Titel: Vegan 100
Auteur: Gaz Oakley
Foto’s: Simon Smith & Adam Laycock
Uitgeverij: Good Cook
Bladzijden: 222p.
Prijs: 24,95€
Bron: recensieboek
Wil je graag veganistisch eten, maar weet je nog niet precies hoe je dit moet aanpakken? Met dit unieke kookboek van Gaz Oakley (van het bekende Instagram-account @avantgardevegan) gaat het absoluut lukken. Je vindt er meer dan 100 waanzinnig lekkere vegan recepten in: van heerlijke pizza’s tot sappige burgers en van zalige lasagne tot verrassend zoete taarten. Vegan 100 is het ideale kookboek voor nieuwe veganisten – maar ook voor doorgewinterde vegans die wat meer avontuur in de keuken willen zien.
Mijn mening:
Het fenomeen waarbij koks door uitgeverijen worden opgepikt via Instagram is blijkbaar nog niet aan zijn einde toe. Enkele collega’s gingen hem immers al voor maar nu kreeg ook Gaz Oakley a.k.a @avantgardevegan de kans om een aantal van zijn favoriete toprecepten te bundelen in een eigen kookboek.
Zelf kende ik deze kok nog niet maar blijkbaar heeft hij een groot aantal volgers en net daardoor leer ik nu enkele van zijn gerechten kennen via dit boek. Al snel werd duidelijk dat dit een boek zonder streken zou worden. De inleiding was bijvoorbeeld heel eenvoudig en rechttoe rechtaan. Perfect dus! Bovendien kwam ik bij zijn vegan-ingrediëntenlijst (die naar mijn mening vrij kort was) al meteen een kruidenmix tegen die ik graag gebruik (ras-el-hanout).
Daarnaast vond ik het leuk om te ontdekken dat er bij de basisrecepten een vegan-versie is terug te vinden van heel wat gerechten en vooral ingrediënten die ik zou missen indien ik vaker veganistisch zou gaan koken: mozzarella, roomkaas, melk, mayonaise, … Het nadeel is dan weer dat ze ze doordat er met verse ingrediënten wordt gewerkt niet erg lang goed blijven. De roomkaas moet je bijvoorbeeld binnen de 2 à 3 dagen verwerken. Je kan dus niet éénmaal per week een voorraad aanmaken.
Van deze basisgerechten besloot ik de Not-Ella uit te proberen. Vermits deze hazelnoot-chocoladepasta maximum vier dagen goed bleef heb ik er een deel van uitgedeeld. De hazelnootsmaak kwam goed naar voren maar het recept kwam voor mij niet in aanmerking om mijn huidge favoriet op te volgen. Misschien ligt dit aan het feit dat ik geen blender heb en de pasta in mijn keukenrobot heb klaargemaakt. Misschien probeer ik het nog wel een keer maar maal ik dan eerst de noten tot een smeuïge pasta voor ik er de overige ingrediënten aan toevoeg.
Gaz Oakley is op zoek gegaan naar een vegan versie voor zaken die hij te hard miste nadat hij op een veganistische levenstijl was overgestapt. Zo bedacht hij bijvoorbeeld een recept voor worsten, maar ook een alternatieve variant van zaken als omelet en bacon. De bereiding voor deze worsten vraagt meer tijd maar is heel duidelijk uitgelegd. Bovendien kan je het eindresultaat invriezen dus in dit geval kan je wel vooruitwerken. Je kan in dit boek zowel snelle gerechten terugvinden als echte uitpakkers waar meer tijd en energie in kruipt. Wel zijn ze stuk voor stuk verwoord in duidelijke instructies. Ze werden ingedeeld in de volgende rubrieken: Basisrecepten – Ontbijt & Brunch – Soepen – Hapjes – Burgers, Hotdogs & Wraps – Hoofdgerechten – Salades – Bijgerechten – Hemels brood – Zoete praatjes – Gezonde drankjes
Voor een heel deel van de ingrediënten moet je wel speciaal naar een biowinkel toen. Zaken als vloeibare rook of edelgistvlokken ga ik echt niet kunnen terugvinden in de plaatselijke supermarkt. Gelukkig staan er ook heel wat recepten in dit boek waarbij je vrijwel meteen aan de slag kan gaan. Zo maakte ik de Not-Ella maar ook de Pompoenpannenkoeken met ahornsiroop. Die laatste vond ik erg lekker al moet ik daar wel bij vermelden dat ik er extra pompoen aan heb toegevoegd.
De presentatie van het boek is heel mooi. Zowel de gerechten als de foto’s en lay-out zijn kleurrijk zonder dat het geheel te druk wordt. Knap hoe ze dat mooi in evenwicht hebben weten houden.
Ook de gerechten zijn mooi in evenwicht. Ik vond het als flexitariër heel fascinerend om klassiekers als Fish & Chips, Burgers, Hotdogs en Macaroni in een vegan-jasje te zien verschijnen. Gelukkig komt het pompoenseizoen nu op gang en kon ik de heerlijke pancakes uittesten. Op de Caesar Salade met groene asperges is het nog wat langer wachten.
Een tweetal jaar geleden heb ik ooit gezegd dat ik waarschijnlijk vaker vegan zou koken indien er meer veganistische versies van klassieke gerechten in kookboeken zouden staan. Dat is in dit kookboek wel degelijk het geval en net daardoor denk ik dat er wel wat gerechten uit Vegan 100 bij ons op tafel zullen belanden. Deze Salade van wilde rijst en noten kwam al aan de beurt.
Maar ook de volgende gerechten spraken me aan: Gaz’ Granola met gekarameliseerde kersen (blijkbaar zijn gedroogde kersen niet overal te vinden dus die moet ik eerst nog even zien te vinden), zijn Peperige paarse soep die aan Willy Wonka’s brein ontsproten lijkt te zijn, Aardappel-preikroketjes met relish (die je ook in de oven kan bakken), Kentucky Fried Chick’n, Japanse tofuburger, Wraps met gerookte kikkererwten en gegrilde pompoen, Bietenrisotto met gekaramelliseerde walnoten en bietenchips, Macaroni met ‘kaas’ en kokosbacon, Fish & Chips met tartaarsaus & erwtenpuree, Kokoscurry met rijst, erwten en gefrituurde bakbanaan, Marokkaanse groentepakketjes uit de oven, Polentafrietjes met kruiden & citroen, Citroen-meringuetaart, Rauwe bosvruchtencheesecake, …
Vegan 100 bevat ongetwijfeld voldoende inspiratie voor wie de veganistische keuken wil verkennen.
Oh, dat ziet er een leuk boek uit! Maar ik zie al maanden het bos door de vegan bomen niet meer, en ik ben eigenlijk ook van plan mijn kookboekencollectie te minimaliseren (ook om plaats te maken voor wat nieuwe boeken (niet-kookboeken).
Ja, je zei in Antwerpen inderdaad dat je van wat kookboeken afscheid ging nemen. Binnenkort ga ik de polentafrietjes eens een keertje testen denk ik. Ik vind het wel leuk dat je veel zaken gewoon in de oven kan bakken en geen friteuse nodig hebt.
Ja, dat is zeker waar. Wij hebben ook geen friteuse en dat scheelt een hoop viezigheid in de keuken. En als we frietjes willen gaan we wel naar de frituur (of eten we ze bij ons ouders).
We hadden er één maar die staat al jaren (minstens 7 jaar) in ons tuinhuis omdat we allebei last hebben wanneer we te vettig eten. Frietjes van het frituur zijn ondertussen alweer 2 jaar geleden denk ik en dat terwijl we echt vlakbij een frituur wonen waardoor het hier vaak erg lekker ruikt in de straat. 🙂