Titel: De Graces
Auteur: Laure Eve
Uitgeverij: Best of YA
Bladzijden: 271p.
Bron: eigen collectie

“Iedereen zei dat de Graces heksen waren. Ze bewogen zich als gladde vissen door de gangen, met rimpelingen in hun kielzog. Ze hadden vrienden, maar eigenlijk ook weer niet. Zo nu en dan gingen ze met iemand om en eigenden zich diegene dan een tijdje toe. Meestal bleek het ook maar bij een tijdje, alsof ze voortdurend wachten tot zich een leuker iemand aandiende. Ik hoefde alleen maar een manier te vinden om hun te laten zien dat ik degene was op wie ze al die tijd hadden gewacht.

Zoals iedereen in het dorp, is River Page geobsedeerd door de Graces. Ze voelt zich aangetrokken tot het ongrijpbare, knappe drietal, en ze gelooft het gerucht dat ze magie kunnen gebruiken maar al te graag. Maar zijn ze echt wie ze lijken? En zijn ze misschien wel gevaarlijker dan ze zich voordoen?”

Mijn mening:

De omslag van dit boek sprak me meteen aan. Hier was duidelijk sprake van coverlove. Ook de samenvatting had hetzelfde effect. Boeken waarin heksen voorkomen kunnen al snel mijn aandacht trekken. De inhoud zelf? Wel, ik weet nog steeds niet goed wat ik van dit boek moet denken en het is ondertussen al een hele tijd geleden sinds ik het las.

Tijdens het lezen kwam ik al snel tot de vaststelling dat het boek me vooral aan andere verhalen deed denken. De sfeer van het boek en het verlangen van het hoofdpersonage om er bij te horen herinnerden me aan The Craft, het huis waarin de Graces wonen deed me aan Charmed denken en nadat ik het boek besprak met een vriendin zag ik dankzij haar ook enkele overeenkomsten tussen dit boek en Betoverd (Beautiful Creatures).

Het einde vond ik ergens wel ok vermits daar werd afgeweken van de verhalen waarmee ik het boek eerder vergelijk. Mocht dit niet het geval zijn geweest dan had het ‘dit heb ik al eerder gevoel’- te veel overheerst.

Het grootste nadeel voor mij persoonlijk was dat ik maar moeilijk kon meeleven met het hoofdpersonage doordat zij zichzelf de hele tijd anders voordoet. Al van in het prille begin. Je volgt het verhaal namelijk vanuit haar perspectief en merkt al meteen dat ze van bij het eerste hoofdstuk toneel speelt. Waardoor ze mij als lezer jammer genoeg niet voor zich kon winnen.