Titel: Breathe
Reeks: Breathe #1
Auteur: Sarah Crossan
Uitgeverij: Greenwillow
Pagina’s: 373
Bron: eigen collectie

The world has no air. If you want to survive, you pay to breathe. But what if you can’t? And what if you think everything could be different? Three teens will leave everything they know behind in Sarah Crossan’s gripping and original dystopian teen novel of danger, longing, and glimmering hope.

Ever since the Switch, when the oxygen levels plummeted and most of humanity died, the survivors have been protected in glass domes full of manufactured air. Protected . . . or trapped? Or controlled? Alina’s a revolutionary who believes we can save the environment. Quinn’s a Premium who’s never had to worry about having enough air. His best friend, Bea, is an Auxiliary who’s never worried about anything but having enough air. When the three cross paths, they will change everything.

Mijn mening:

Deze reeks leerde ik kennen dankzij Marcia van Oog op de Toekomst. Zowel de samenvatting van het boek als de prachtige cover spraken me meteen aan maar toch duurde het nog een tijdje vooraleer ik de serie zelf heb aangeschaft. In omgekeerde volgorde dan nog vermits ik eerst het tweede deel tegenkwam op het Boekenfestijn en pas dit voorjaar het eerste deel heb besteld toen werd aangekondigd dat Sarah Crossan naar de Vlaamse YAlfest zou komen. Uiteindelijk bleek dat laatste jammer genoeg niet het geval te zijn maar het boek zelf bleek gelukkig wel heel goed mee te vallen.

Sarah Crossan wist me namelijk aangenaam te verrassen met een verhaal dat zowel meeslepend, fascinerend, intrigerend én beklijvend was. Persoonlijk vind ik dit soort verhalen beangstigender als horror omdat ze zo bizar geloofwaardig zijn. Alina, Quinn en Bea bevinden zich namelijk in een toekomstige wereld die ook onze toekomst zou kunnen worden. Een wereld waar zuurstof kostbaarder is als edelstenen en de vraag ernaar groter als het aanbod. Een wereld die tot stand kwam door overconsumptie en een steeds extremere belasting van de aarde. Goh, dat laat precies een belletje (of honderd) rinkelen.

Net het besef dat onze huidige consumptie serieuze gevolgen kan hebben en Sarah Crossans verbeelding niet zo ver gezocht is maakt dit verhaal nog indrukwekkender. Een gebrek aan zuurstof lijkt me immers heel beangstigend en de schrijfster weet de beklemmende atmosfeer onder de glazen koepel waarin Alina opgroeit goed over te brengen. Ik betrapte me er zelfs enkele keren op dat ik tijdens het lezen even heel diep durfde in te ademen om mezelf gerust te stellen. Om iets later vast te stellen dat ze op de radio Machinehead van Bush (Breathe in, Breathe out) aan het draaien waren. Ik ben echt heel, héél blij dat ik geen Auxiliary ben. Nu maar hopen dat ik het ook nooit zal worden.

Het liefdesaspect kon me minder overtuigen maar de wereld die Sarah Crossan bedacht deed dat wel. De schrijfster slaagde er echt in om me een beeld te schetsen van hoe het leven in maar ook buiten de pod er ongeveer moet uitzien en vooral ook hoe het moet aanvoelen om constant in angst te lezen voor het moment waarop je zuurstof-voorraad is uitgeput.