Ongeveer twee jaar geleden schreef ik een blogpost met de titel Alles is Harry Potter-gerelateerd. Na een uitstap met de familie viel het zelfs mij op dat ik viel H.P.-referenties gebruikte en besloot ik al mijn bedenkingen en uitspraken van de voorbije weken eens neer te pennen in een blogpost. Sindsdien heb ik hier al meermaals de term Potteritis laten vallen. Ik kan er immers niet omheen. Het is blijkbaar sterker als mezelf. Harry Potter-referenties zijn een onmisbaar aspect in mijn leven. Ik ben nog steeds niet genezen en vermoed dat het om een chronische en ongeneeslijke aandoening gaat. Nog steeds betrap ik mezelf er immers regelmatig op dat ik iets denk te zien en het vervolgens iets helemaal anders is. Die ene stronk in het bos die verdacht veel wegheeft van de Sorting Hat bijvoorbeeld. Het leek me leuk om hier enkele momenten van de voorbije twee jaar op te sommen waarin mijn Potteritis opspeelde.
Wanneer je een Snitch-diadeem koopt en die vervolgens maandenlang elke dag draagt.
Wanneer je man Harry Potter-referenties verwerkt in het back-up script dat hij voor je schreef. Indien er iets fout loopt tijdens die back-up komt er een melding op over dementors die met bestanden zijn gaan lopen. Of toch iets in die aard. Het is gelukkig al even geleden dat er zo’n back-up misliep.
Wanneer je in een tuincentrum vol herfst -en winterdecoratie rondwandelt en je aandacht meteen naar deze Hedwig gaat.
Wanneer je je na het zien van dit beeld helemaal thuis voelt in het Centerparcs-park waar je verblijft. Voor de mede-Hufflepuffers … dat is in Het Meerdal.
Wanneer je Hogwarts handtas het na 9 maanden al opgaf omdat je hem non-stop hebt gebruikt (én natuurlijk ook een beetje doordat Primark-kwaliteit niet de beste is).
Wanneer je hier een achteruitkijkende Niffler ziet in plaats van de Kerstman
Wanneer je bij het zien van deze jas meteen denkt “Joepie! Mijn neefje zit ook in Hufflepuff.
Wanneer je meteen na het scoren van deze Mystery Mini Funko een foto maakt van Dobby in de sokkenmand (want waar anders).
Wanneer je Funko-dozen ombouwt tot bookmarks.
Wanneer je beseft dat de titel van een blogpost als een slaapliedje voor de Monster book of Monsters klinkt terwijl de post zelf een rec list van Prof. McGonagall lijkt. Yep, zelfs onbewust link ik naar Harry Potter.
Wanneer je in het donker Lumos mompelt omdat je de lichtschakelaar niet vindt.
Wanneer je een citytrip naar Londen plant en de tickets voor de Harry Potter Tour al hebt gekocht nog voor je treintickets of een verblijf hebt geboekt. Om daar vervolgens op één namiddag 400+ foto’s te maken terwijl je er anders met moeite aan denkt om je camera boven te halen.
Wanneer je niet elke Harry Potter vraag foutloos kan beantwoorden en dat ok vindt vermits het betekent dat je de boeken nog een paar keer extra moet herlezen.
Wanneer je na het krijgen van deze pillendoos serieus overweegt om vanaf nu enkel nog de gele pilletjes te nemen.
Wanneer je bloemen cadeau krijgt en meteen de bedenking maakt dat Luna er perfect zou bijpassen. Enkele minuten later … Ja hoor!
Wanneer je man op je verjaardag de boekenkasten met Hogwarts-vlaggen versiert.
Wanneer je blij wordt van het dragen van Hufflepuff-sokken.
Wanneer je bij deze Advertentie een vrouw ziet die een toverstaf vastheeft en pas later beseft dat het de riem van haar handtas is. Echt een gemiste kans hoor H&M.
Wanneer Pinterest je dit soort mails stuurt.
Wanneer je man vissen in huis haalt en je die omdoopt tot de Weasly’s en de Blacks.
Wanneer je Harry Potter Box beschadigd wordt door UPS en je daar als volgt op reageert. Die Reparo heb ik ook daadwerkelijk geprobeerd.
Wanneer een vriendin (Hallo Vanessa!) in een tweet de afkorting HP voor hoofdpersonages gebruikt terwijl ik steeds opnieuw Harry Potter las.
Wanneer je terugkomt van de kapper en het eindresultaat je meteen hier aan doet denken.
Wanneer je na het zien van de prijzen die men voor Tom Felton vroeg op F.A.C.T.S. reageert met “Wait untill my father hears about these prices.”
Wanneer dit de allereerste nieuwjaarsbrief is die je van je metekindje kreeg.
Wanneer je de lyrics van The Black Eyed Peas aanpast naar “I got that broom broom pow”. Yep, geen enkel nummer is veilig.
Wanneer je twee favorieten probeert te mengen.
Wanneer je tijdens het eten van een snack plots beseft dat bijna elk Hogwarts huis aanwezig is.
Wanneer je je er druk in maakt wanneer Stu Bru Harry Potter als een Guilty Pleasure omschrijft. Daar komen totaal geen schuldgevoelens bij kijken.
Wanneer je uitgenodigd wordt voor de première van Fantastic Beasts omdat je op je blog en social media zoveel over Harry Potter bezig bent.
Wanneer je vervolgens tijdens die première ontdekt dat er een zwartraafje in de film voorkomt. Misschien dacht J.K.Rowling na het lezen van mijn brief “Goh, ik heb geen tijd om de vragen van haar Auteurs Vriendenboek te beantwoorden maar ik vind Hufflepuffers leuk dus laat me een zwartraafje in de tweede Fantastic Beasts schrijven.” Ja, ik besef heus wel dat die brief niet tot bij haar is gekomen de capaciteit van mijn verbeeldingsvermogen is echter extreem hoog.
Ik besef ook dat ik lieve vriendinnen heb die me blij maken door me deze screenshot te bezorgen. Super dikke merci Melisa!
Wanneer je er onbewust voor zorgt dat vriendinnen benieuwd worden naar die Harry Potter waar ik het zo vaak over heb en een zelfverzonnen woord gaan overnemen. Beginnen er bij jou ook al symptomen op te duiken Annelies?
Wanneer je bij het zien van deze notificatie spontaan denkt “Hopelijk hebben ze een snellere levertijd dan de Hogwarts-owlery.”
Wanneer je eerste reactie bij deze foto “Yes, I wand you” is . Om dan vervolgens de tekst aan te vullen tot de bekende lyrics van Cheap Trick’s hit en te beseffen dat dat nogal fout klinkt. Maar er wel de rest van de dag mee in je hoofd blijft zitten.
The Fallen Angels in Gent verkopen ze trouwens niet enkel kaartjes. Je kan er echt super leuke spulletjes vinden en de uitbaatster is echt een schat van een vrouw.
Wanneer je iedere keer wanneer deze plaatsnaam vermeld wordt (in Magic Shifts van IlonA Andrews) Buckbeak leest. Iedere keer opnieuw.
Wanneer je door je Instafeed scrollt en plots Harry’s litteken zien. Die laatste foto is trouwens van Michelle van Kersenbloesems die regelmatig prachtige natuurfoto’s post.
Leuk om te lezen 🙂 Bij mij is de fase een beetje over, maar ik blij er wel van genieten. Ik heb een Harry Potter-jas te koop, als je hem wil? En ik vind Harry Potter ook een beetje een guilty pleasure, ik werk in de literaire sector en schaam me om te zeggen dat ik HP graag lees en kijk.
Eigenlijk wel jammer hé, dat er op bepaalde genres wordt neergekeken waardoor je op de duur nog maar amper zou durven uitkomen voor wat je graag leest. Super lief trouwens van die jas maar ik vrees dat ik een paar maten groter ga nodig hebben. 😉
Ja, eigenlijk wel. Ik denk dat het ook komt omdat bv fantasy meer om het verhaal gaat en bij ‘literaire werken’ meer om de taal en de opbouw…
Het is een large, moest je iemand weten? 🙂
Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben. Er schiet me niet meteen iemand te binnen wat de jas betreft maar zodra daar verandering in komt laat ik het je weten.
Tot nu toe nog geen symptomen van potteritis hier, maar het zijn vermakelijke films, dat geef ik toe. Al heb ik wel ergens zo’n test gedaan om te zien bij welk huis ik hoor. (Oeps, heb ik dat nu echt geschreven?)
Ja maar en dan vervolgens niet zeggen in welk huis je bent terechtgekomen. Dat is wel een beetje treiteren hé. 🙂 Ik zou gokken op Ravenclaw of Hufflepuff en ben nu dus wel super benieuwd.
Goed geraden, Ravenclaw! 😉
Die h&m foto. Echt, dat moet een wand zijn zeg.
Haha, toen ik die enkele maanden terug op Facebook postte had je toch de indruk dat het tijd werd voor een bezoekje aan de dokter. Grappig dat je het ondertussen ook ziet. 🙂