Titel: Zwart hart
Auteur: Joe Hill
Uitgeverij: Luitingh
Bladzijden: 352p.
Bron: bibliotheek

“Jude Coyne, hardrock-star op zijn retour, verzamelt graag. Een zestiende-eeuwse schedel met een gat erin, een driehonderd jaar oude bekentenis van een heks, een strop die in de negentiende eeuw gebruikt is om iemand mee op te hangen … Hij kan dan ook de verleiding niet weerstaan als er op een internetveiling een wel heel ongebruikelijk artikel aangeboden wordt.

Georgia, die zoveelste piepjonge groupie die bij Jude mag wonen, is ongelukkig: Jude is hard, cynisch en afstandelijk. Haar verdriet slaat om in angst wanneer – als gevolg van Judes bizarre verzamelwoede, een manipulatieve, duistere macht haar in zijn greep probeert te krijgen. Ook Jude zelf is al snel niet langer veilig: zijn laatste aanschaf is meer, veel meer dan waar voor zijn geld.”

Mijn mening:

Dit jaar doe ik voor de tweede keer mee aan de Verbeelding Book Challenge. Het verschil met vorig jaar is dat ik ditmaal ook echt op zoek ga naar boeken waarmee ik een opdracht kan afvinken en op die manier kom ik andere auteurs en onderwerpen tegen. Zwart hart is bijvoorbeeld geschreven door Joe Hill en vermits hij de zoon is van niemand minder als Stephen King kon ik alweer een puntje doorstrepen.

De laatste maanden heb ik maar heel weinig thrillers gelezen wat eigenlijk nog een extra motivatie was om dit boek te kiezen. Dat deze thriller bovennatuurlijke elementen bevat en daardoor heel duister is maakte het zelfs nog beter. Al moet ik misschien wel even vermelden dat dit verhaal veel sneller geschreven zou zijn indien Sam en Dean Winchester er een gastoptreden in hadden gekregen. Ondanks zijn voorliefde voor het duistere en paranormale heeft hoofdpersonage Jude, blijkbaar nog niet gehoord over het belang van een voorraadje zout.

Wat ik knap vond aan dit verhaal is dat Jude Coyne aan het begin een heel asociaal iemand lijkt te zijn die met niemand rekening houdt maar dat hij naarmate het boek vordert wel meer diepgang krijgt. Er dolen niet enkel geesten rond in dit verhaal, ook de karakters lijken behoorlijk op de dwaal te zijn. Alleen lijken zij beetje bij beetje wel zichzelf te ontdekken en het juiste pad te vinden.

Zwart hart bleek me veel meer te bevallen dan ik oorspronkelijk had verwacht. Bovendien was heel fijn om weer eens iets helemaal anders én in dit geval zelfs behoorlijk griezeligs te lezen.