Today is the day! Wanneer deze blogpost verschijnt zit ik helemaal ingepakt klaar tot mijn tante en mijn nicht me ophalen om richting Brussel te vertrekken waar we vervolgens de trein naar Londen nemen. Ik heb er achttien jaar op moeten wachten maar eindelijk is het dan toch zover. Alleen al qua vervoer is het een immens verschil. De vorige keer moesten we immers belachelijk vroeg opstaan om per auto-trein-boot-trein-tram vele uren later op onze bestemming aan te komen. Er zijn ongetwijfeld nog wel wat andere zaken veranderd in die achttien jaar tijd en ik heb er echt zin in om Londen te herontdekken. Dat laatste hadden jullie ondertussen waarschijnlijk wel door.

Zo kijk ik er enorm naar uit om een aantal adresjes uit te proberen. Ik hoop bijvoorbeeld bij de Shake Shack te geraken want dankzij Talitha weet ik dat ze daar ondermeer een Red Velvet Shake verkopen én dat klinkt wel heel fascinerend. Bovendien wil ik dit keer het bakken wel eens aan een ander overlaten en ter plekke iets uitkiezen uit het grote aanbod van de Hummingbird Bakery.

Wat je ongetwijfeld binnenkort in mijn verslag zal zien opduiken zijn boeken. Ik heb mezelf overtuigd dat ik me dit keer niet te hard moet focussen op mijn boekenbudget. Na zo’n lange wachttijd mag ik dat wel even naast me neerleggen wanneer ik boeken tegenkom die ik graag mee naar huis wil nemen.

Toch heb ik ook enkele bedenkingen en ben ik lichtjes ongerust over bepaalde zaken …

• Als vooruitziende vrouw heb ik er alvast voor gezorgd dat er de week na onze citytrip niets op de planning staat. Ik vrees een beetje dat dat niet voldoende is en dat ik misschien wel drie (of meer) weken Petrificus Totalus zal zijn.
• Ondanks al mijn medische attesten heb ik toch nog steeds schrik dat ze bij de douane gaan denken dat ik naar Londen trek om een lucratief zaakje op te starten. Ik zou er alleszins niet van schrikken mochten ze daar denken dat die 25 pillen per dag niet uitsluitend voor eigen gebruik zijn.
• Misschien werkt die ‘Accio Books’-spreuk – net nu ik mezelf overtuigd heb dat ik er een aantal mag adopteren – niet en vind ik  geen toffe boeken.
• Of net veel te veel! Nu ja, zolang ik Hermione’s handige tasje én de inhoud van Harry’s kluis mag lenen bestaan teveel nieuwe boeken natuurlijk niet.
• Die What happens in Vegas stays in Vegas … zou dat ook tellen voor Londen maar dan met de calorieën van lekkere  shakes en gebakjes? Indien dit niet het geval is zou ik dan gewoon een Avada Kadavra kunnen uitspreken over dat extra gewicht vooraleer ik op de trein stap?
• Om in herhaling te vallen wanneer ik iets geweldigs vind en het dan niet durf kopen omdat het nogal kostelijk is om er vervolgens wreed veel spijt van te hebben. (Story of my life)
• Manlief en ik zijn ondertussen 18 jaar samen en op enkele ziekenhuisopnames na waarbij ik hem wel nog steeds elke dag zag is dit de eerste keer dat we elkaar enkele dagen moeten missen. Dat klinkt misschien heel onnozel maar ik denk dat het heel vreemd gaat aanvoelen zo zonder hem.
• Dankzij mijn broertje is manlief terug naar “Allo Allo” beginnen kijken en ik ben iemand die heel snel onbewust accenten overneemt dus ik vrees een beetje dat ik daar zonder het te beseffen mensen ga aanspreken met ‘Gutmeurning’ of iets dergelijks.

Laten we dus maar hopen dat alles vlot verloopt en dat het enige extra gewicht dat we terug mee naar huis nemen uit nieuw leesvoer en leuke fandom-spulletjes bestaat.