaotische leeservaring zou worden die veel vragen oproept.

De eerste delen uit deze reeks heb ik graag gelezen. Ik hield telkens heel veel van de sfeer die de boeken uitstraalden. Een sfeer die versterkt werd door de combinatie met sepia-kleurige foto’s die aan een Cirque du Freak doe denken. Waar ik wel altijd wat last bij had bij deze verhalen was dat ik het moeilijk vond om een klik te voelen met de personages.

Doordat er in De kaart der dagen vooral op gebeurtenissen wordt gefocust is er iets minder aandacht voor de personages zelf en dat is jammer. Vooral omdat ik het hierdoor nog moeilijker vond om een te klik te voelen met de karakters. Er is geen enkele reden om iets tegen hen te hebben maar net als bij de eerdere delen lijkt er steeds een afstand bewaard te worden tussen hen en de lezer. Of toch alleszins deze lezer. Dit zorgde er jammer genoeg voor dat ik mijn aandacht moeilijker bij het verhaal kon houden.

Het hielp ook niet echt dat je vrij lang moet wachten vooraleer het verhaal echt op gang komt. In het begin is het niet echt duidelijk welke richting de schrijver uit wil met dit verhaal. Pas wanneer je bijna halverwege het boek zit wordt het tempo wat sneller en kan je de richting van de verhaallijn achterhalen. Maar daar moet je dus wel even op wachten.

In dit boek kom je meer aan de weet over Jacob’s grootvader Abe, je merkt ook wat voor cultuurschok het is voor de bijzondere kinderen wanneer ze in het hedendaagse Amerika terechtkomen. De verschillen zijn dan ook bijzonder groot vermits Jacob’s vrienden nooit de kans hebben gekregen om kind of tiener te zijn. Dat ze hierop reageren door zich plots als rebellerende tieners te gedragen is waarschijnlijk een logische reactie maar ze brengt hen wel in benarde situaties. Het is op zich echter wel fijn om hun wereld plots een pak groter te zien worden en te merken dat ze niet langer blindelings bevelen opvolgen maar meer voor zichzelf gaan denken.

Toch zijn er ook een aantal zaken die ik minder leuk vond bij dit boek. Het feit dat er niet zo heel veel lijkt te gebeuren en dat het verhaal pas naar het einde toe een beetje spannend wordt bijvoorbeeld. Maar ook het grote aantal nieuwe personages. Op zich is het leuk om nieuwe karakters te onmoeten en hun gaven te ontdekken maar in dit boek stoorde me het een beetje. Vooral omdat veel van hen slechts heel even opduiken in het verhaal en je hen vervolgens niet meer tegenkomt waardoor hun gastoptreden aanvoelt als opvulling.

Datzelfde gevoel had ik ook bij sommige foto’s. Waar ze bij de vorige boeken echt bij het verhaal pasten leek het hier af en toe alsof de auteur bepaalde foto’s sowieso wilde gebruiken maar niet goed wist hoe ze in het verhaal konden worden verwerkt waardoor ik scènes las die niet echt een meerwaarde vormden voor het verhaal. Vermits het verhaal zich in verschillende tijdlussen afspeelt begrijp ik waarom er zowel gekleurde als zwart/wit foto’s worden gebruikt. Maar ergens vind ik het tegelijkertijd ook wel jammer vermits ik vooral fan ben van de vintage foto’s die zo eigen waren aan de eerste delen uit deze serie.

De wereld van de bijzondere kinderen blijft me fascineren en ik vind het knap hoe de auteur zowel actuele als jammer genoeg tijdloze problemen als onze consumptiemaatschappij en bekrompenheid maar rassenhaat en afstomping aankaart. Toch kon dit boek me niet helemaal overtuigen. Het kwam iets te chaotisch op me over, liet me een hele poos wachten voor het echt op gang kwam en deed me nog meer beseffen dat ik een klik mis met de personages.