Titel: Verleiding
Reeks: Eve Dallas #13
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
Bladzijden: 366p.
Prijs: 15,99

Dante ontmoette zijn slachtoffer online. Wekenlang stuurden ze elkaar berichten voor hij haar in het echt zag. Een romantische date, een aantal glazen wijn en een paar uur later was ze dood. De oorzaak: een zelfzame en haast onherleidbare drug in haar drankje met een straatwaarde van een kwart miljoen.

Detective Eve Dallas weet weinig raad met de aanwijzingen in deze zaak. Het kaarslicht, de muziek, de rozenblaadjes op het bed – de verleiding was echt geweest. Had Dante zijn slachtoffer wel willen vermoorden? Nu het eenmaal gebeurd is, zijn er twee opties: hij is ondergedoken of hij heeft de jacht opnieuw geopend. Eve Dallas moet deze dodelijke Casanova een halt toeroepen, voordat er meer slachtoffers vallen.

Mijn mening:

Wat ik zo fijn vind aan de Eve Dallas-boeken is dat ze een combinatie vormen van een grimmige wereld, gruwelijke misdaden, geloofwaardige personages en humor. Enkele van de karakters durven immers wel eens grappig uit de hoek kunnen komen (al dan niet bewust) en dat biedt een mooi tegengewicht tegen het duistere aspect van Eve’s wereld.

Dat hoofpersonage Eve het trauma dat ze in haar jeugd opliep nog steeds met zich meedraagt en er regelmatig mee geconfronteerd wordt maakt haar als personage nog geloofwaardiger. Ik zou het niet realistisch vinden mocht zo’n groots iets geen nasleep met zich meebrengen. Al helemaal wanneer je net als zij via je werk in contact komt met moordzaken die haar de ene keer herinneren aan wat ze zelf heeft overleefd en een ander keer net een confrontatie vormen met wat ze heeft moeten missen als kind.

J.D.Robb er in om haar misdadigers zo neer te pennen dat je meteen een hekel aan hen krijgt. ik vind het eigenlijk wel heel bijzonder dat de boeken meeslepend blijven ook al ken je de daders al. Net doordat je weet wie ze zijn en je door hun perspectieven hun zieke gedachtengang kan volgen leef je nog meer mee in de klopjacht die volgt. Je wil hen bijna even graag te pakken krijgen als Eve. Ook dit keer is dat niet anders.

Naast een nieuwe zaak zien we vooral veel bekende elementen langskomen. Personages die ondertussen heel vertrouwd aanvoelen. Nadine, Summerset, Mavis, Mira, Feeney en co duiken opnieuw op maar slechts terloops. In dit boek ligt de focus immers meer op Eve, Roarke, McNab en Peabody. Die laatste lijkt de door haar opvoeding gefabriceerde remmingen beter van zich af te kunnen zetten en komt steeds kleurrijker uit voor haar mening.

Eve heeft nog altijd eetgewoonten waar zowel Pascal Naessens als Sandra Bekkari grijze haren van zouden krijgen. Zij en Roarke vormen bovendien nog steeds een koppel dat elkaar zowel aanvult als uitdaagt. De erotische scènes die af en toe voorkomen in de reeks vind ik wat vreemd aanvoelen alsof ze worden omschreven door een afstandelijke, analyserende toeschouwer.

Hun conversaties doen me echter regelmatig glimlachen. Die gesprekken hebben immers verdacht veel weg van een verbaal steekspel. Ook Eve’s ongemakkelijke gevoel bij sociale aangelegenheden blijft vermakelijk. Ze probeert het wel hoor en tracht zowel een luisterend als advies aan te bieden maar je merkt duidelijk dat ze zich daarbij even comfortabel voelt als een lid van de ontmijningsdienst in actie.

Het vorige boek vond ik wat minder maar dit verhaal wist me beter te overtuigen. Verleiding was opnieuw grimmig maar meeslepender als zijn voorganger en er werd af en toe een snuifje humor doorheen geweven om het geheel wat beter verteerbaar te maken waardoor ik het boek met veel plezier gelezen heb.