Titel: Wintersong
Auteur: S.Jae-Jones
Uitgeverij: Titan Books
Bladzijden: 508p.
Bron: eigen collectie

All her life, Liesl had heard tales of the beautiful, dangerous Goblin King. They’ve enraptured her spirit and inspired her musical compositions. Now eighteen, Liesl can’t help but feel that her musical dreams and childhood fantasies are slipping away.

But when her sister is taken by the Goblin King, Liesl must journey to the Underground to save her. Drawn to the strange, captivating world she finds – and the mysterious man who rules it – she soon faces an impossible decision. With time and the old laws working against her, Liesl must discover who she truly is before her fate is sealed.

Mijn mening:

Het lijkt wel alsof er de laatste jaren steeds meer boeken met prachtige covers verschijnen. Wintersong is één van hen. Het boek stond al even te pronken in de kast én nu was het eindelijk zover. Tijd om het boek te lezen en te ontdekken of er achter die prachtige kaft ook een mooi verhaal schuilgaat.

Het rustige tempo van het boek sloot er wat mij betreft wel mooi bij aan. Dat leek echt perfect op zijn plaats te zijn. Tijdens het introductiegedeelte aan het begin moest ik er een beetje inkomen maar zodra Liesl in de fascinerende onderwereld terechtkomt waar de Goblin King leeft werd het boek steeds fascinerender.

Die donkere onderwereld komt echt tot leven dankzij de omschrijvingen van S.Jae-Jones en het is een wereld waarin achter elk hoekje een verrassing lijkt te rusten. Een labyrinth dat meer en meer groeit naarmate Liesl op verkenning uitgaat.

Ik vond het prachtig hoe muziek doorheen het verhaal verweven is. Van in het begin speelt muziek een grote rol en die lijkt alleen maar te groeien naarmate het verhaal vordert en de personages zich ontwikkelen. De manier waarop Liesl over inspiratie lijkt te vinden voor haar muziek maar het toch in de eerste plaats emoties zijn die haar drang naar composeren lijken aan te wakkeren. Wintersong zelf leest met momenten ook echt als een hypnotiserend, bezwerend lied.

Daarnaast vond ik het ook mooi hoe sommige personages in het begin vrij oppervlakkig lijken maar geleidelijk aan wel meer diepgang tonen. Ik hield er ook van dat Liesl niet wordt afgebeeld als een voorbeeld van perfectie maar als een persoon met gevoelens en twijfels. Dat je beetje bij beetje meer glimpsen opvangt van de man achter het Goblin King-masker.

Wintersong voelde voor mij persoonlijk niet echt aan als een Young Adult verhaal maar als een mooie combinatie van hervertelling, fantasy en romantiek waarin opoffering, liefde en vertrouwen belangrijke ingrediënten zijn. S.Jae-Jones slaagde er bovendien ook in om een einde te schrijven dat goed aanvoelt ook al word je er immens triest van.