Titel: Faery Tales
Auteur: Carol Ann Duffy
Uitgeverij: Faber & Faber
Bladzijden: 353p.
Bron: eigen collectie

“Discover faraway lands of wicked witches, evil monsters and brave heroines in Poet Laureate Carol Ann Duffy’s stunning collection of faery tales. Including retellings of ‘Hansel and Gretel’, ‘Snow White’ and ‘The Pied Piper of Hamelin’, as well as new stories of her own, this book will make you think again about once upon a time …”

Mijn mening:

De prachtige cover van dit boek was de reden dat ik dit boek in de winkel uit het rek nam. Die mooie kleurencombinatie én het iets wat duistere dat het uitstraalde sprak me meteen aan. Zowel die cover als de zwart/wit illustraties van Tomislav Tomic en de geïllustreerde beginletters van elk nieuw verhaal zorgen er samen voor dat het boek echt de uitstraling van een sprookjesbundel heeft.

Zoals de flaptekst al aangeeft bevat het boek bekende sprookjes als Assepoester, de Bremer Stadsmuzikanten, De rattenvanger van Hamelen, … maar evengoed nieuwe verhalen. Sommige van hen zijn het best te omschrijven als woordspelingen, anderen als raadsels en een enkel las als een grapje. Een van deze verhalen draagt de titel Nine Words, de bundel zelf bevat in totaal echter 43 sprookjes.

Enkele zijn wat gruwelijker dan de Disney-variant maar vrijwel elk van hen heeft een niet te negeren duidelijk moraliserende boodschap waarbij de onschuldigen en vriendelijke personages beloond worden en bedriegers een serieuze straf krijgen of worden gedood. Ok, de straf is duidelijk niet altijd evenredig aan de overtreding en eigenlijk zijn de overlevenden ook niet altijd even voorbeeldig maar dat maakt de verhalen waarschijnlijk net geloofwaardig vermits het echte leven ook niet altijd even rechtvaardig is

Waarschuwingen, wijze lessen, raadsels, humor (hoe bizar ook), … de verhalen in dit boek zijn nooit erg lang en vrij gevarieerd waardoor het aangenaam lezen is. Al viel het me wel op dat sommige verhalen wel wat op elkaar lijken. Wat waarschijnlijk te verklaren is doordat sprookjes vaak mondeling werden doorgegeven en dus ook al snel werden aangepast of gebaseerd waren op andere vertelsels. The Girl and the North Wind en The Magic Table, the Gold-Donkey and the Cudgel in the Sack zijn twee van die sprookjes die veel gelijkenissen vertonen.

Twee dingen vielen me heel erg op. Zo is het heel opvallend hoe gedateerd het rollenpatroon in sprookjes is en hoeveel foute stereotypes ze bevatten. Stiefmoeders worden bijvoorbeeld altijd als slechterik omschreven. Iets anders viel me pas op toen ik tijdens het schrijven van deze recensie iets wilde opzoeken en merkte dat de aangegeven pagina’s bij de index niet kloppen. Daar liep duidelijk iets mis.