Titel: My kind of wonderful
Reeks: Ceder Ridge #2
Auteur: Jill Shalvis
Uitgeverij: Headline Eternal
Bladzijden: 343p.
Bron: eigen collectie
“Now that artist Bailey is finally healthy for the first time in forever, she’s living life to the full. First on her wishlist is skiing in the Rockies – at least it will be if she can get down the mountain in one piece …
Luckily, a ski patrolling Prince Charming comes to Bailey’s aid. Learning that her mysterious rescuer, Hudson Kincaid, is also the subject of the mural she’s been commissioned to paint in Cedar Ridge, Bailey is intrigued.
As she uncovers the real man behind Hudson’s strong, silent façade, Bailey begins to realise that the life of adventure she has always dreamed of could be closer to home than she ever imagined.”
Mijn mening:
Of je nu ziek in de zetel ligt en wat afleiding kan gebruiken of na een drukke dag even die eindelozen klusjeslijst wil vergeten … deze schrijfster slaagt er bij mij telkens in om mijn gedachten even een halt toe te roepen. Ook dit keer was dat niet anders. Ik vond het heel fijn om door middel van dit boek terug te keren naar de Kincaids. Een familie waar geplaag een onmisbaar element lijkt te zijn maar tegelijkertijd ook een waar de familieleden klaar staan voor de anderen en opkomen voor elkaar wanneer het nodig is.
Het enige nadeel van de boeken van Jill Shalvis is dat ik ze eigenlijk niet meer in het openbaar durf te lezen vermits ze me regelmatig aan het lachen brengt. In My Kind of Wonderful kwam dat vaak door het geplaag van de familie maar ook doordat beide hoofdpersonages erg koppig zijn – een koppigheid die Bailey waarschijnlijk in leven hield maar die ook voor grappige situaties en gesprekken zorgt.
Bailey zelf sprak me ook erg aan omdat ze ondanks al haar medische tegenslagen heel optimistisch en gedreven is. Ze is vastbesloten om alles uit het leven te halen en laat zich niet uit evenwicht brengen door tegenslagen. Ik moest ook meermaals glimlachen wanneer ze weer eens een vraag verkeerd interpreteerde want tja, … dat heb ik dus zelf ook vaak voor. Eigenlijk vind ik in ieder personage van deze schrijfster wel iets van mezelf terug en dat zorgt er natuurlijk voor dat ik nog sneller met de karakters ga meeleven.
Prince Charming is geen man van veel woorden en lijkt daardoor wat anderen betreft waarschijnlijk minder charming. De stilte tussen hen beide voelde echter goed aan. Geloofwaardig. Van de idiote stoten die skitoeristen uithalen in Cedar Ridge hoop je eigenlijk dat ze aan Jill Shalvis haar fantasie ontsproten zijn maar ik vermoed echter dat de schrijfster vooral veel inspiratie uit de werkelijkheid heeft gehaald. Ik zie haar echt voor me terwijl ze krantenartikels uit hun regio leest en denkt ‘Gekken, jullie idiote stunt komt sowieso in één van mijn boeken terecht. Misschien ben ik wel degene die teveel fantasie heeft.
De onvoorwaardelijke liefde voor zijn moeder (en vice versa), haar doorzettingsvermogen en de loyaliteit van de broers waren dan weer elementen die ook dit boek hartverwarmend én 100% feelgoed maakten.
Nu maar hopen dat ik evenveel van Animal Magnetism ga houden want dat is het volgende Jill Shalvis boek dat ik ga lezen.