In het begin was deze rubriek niets meer dan een opsomming van een zeven à tiental persoonlijke feiten. De laatste tijd vind ik het echter leuk om het af en toe op een andere manier te brengen. Zo stelde ik me een keertje voor à la Amélie door een aantal dingen te delen die ik wel én niet leuk vond. Een andere keer vulde ik online allemaal testjes in en deelde de resultaten vervolgens met jullie. Voor deze editie leek het me een tof idee om persoonlijke lijstjes met jullie te delen.
Dingen die ik doe waar anderen ongetwijfeld gek van worden:
Pasta breken voor ik hem in de kookpot laat vallen
Diezelfde pasta nadien met mes en vork eten
Sushi met stokjes eten maar wanneer mijn vingers verkrampen en het niet meer wil lukken die stokjes gewoon als een soort sushi-spies hanteren.
Werkpuntjes:
Het geloven/accepteren van complimenten (niet uit ondankbaarheid maar doordat ik mezelf niet zo super vind).
Dat lage zelfvertrouwen een beetje opkrikken.
Mezelf niet langer schuldig voelen over dingen die ik zelf niet in de hand heb.
Dingen die ik als kind al leuk vond én nu nog steeds wil:
Forever Friends beeldjes
Een sterrenprojector voor op het plafond van de slaapkamer
Briefpapier (ik was dan ook blij als een kind toen ik onlangs in een winkel onverwacht lief briefpapier zag liggen)
Zaken waar ik iedere keer / nog steeds naar uitkijk:
een midweek Centerparcs
eerste kerstkaarten die toekomen
een terras zodat ik wat vaker buiten kan lezen én bij het kuisen van de ramen niet het gevoel heb dat ik een circusartieste ben
offline ontmoetingen met mensen die ik online heb leren kennen
Bedenkingen:
Na het zien van Talitha’s R2D2 popcorn-machine –> Stel je voor dat R2D2 in de films na elke reeks biebjes of projectie een popcorn lanceert
Sommige mensen hebben gewoon langere dagen als ik. Dat moet wel. Die mensen krijgen twaalf uur extra of zo. Anders zie ik echt niet in hoe ze zoveel meer gedaan kunnen krijgen en dat alles combineren met een voltijdse job, huishouden én kinderen. Dat of ze hebben een time-turner in hun bezit, kunnen de tijd bevriezen of hebben een andere manier gevonden om de tijd te manipuleren.
Tijdens een inwendig onderzoek moet ik steeds aan die cartoonserie rond het menselijk lichaam denken. Als ze van al mijn medisch beeldmateriaal een compilatie maken kunnen ze daar een vervolg op uitbrengen … Zo werkt je lichaam niet!
Waarom lukte het me zoveel jaren terug wel om 16 kilo af te vallen door mezelf vanalles te ontzeggen terwijl ik er nu amper in slaag om enkele dagen niets te zondigen? (oftewel: waar is mijn karakter heen?)
Meer boeken kopen terwijl je je tbr wil laten zaken is dat zoiets als meer bloggers gaan volgen terwijl je nu je blogfeed al maar amper kan bijlezen?
Zotte dingen die ik onbewust wel eens durf zeggen (soms gewoon in mijn gedachten – gelukkig maar!) :
Tsjakaaa!
Poteeto … potatoo
Oopsy Daisy
Shi -ps
1,2,3,4,5,6,7,8 and back (en opnieuw, en opnieuw, en waarom ben ik dit in hemelsnaam aan het denken/zeggen?)
1, 2, 3, 4 … een hoedje, een hoedje, 1,2,3,4 … een hoedje van papier (het liedje dat mijn vake voor zijn kleinzoon aan het zingen was blijft blijkbaar goed hangen)
“There will be no white flag above my door
I’m in love and always will be” – White Flag van Dido –> geen flauw idee waar dat plots vandaan kwam maar ongeveer een maand terug heb ik daar een hele week mee in mijn hoofd gezeten.
de melodie van Mundiya tu bachke (van Punjabi MC) – gelukkig ben ik dan meestal alleen thuis want dansen op een melodie die jij als enige hoort ziet er behoorlijk vreemd uit.
de Oewie oewie oewie aan het begin van Firestarter van The Prodigy
…
Maar verder gaat het goed met mij hoor. 😉
Desondanks zou ik het heel geruststellend vinden mochten jullie jezelf ook soms betrappen op van die vreemde uitspraken/gedachten. Dus voel je vrij om die achter te laten in de reacties.
Dan zou je de conversaties met mijn dochter moeten horen, haha!
En ja, die TBR zakt hier ook echt niet, idem voor de blogfeed…
Misschien kan je daar een podcast van samenstellen. Dan kan ik jullie conversaties echt beluisteren. 😉 Anderhalve dag terug stond mijn blogfeed even op nul en dat was een heel fijn gevoel. Maar ondertussen staan er al weer een hele hoop nieuwe blogposts te wachten om gelezen te worden. Mijn tbr is een beetje zoals mijn gewicht in die mate dat hij makkelijker stijgt dan zakt.
Ik denk dat onze karakters samen op uitstap zijn… Hier lukt het ook maar niet om iets af te vallen.
En oh, die serie over het menselijk lichaam! Ik ga eens opzoeken of daar online fragmenten van te vinden zijn, want dat is superlang geleden (en als mijn ouders het nog hebben, is het sowieso op videocassettes 🙂 ). Al duim ik vooral dat je lichaam nu eindelijk eens door gaat krijgen hoe het wél moet werken!
Die serie moet blijkbaar indruk hebben gemaakt toen ik nog een kind was want ik heb daar echt herinneringen aan. Vooral aan een aflevering waarin de fases van een genezende wond werden uitgelegd.
Ik ben een aantal jaar geleden 25 kg afgevallen en dat is tijdens en na mijn zwangerschap er weer aangekomen, plus nog wat extra’s. Het lukt mij nu ook niet terwijl het mij toen op een half jaar/drie kwart jaar lukte. Het is zo gek. Het zal aan de ouderdom liggen ofzo haha.
Zot hé! Misschien slaag ik er ooit nog wel eens in om mezelf te herpakken. Maar voorlopig ben ik nog iets te goed in mezelf troosten met iets lekkers. Mocht het nu mogelijk zijn om af te vallen door een leesmarathon dan is er nog hoop voor me. 😉
Noooo nu heb ik White Flag in mijn hoofd.. merci he Liesbet! 😉 ik zal je overigens blijven overspoelen met welgemeende complimenten net zo lang tot je ze leert te accepteren. Behalve vandaag, want nu heb ik dat verschrikkelijke lied in mijn hoofd :p
Hahaha, wees blij dat het dat nummer is. Ik heb dankzij een mede-blogster een tweetal dagen met een stom nummer in mijn hoofd gezeten. Maar ik ga het je niet aandoen om de titel hier te vermelden want dan heb jij het misschien ook zitten.
Haha dat liedje van Punjabi MC vond ik vroeger echt geweldig en elke keer als ik het hoor moet ik ook een (inwendig) dansje doen 😀
Echt hé! Het zou wel grappig zijn moesten we onze dansjes niet inwendig doen. Dat zou waarschijnlijk grappige blikken opleveren. Zeker wanneer ze dat liedje in de supermarkt draaien. 😉
Ik ging net hetzelfde zeggen als Le petit requin. Ik denk dat onze karakters samen op reis zijn. Toch opvallend hoe we 10 jaar geleden allebei ongeveer evenveel afvielen en nu met hetzelfde probleem worstelen. Misschien moeten we het inderdaad op de ouderdom steken zoals Annemieke suggereert.
En ik prijs me nog altijd heel gelukkig met zo’n supervriendin als jij! Dit compliment moet je zeker accepteren!
Ja hoor, het ligt aan onze leeftijd. Aan gezellige, lekkere afspraakjes gaat het alleszins niet liggen. 😉 Ik kijk er trouwens weer volop naar uit om je binnenkort terug te zien.
Haha leuke weetjes. Ik heb soms echt de mafste dingen in m’n hoofd. Helemaal niet gek dus 😉
Wat een opluchting! 🙂
De meest rare liedjes van vroeger poppen zomaar opeens in mijn hoofd op en dan neurie ik ze of ik zing ze…. mensen kijken je dan altijd heel vreemd aan! Natuurlijk is mijn hoofd nu blanco terwijl ik een voorbeeld probeer te bedenken maar ongetwijfeld sta ik zo achter het fornuis en plopt er weer iets geks op!
Haha, dat geloof ik zo. Ik ben nu je reactie aan het beantwoorden terwijl ik aan het meeschudden ben op Wegue Wegue. Alleen staat er hier helemaal geen muziek op. 🙂
En die werkpuntjes zijn heel herkenbaar!
Jammer dat het echt werkpunten lijken te blijven. Wie weet lukt het me ooit wel zonder mezelf er steeds aan te moeten herinneren.
Leuke weetjes over jezelf! Ik breek de pasta ook altijd voordat ik deze in de pan doe, is handiger met het roeren en de gaartijd vind ik 🙂