Titel: Rechtvaardig vermoord
Reeks: Eve Dallas #11
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 15€
Pagina’s: 351p.

“In een stripclub in een chique buitenwijk wordt het lijk van een politieagent gevonden. Tijdens het onderzoek komt Eve Dallas terecht bij nachtclub Purgatory, waar iedereen één kans krijgt tot boetedoening voordat het laatste oordeel wordt geveld. Je meest intieme zonden bepalen je lot. Hier dreigen de diepste geheimen van één politieagent onschuldige slachtoffers te maken.

De zaak brengt Eve in een lastig pakket. Het onderzoek legt naast criminele activiteiten ook corruptie binnen de politie bloot, en daardoor wordt zowel haar reputatie als haar leven in gevaar gebracht. Wat het allemaal nog erger maakt is dat Purgatory onderdeel is van het zakenimperium van Eve’s echtgenoot, Roarke. De gebeurtenissen dringen hun privéleven binnen en dat zorgt voor nog meer vuurwerk binnen het toch al stormachtige huwelijk.”

Mijn mening:

Net wanneer Eve zich voorneemt om haar werk achter zich te laten wanneer ze ’s avonds terug naar huis keert worden haar plannen verstoord door een moordzaak in één van Roarke’s gebouwen. Tja, werk en privé gescheiden houden is vrijwel onmogelijk wanneer je partner grootgrondbezitter is en schijnbaar overal wel iets in de pap te brokken heeft.

Deze serie bevat dezelfde meeslependheid die je ook bij Nora Roberts terugvindt maar dan met een veel vinnigere pen geschreven. Duister, grimmig … zonder het zeemzoete dat in sommige van haar andere boeken net iets te veel aanwezig is. Ik hou dan ook nog meer van deze boekenreeks die de bekende schrijfster onder het pseudoniem J.D.Robb schrijft.

De onbeholpenheid van Eve bij sociale contacten blijft één van haar werkpunten. Ze heeft er ondertussen meer oog voor maar de onbeholpenheid en directe replieken blijven aanwezig. Maar goed ook vermits deze haar voor een groot deel vormen. Gelukkig weet ze deze karaktertrekken wel ruimschoots te compenseren door haar gedrevenheid en het feit dat ze er elke keer opnieuw voor kiest om het juiste te doen ongeacht de situaties waarin deze keuzes haar doen belanden.

Ik blijf het knap vinden hoe Roarke en Eve elk op hun eigen manier zijn opgeklauterd uit een diep dal. Hoe ze verschillend zijn maar tegelijk ook zoveel overeenkomsten hebben. Eigenlijk blijven de contrasten in Eve’s wereld me sowieso fascineren. De duistere locaties waar ze terechtkomt door haar werk ten opzichte van de luxueuze plek die haar thuisbasis vormt. Maar ook de personages onderling. De flamboyante Mavis, de stijve Summerset, de correcte Peabody, …

Wat haar zo’n goede politieagente maakt naast haar gedrevenheid om voor de slachtoffers van haar moordzaken de waarheid aan het licht te brengen is het feit dat ze zich perfect kan inleven in de gruwelheden van een moordenaar. Ze lijkt in een trance als profiler te werk te gaan en ziet wat er gebeurd is zo voor zich op basis van de crime-scene en achtergebleven bewijsstukken. Het lijkt erop dat ze iedereen kan doorgronden hoe gestoord hun geest ook is. Dat ik dat zelf ook perfect leek te kunnen veranderde niets aan mijn leesplezier.

Daarnaast vind ik het ook geweldig bij deze boeken dat het hoofdpersonage geen ridder op het witte paard nodig heeft om haar te redden. Ze is echt perfect in staat om zichzelf niet in het nauw te laten drijven. Dat ze desondanks toch een ridder achter zich heeft staan die er alles voor over heeft om haar geen kwaad te laten overkomen maar haar tegelijkertijd ook de ruimte geeft om zichzelf te zijn maakt het zelfs nog mooier.

Ook dit keer wist J.D.Robb me binnen de kortste keren mee op sleeptouw te nemen in dit verhaal met een vlot én vrij hoog tempo en geloofwaardige personages die ondertussen heel vertrouwd aanvoelen.