Titel: Soulless
Reeks: Alexia Tarabotti #1
Auteur: Gail Carriger
Uitgeverij: Orbit Books
Bladzijden: 291p.
Bron: eigen collectie

“Alexia Tarabotti is labouring under a great many social tribulations.

First, she has no soul. Second, she’s a spinster whose father is both Italian and dead. Third, she was rudely attacked by a vampire, breaking all standards of social etiquette.

Where to go from there? From bad to worse apparently, for Alexia accidently kills the vampire – and then the appalling Lord Maccon (loud, messy, gorgeous and werewolf) is sent by Queen Victoria to investigate.

With unexpected vampires appearing and expected vampires disappearing, everyone seems to believe Alexia is responsible. Can she figure out what is actually happening to London’s High society? Will her soulless ability to negate supernatural powers prove useful or just plain embarrassing? Finally, who is the real enemy, and do they have treacle tart?”

Mijn mening:

Urban Fantasy én steampunk? Count me in! Maar goed ook trouwens want wat heb ik genoten van dit boek. Van alles aan dit boek durf ik zelfs te zeggen. De duistere sfeer in combinatie met etiquette en bals die aan Jane Austen doen denken maar ook het feit dat het verhaal zich in Londen afspeelt. Een historisch Londen, ondergedomeld in een Steampunk-atmosfeer en bewoond door zowel mensen als weerwolven en vampieren. Voeg daar nog een mondig personage aan toe dat – spijtig genoeg voor haar – in de foute eeuw ter wereld kwam en je krijgt een héél leuk boek.

Alexia Tarabotti is steeds het vijfde wiel aan de wagen (nu ja, de koets) als oude vrijster. Daarnaast is ze een liefhebber van taart, oh ja én zielloos. Als hoofdpersonage wist ze me meteen voor zich te winnen. De wereld is duidelijk nog niet klaar voor Alexia en haar familie die heel ondermijnend is voor haar zelfbeeld is even verstikkend als een strakzittend corset. Gelukkig laat ze zich niet onderdrukken.

Een moord zorgt ervoor dat ze de verplichte balbezoeken even achter zich kan laten en zich op veel interessantere zaken kan focussen. Het mysterie van verdwijnende vampiers, ontmoetingen met kleurrijke personages als Lord Akeldama of het provoceren van Lord Maccon die samen met zijn assistent Lyall de moordzaak onderzoekt. Vooral dat laatste zorgt voor grappige situaties. Hoffelijk zijn is immers niet het sterkste punt van Lord Maccon en Alexia er net heel goed in is om de grenzen van etiquette-regels op te zoeken en uit te dokteren waar ze mee kan wegkomen. Bovendien heeft ze heel veel geduld wanneer het haar uitkomt …

“She filed the image away as an excellent and insulting question to ask the earl at an utterly inappropriate future moment.”

Dit boek bevat echt zoveel zaken om van te houden. Het duistere aspect deed me af en toe aan de serie Penny Dreadul denken maar dat werd dan weer gecompenseerd met personages als Lord Akeldama die er duidelijk tussen uit springt en de gevatheid van Alexia die flirt met de regels van fatsoen én misschien ook een klein beetje met Lord Maccon.