Titel: Eens gegeven
Auteur: Charlotte de Monchy
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 15€
Pagina’s: 334p.
Bron: recensieboek

In Felines leven is er ruimte voor verbetering: ze woont antikraak in een krakkemikkig voormalig hotel, samen met een zeer diverse verzameling huisgenoten op wie ze zeer gesteld is maar die geen van allen geld hebben om iets aan hun huisvesting te verbeteren. Op papier heeft Feline haar droombaan: kunsttaxateur bij de Amsterdamsche Veiling. Helaas geeft haar baas alle interessante klussen aan zijn zoon en laat hij de slaapverwekkende taken aan Feline over.

Als Feline een keer iets voor haar baas moet ophalen, eindigt dat uitstapje geheel onverwachts in een wilde nacht met ene Teun, die werkt als bankier in de Londense City. Het kitscherige schilderijtje dat hij haar ten afscheid voor de grap cadeau geeft, blijkt een tweede, veel waardevoller schilderij te verbergen: een onontdekte Breitner, iets wat Teun duidelijk niet wist. Als ze het verkoopt, kan Feline het geld héél goed gebruiken om het huis op te knappen. En ze ziet Teun toch nooit meer, dat weet ze zeker. Tot een Engelse zakenbank de Amsterdamsche Veiling inhuurt om een kunstcollectie samen te stellen. En de bankier die het project leidt, wil alleen werken met Feline …

Mijn mening:

Eens gegeven bleek een heerlijk luchtig boek voor tussendoor te zijn. Vlot geschreven, ontspannend, fijn en grappig. Ik vond het mooi dat vriendschap centraal staat in Feline’s verhaal. Ook de bijzondere woonplek die haar thuis vormt en het feit dat verschillende generaties samen wonen onder hetzelfde dag vond ik leuk.

Het gekibbel/geplaag tussen Evi en Bruno die hierdoor in het begin van het verhaal als broer en zus lijken te zijn, de gesprekken tussen Teun en Feline, de ergernissen zodra Mathis in beeld komt, de directheid tussen Feline en Evi, … De personages leken geloofwaardig. Hun keuzes vond ik af en toe bedenkelijk maar ik geloofde hen wel. Dat alle personages aan het einde van het boek plots helemaal bijdraaien én sommige plots zelfs een heel ander karakter lijken te ontwikkelen vond ik dan weer iets minder geloofwaardig. Ok, het is een feelgood boek, maar dit voelde net iets te geforceerd aan.

Eerlijkheid is belangrijk voor me. Ik word er dan ook gek van wanneer iets in een verhaallijn volledig misloopt doordat iemand niet eerlijk is. Dan zit ik tijdens het lezen de hele tijd “Zeg het nou gewoon!” te denken. Evi mag dan wel een pak kordater zijn dan ik én eigenlijk heeft ze zelf geen recht van spreken maar wat ze haar vriendin zegt klopt wel … Feline werkt zich steeds meer in de nesten en dat leidt uiteraard naar een confronterende situatie toe.

Ook al vond ik ze niet allebei even geloofwaardig, ik vond het wel leuk dat je in ‘Eens gegeven’ eigenlijk twee liefdesverhalen kan volgen. Ook het actuele van het verhaal was een pluspunt. Het is eigenlijk wel fijn om jezelf te herkennen in bepaalde commentaren op hedendaagse trends zoals bijvoorbeeld het voorgeschoteld krijgen van confronterende vragen terwijl jij gewoon een lekkere beker thee wil drinken en wat rust wil.

Het is niet meteen een boek dat me lang zal bijblijven maar ik heb wel genoten van dit ontspannende verhaal. Zoals ik eerder al vermelde … Heerlijk luchtig voor tussendoor!