Titel: Het meisje en de alchemist
Reeks: Everless #1
Auteur: Sara Holland
Uitgeverij: Blossom Books
Prijs: 19,99
Pagina’s: 293p.
Bron: recensieboek

“Tijd is geld. Zeker in Sempera, waar tijd in je bloed zit en omgezet kan worden naar munten. Hoe rijker je bent, hoe langer je leeft …

De familie Gerling is rijk: ze hebben tijd in overvloed door de hoge belastingen die ze eisen van de arme bevolking. En niemand haat hen meer dan Jules Ember. Toen ze klein was, woonde ze met haar vader op Everless, het landgoed van de Gerlings, maar een noodlottig ongeluk dwong hen midden in de nacht te vluchten. Als Jules erachter komt dat haar vader bijna door zijn tijd heen is, weet ze echter dat er maar een ding op zit: terugkeren naar Everless om daar te werken als diensmeisjes.

Teruggaan naar Everless brengt meer gevaar – en verleiding – met zich mee dan Jules zich ooit had kunnen voorstellen. Al gauw komt ze steeds dichter bij een bizar, eeuwenoud geheim over het landgoed en zichzelf.”

Mijn mening:

Niet alles is te koop. Echte vriendschap bijvoorbeeld, een goede gezondheid, het eeuwige leven … Wel, in onze wereld is dat zo. In die van Jules kan dat laatste net wél. Toen ik las dat het concept van dit boek gebaseerd was op het Tijd is geld – principe moest ik meteen denken aan de film In Time waarin Justin Timberlake de hoofdrol voor rekening neemt. Ik vreesde een beetje dat het boek daar heel erg op zou lijken maar dat bleek gelukkig niet waar te zijn.

Waar In Time zich afspeelt in een futuristische wereld, groeit Jules net op in een historische setting. Een wereld waarin het grootste deel van de bevolking in armoede leeft terwijl slechts een bevoorrecht groepje mensen in weelde opgroeit en dit zo vanzelfsprekend vinden dat ze hun rijkdom durven te verkwisten terwijl anderen amper kunnen overleven. Een omgeving waarin je enkel beschermt wordt tegen betaling. Een beetje zoals bij de maffia en ook hier willen ze je bloed wanneer je niet tijdig betaalt. Alleen betekent die uitdrukking hier iets helemaal anders.

Persoonlijk vond ik het wel leuk hoe je tijdens het lezen van dit boek helemaal anders naar bepaalde uitdrukkingen en termen gaat kijken. Sommige van hen krijgen zelfs een heel andere betekenis. Bloedgeld bijvoorbeeld maar ook tijdsverspilling en zelfs een beker thee als opkikkertje klinken plots helemaal anders wanneer je Jules je mee op sleeptouw neemt.

Dat gebeurde echter niet meteen. Sara Holland wist me niet van bij de eerste bladzijde vast te grijpen. Ik ging echter wel meer van het verhaal houden naarmate Jules wereld groter werd en er meer personages aan bod kwamen. Bijvoorbeeld wanneer het hoofdpersonage het kleine dorp waarin ze met haar vader leeft inruilt voor Everless. Die plek vertoont een heel groot contrast met de armoede waarin ze is opgegroeit. Hier wonen mensen die er eeuwig jong uitzien zonder dat er plastische chirurgie aan te pas komt. Mensen die genieten van het leven in plaats van te proberen overleven.

Toch blijkt het vooral het idee te zijn dat me fascineerde. Het concept dat Sara Holland in dit boek heeft uitgewerkt vond ik heel intrigerend. Het plot zelf was niet echt verrassend maar de schrijfster hanteert een vlotte schrijfstijl die bij sommige fragmenten bijna als poëtisch te omschrijven is. Ze slaagde er ook in om mijn aandacht vast te houden door een paar zijwaartse sprongen te maken.

Ik kan echter niet ontkennen dat ik ook enkele bedenkingen had tijdens het lezen. Zo vond ik het bijvoorbeeld heel vreemd dat Jules zich amper vragen stelt bij haar gave – die zeker in de wereld waarin zij leeft – niet iets is om zomaar over heen te kijken. Dat de focus in Het meisje en de alchemist niet op het romantische aspect ligt vond ik dan weer net een pluspunt.