Titel: The little bookshop on the seine
Reeks: The Little Paris Collection #1
Auteur: Rebecca Raisin
Uitgeverij: Harlequin
Bladzijden: 300p.
Bron: eigen collectie

“Sarah Smith has been offered the chance to exchange bookshops with a Parisian friend for six months. Saying yes is a no-brainer – after all, who would turn down a trip to Paris?

Even if it does mean leaving her irresistible boyfriend behind! Sarah’s sure she’s in for the holiday of a lifetime – days spent surrounded by novels in a gorgeous bookshop and the chance to watch the snow fall on the Champs-Elysées.

But will her dream come true or will Sarah realise that a fairytale Christmas in the city of love isn’t quite as rosy in reality …”

Mijn mening:

Een boek over een boekenwinkel in Parijs én dan ook nog eens terwijl het sneeuwt en rondstruinen tussen de boeken of er mee wegduiken onder een fleecedeken de leukste activiteit ter wereld lijkt … Tja, zodra ik dit boek zag liggen bij een Kringloopwinkel was ik verkocht. Ik las het boek in een heel koude winterse periode, ingepakt onder mijn favoriete deken én met een beker heerlijke thee binnen handbereik. Alleen bleek The Little bookshop on the Seine vervolgens een nogal dubbel gevoel bij me op te roepen. Het was immers totaal niet wat ik ervan had verwacht én dat vond ik heel jammer.

Ik keek immers uit naar de charmes van een oud winkeltje dat volgeladen is met stapels en stapels boeken. Interessante personages die over hun favoriete boeken spraken, leuke collega’s die ervoor zorgden dat de sfeer nog beter werd en hun klanten tips gaven, … Kortom, ik hoopte te verdwalen in een gezellige boekenwinkel én heel veel herkenning te ontdekken doorheen het verhaal.

Dit boekje bleek echter eerder het tegenovergestelde te doen. Zo omschreef Rebecca Raisin het winkeltje in Parijs het grootste deel van de tijd als een plek waar je dagelijks aan moet ontsnappen indien je gelukkig wil zijn en focust het hoofdpersonage Sarah zich erg lang op de elitaire houding die de Parijsenaars volgens haar hebben. Dat ze hun beste adresjes geheim willen houden, dat ze bepaalde producten niet willen verkopen aan toeristen of buitenlanders, dat ze zich beter lijken te voelen dan niet-landgenoten, … De schrijfster benadrukte grotendeels allerlei negatieve zaken ipv het positieve. Op zich mag dat uiteraard maar als je dan vervolgens aan het einde wil afsluiten met een happy end dan voelt dat serieus geforceerd aan.

Bovendien heb ik het dan nog niet over de geloofwaardigheid van het verhaal gehad. Het lijkt me immers vrij ongeloofwaardig dat je plots nog maar amper contact hebt met je beste vriendinnen zodra je in het buitenland bent. Al helemaal vermits we over verschillende online kanalen beschikken op dat contact te onderhouden. Ik kan me ook maar heel moeilijk indenken dat een eigenaresse van een winkel, die heel precies is wat het runnen van haar zaak betreft, die zomaar uit handen geeft aan iemand die ze nog nooit in het echt heeft ontmoet. Bovendien deed ze dat dan ook nog eens zonder duidelijke instructies en heeft ze nadien wel het lef om commentaar te geven wanneer er iets misloopt. Laat me het er dus maar op houden dat het boek niet altijd even geloofwaardig was.

“I wanted that … that feeling of being wholly alive, surrounded by likeminded souls. Bibliophiles who re-read a book because it was so damn good – it had become a friend, one who turned to for comfort. The intimacy, the quiet, where words washed over you and made you smile again.”

Wat ik wel leuk vond waren sommige herkenbare quotes als deze en de indeling van de boekwinkel. Er was immers een blue room – een grapje van de verkopers naar aanleiding van alle klanten die op zoek waren naar een blauw boek waarvan ze zich de titel niet meer konden herinneren. Dat was het echter wel zo’n beetje. The little bookshop on the Seine bleek jammer genoeg vrij ontgoochelend te zijn.